Przez Ciebie spać po nocach nie mogę,
Bo co noc teraz myślę o Tobie,
po tym jak przeczytałam listy Twoje do mnie.
Kiedy rozmawialiśmy ze sobą,
to kim Ty tak na prawdę byłeś?
Wiesz, że mnie bardzo zraniłeś?
Poszłam wtedy nad rzekę stanęłam na moście,
spojrzałam w dół i poczułam w sobie
chęć skończenia ze sobą.
Wiedziałam wtedy, że wiele osób zraniłam.
Nie chciałam więcej już ranić.
Chciałam skończyć ze sobą,
By chociaż przez chwilę Ciebie zobaczyć.
Zrozumiałam jednak, że jak to zrobię,
nie będę mogła już nigdy więcej
kochać i być kochaną.
Wtedy byłabym już tylko wspomnieniem
a dla niektórych zapomnieniem.
Słoneczko było i pozostało jedyne.
Chyba, że ktoś się pod nie podszyje.

Był chłopak i była dziewczyna,
Miłość ich wielka połączyła,
Wspólne marzenia mieli
Bo zawsze razem być chcieli!
Lecz w miłość ich ludzka zazdrość się wdarła
I to co najpiękniejsze ukradła!!
Dziś płacze ona w kącie niepocieszona
A jej serce z bólu łka,
Bo wie, że on już nigdy nie wróci
I wspomnieniami żyć musi!

Dla Wioli - przyjaciółki

Nic tak nie boli jak kłamstwo i złamane serce!
Nie chcę czuć tego nigdy więcej!
Bo ból,smutek żal i łzy
zabijają mnie jak Ty!!!
To Ty mnie zniszczyłeś!
Ty mną się bawiłeś!
Teraz patrz jak wygląda człowiek z sercem złamanym,
jak wrak przez nikogo nie odwiedzany!
Sam został ze swoją legendą,
a w jego głowie myśli, smutku i winy pełno!
Choć nie jest winny ciągle się obwinia!!!
Lecz czy to jego wina,
że nie trafił w samo życia sedno?!
Ze smutkiem, bólem, żalem został sam na pewno!

Słońce świeci pośród burz,
moje myśli krążą gdzieś.
Nie zapomnę Twoich słów,
są tam, gdzie serce jest.

Serce moje łka pomału,
krwawi mocno, pęknąć chce.
Światu oznajmić chce całemu,
jak zagłusza myśli me.

Gdzieś pod niebem zawieszone,
chce na ziemię spaść pomału.
Serce moje tak zranione,
płynie tak darmo- bez celu.

A miało być tak pięknie,
gdy spotkaliśmy się.
Dwa serca złączyć jedno,
czy to tak wiele chcę.

Chcę się otulić ciepłem,
co płynie z ludzkich serc,
uśmiechem uczuć pełnym,
by rozpromienił mnie.

Myślałam, że znalazłam,
że właśnie to jest to,
co sprawiało mi radość,
ze szczęściem będzie szło.

Lecz może nie należy,
tak bardzo wierzyć, że
miłość wszystko przetrzyma,
bo jednak chyba nie.

Serce cóż ono winne,
to że tak kochać chce?
Lecz rozum podpowiada
niech też kochają Cię.

I choć nie zawsze los nam,
kwiaty po nogi śle,
trzeba wierzyć w u czucie,
bez niego będzie nam źle.

Pustka

Jestem taka sama, od kiedy mnie zostawiłeś
nie czuję, że żyję, pustkę zostawiłeś
nie mam już o kim myśleć, na kogo czekać
o kim opowiadać, na kogo się wściekać
brak mi wszystkiego, długo tego nie wytrzymam
Nadal Cię kocham i nadal czekam...

Przepraszam

Przepraszam za to, że Cię kochałam
Przepraszam, że drugą szansę Ci dałam
Przepraszam za wszystkie dobre i złe chwile
Przepraszam, że z Tobą czułam się tak mile
Przepraszam, że dla Ciebie tylko żyłam
Przepraszam, że umieram, lecz dla