Tak bardzo kocham Cię,
za Tobą ciągnie mnie.
Bez Ciebie nie ma mnie
i wręcz tylko tęsknię.

Możesz powiedzieć mi,
że piękne są Twoje sny
Może w nich jestem ja,
tak, chcę być tam sam.

A może nie sam,
wolę być z Tobą
Co dzień iść drogą,
prosić - daj się dotknąć mą osobą.

Wiersz może Ci się nie spodobać,
jak nie, przepraszam, to tylko słowa.
Wolę wyrazić nażzywo swoje czyny,
nie opowiadać bajek jak ktoś z mojej rodziny.

Nie okłamałbym Cię, choćby nie wiem co
Nie zdradzę, nie jestem jakiś pusty chłop.

Bardzo Cię kocham i myślę cały dzień
Co by zrobić, by przy Tobie być i kochać Cię.

Pragnienie pragnień...

Tęsknotą serca czułości pełną,
Dobroci, ciepła Twego czekam...
Radością moją bliskość Twoja
Szczęściem dotyk Twój Kochany...

Kochany taki... jak tylko Ty...
Spragniona czekam Twoich ust,
Szeptów, obietnic, drżenia rąk,
Magicznych chwil aksamitnego wieczoru...

Brak...

Brakuje mi ciebie
brak mi twej obecności
brak mi twego uśmiechu
i brak mi twojej miłości

Brakuje mi dźwięku twego głosu
dotyku rąk...ciepła oddechu
brak twoich pocałunków
podkradanych w pośpiechu

brak wspólnych chwil
spędzonych we dwoje
brak mi tego wszystkiego
kochane serduszko ty moje

Gdy jesteś obok
nie brak mi niczego
Nie musisz mnie pytać
wiesz dobrze dlaczego

KOCHAM CIĘ

Będę czekać na ciebie
Pod niebem myśli
Na moście marzeń
Aż wreszcie się ukażesz
Morze łez wypłaczę
Nim ciebie zobaczę
Ale nie umiem inaczej
Będę czekać zawsze
Pod drzewem miłości
W żalu i bezsilności
Na jakąś wieść od ciebie
Może mi ją wiatr przyniesie
Błądzący po lesie
Że jesteś niedaleko
Za zakochania rzeką

Tęsknota...

W tęsknocie roztapiam się cała,
Tęsknota szarpie moim istnieniem...
Całą sobą wołam o Ciebie
Życie ze snu staje się cierpieniem...

W tęsknocie roztapiam się cała
Tracę spokój...mój azyl wśród burz...
Wszystko co mną chce do Ciebie
Wyciągam ręce...przytul mnie...już...

Mój Kochany...

TĘSKNOTA

Wciąż za Tobą chodzi,
je z Tobą śniadanie
Jest taka niewinna,
wydłuża czekanie

Sekunda minutą,
minuta godziną
Gdy jest przy Tobie,
myśli wolniej płyną

Nie możesz uciec,
ona Cię dogoni
Nie możesz spać,
ona nie pozwoli

Gdybyś tu był...
Choć na chwilę...
Mam Ci do powiedzenia aż tyle...
Gdybyś choć na chwilę był blisko...
Prostsze by było życie,
Prostsze by było wszystko...
Gdybyś tu był i mnie obejmował...
Gdybyś tu był...
Gdybyś mówił "kocham" i namiętnie całował...
Gdybyś wiedział, jak mi, samotnej, jest ciężko nocami...
Gdybyś wiedział, jak jest ciężko żyć marzeniami...
Lecz ja wciąż czekam na dzień, w którym się spotkamy...
Tak co noc w niebo się wpatruję...
I serce z bólu kołacze...
Co dzień, co noc na Ciebie wyczekuję...
Tak czekam na chwilę, kiedy znowu Cię zobaczę..

Prosiłam dziś wiatr,
by delikatnie
pogładził Cię po twarzy
i zdmuchnął wszystkie troski z czoła.
Prosiłam dziś krople deszczu,
by zmyły z Ciebie szarość dnia
i napoiły Cię sobą.
Teraz proszę Twoje serce,
bądź przy mnie blisko,
już dłużej nie chcę być sama,
to boli, to bardzo boli.

Powiedz, dlaczego na świecie
tak dziwnie toczą się dni?
Dlaczego ktoś za kimś tęskni,
dlaczego ktoś za kimś śni?
Dlaczego szczęście ucieka
gdzieś w mroczną ciemną dal,
a w sercu drugiego człowieka
zostaje smutek i żal?
Dlaczego czas wszystko zmienia,
dlaczego zostają łzy?
Dlaczego o Tobie i o mnie
nie można już mówić - my?
Dlaczego szczęście ucieka,
gdy blisko wydaje się być?
Powiedz... czy Ty mnie kochasz,
czy mi pozostaje śnić?

Ty jesteś moim na niebie słońcem,
które pragnę mieć tylko dla siebie...
bez Tego słońca nie ma dla mnie życia
a ono świeci tyko z ukrycia....
słonko kochane, słonko me drogie,
świeć w moje serce, bo jest ubogie...
bo moje serce do ciebie wzdycha
Ty wiejesz chłodem i go unikasz...
chyba jak mała słaba roślina
bez tego słońca zwiędnę i zginę...
zostanie po mnie odrobina cienia
a ciebie... nie ma.. i nie ma......

Wiele kilometrów,
tak daleko od siebie…
tak trudno powiedzieć do widzenia,
kiedy serce co innego podpowiada.
Każdy sen czasami się kończy,
kiedy niczego już nie da się skleić na nowo.
Jednak czy prawdziwa miłość może przeminąć,
zgasnąć niczym płomień świecy…
umrzeć śmiercią naturalną...
czy można o niej zapomnieć,
kiedy serce nie chce zapominać...
Choć tak daleko od siebie,
wciąż blisko i żadna chwila,
nie chce odejść w zapomnienie...

Jak kania na kroplę dżdżu
jak poranna trawa
na kropelkę rosy
jak skowronek
na pierwszy Słońca promyk
na porannym niebie
tak ja czekam Serduszko
na smsa od Ciebie
Całuję, kocham i wzdycham
i z tęsknoty usycham.

Nie każ mi czekać – długo tak...
Aż się pojawisz przy mnie znów...
Bo tak mi bardzo – Ciebie – brak...
Brak Twego ciepła... Twoich – słów.

Nie każ mi czekać – chwili – dłużej...
Na powrót Twój – tak upragniony...
Na łódce marzeń mych – niedużej...
Wypływam z każdym snem – stęskniony.

I wypatrując Cię – z oddali...
Na OCEANIE NAMIĘTNOŚCI...
Przyglądam się najmniejszej fali...
Czy jakiś żagiel tam nie gości.

Niech Twoje żagle wiatr wypełni...
Byś mogła płynąć – UNIESIONA...
Niechaj się wreszcie – sen mój – spełni...
Że w swoje – wezmę Cię – ramiona.

By w mym OGRODZIE przysiąść w nocy...
By się – melodią słów – uraczyć...
Tak pragnę spojrzeć w TWE OCZY,
Tak bardzo pragnę Cię zobaczyć.

Przybywaj więc – niech serce moje...
Tak się – czekaniem – nie zadręcza...
Bo gdy będziemy już – WE DWOJE...
NIEBO – ozdobi – BARWNA TĘCZA.

Znowu ciebie przy mnie nie ma,
widzę w głębi zarys cienia.
To wspomnienie twego ciała,
zawsze będę pamiętała.

Każdy zmysł mój wyostrzony,
szuka ciebie z każdej strony.
Ciągle błądzi gdzieś bez celu
doszukuje podniet wielu.

Znowu ciebie przy mnie nie ma,
Ciebie nie ma, tlenu nie ma.

Czekam na ciebie
wczesnym porankiem
gdy wlewam kawę
w mą filiżankę.

Czekam dzień cały
patrząc przez okno
jak liście brzozy
na deszczu mokną.

Czekam, gdy nocy
spada zasłona
gdy dzień odchodzi
gdy słońce kona.

Wieczór, z nadejściem
tak długo zwleka,
Księżyc już świeci
a ja wciąż czekam.

Czy dziś usłyszysz
moje wołanie?
Czy całe me życie
ma być... czekaniem?

Każdego dnia czekam na Ciebie,
czekam tęsknie czasem płaczę.
Dlaczego Bóg zabrał mi Ciebie?
Wiem, że łzy nic nie przywrócą,
ale od płaczu nie mogę się powstrzymać.
Bo to Ty nadawałaś mi sens życia.
A teraz moje życie traci sens.
Kocham Cię i kochać będę.

Kochany...
Me myśli biegną do Ciebie,
bo innej drogi nie znają.
Wybrałam właśnie Ciebie
coraz to bardziej kochając.
Kolejny dzień bez Ciebie
kolejny tydzień minął.
Gwiazdy świecą na niebie
a dni płyną.
Gdy w oknie sama siedzę,
wzrok mój we łzach tonie.
Tęsknię za Tobą kochany,
a serce w żalu tonie...

Nie wstydż się swych łez

Dookoła pustka...
W zasięgu myśli i wzroku...
Terażniejszość konsumuje twe istnienie.
Serce podpowiada- Kiedyś było inaczej...
Jak daleko od tego ? Pozornie nie wiesz.
Lecz serce pamięta i drży z tęsknoty
Za tym co było i powrócić nie może...
Przeszłość zawładneła twym mieniem.

Odurzony ilością nabytych wspomnień
Z niemym spojrzeniem w dal skierowanym,
Pogrążasz się w głębie poległych zdarzeń
Tęskniąc za czasem beztrosko zapisanym.
Poraz któryś powracając do lat młodości
I bliskich sercu osób, których już nie ma.
Żal dech zapiera, ściska za gardziel...
Łzy nie dają się więcej powstrzymać.

Nie wstydż się swych łez...
Niejeden ulegnie sile wyższej od siebie.
No cóż, nie raz jeszcze nas rozrzewni...
Zawsze znajdzie się ktoś w potrzebie.
A gdy wyschną żródła, to być może
Na samym końcu ukarze ci się tęcza,
A ty zrzucisz z siebie przyległe brzemię
I spojrzysz na wszystko innymi oczami.

/ Senna K./ 2009r

W tonach muzyki zaklęta tęsknota
w słowach, w westchnieniach wierszy...
Przyszła miłość z jesiennych liści złotem,
co tylko liściem może zaszeleścić...

W złote liście twarz mokrą chowam,
łzy nie przywrócą im zieloności...
Czy Ty wiesz? Czy Ty to rozumiesz?
Ile łez ...tęsknota może pomieścić?

Wspaniale jest kochać
wspaniale dla kogoś żyć,
miłość czerpać i dawać
warto potrzebnym być...

Czasami warto zatęsknić,
by miłość umocnić w nas,
ale tylko na krótko,
by nie byłby długi to czas...

Tęsknota otwiera oczy,
serce chce mocniej bić,
dlaczego musimy tęsknić?
A wtedy nie chce się żyć...

W głowie kłębią się myśli
sięgamy do starych dat
z żalem mówimy sobie,
ileż przybyło nam lat...

Dzieci urosły nam szybko,
jakby to było we śnie,
często mówimy sobie
nie jest wcale tak źle...

Czasem wzdychamy z żalem
do tamtych minionych lat,
gdyby nie to co minęło,
cóż wart byłby świat...

A życie dalej się toczy,
zatacza swój własny krąg,
tak jak rozkwita róża,
rozchyla swój piękny pąk...

Potem jest cała w krasie
dumna w swej dostojności,
tak człowiek powinien być dumny
do późnej starości...

Bo tylko wtedy powiemy
iż tęsknić nie mamy co,
przez życie przeszliśmy godnie,
choć było dobro i zło...

Jedynie łezka w oku
czasami zakręci się nam,
kiedy tęsknota ożyje,
gdy człowiek zostanie sam...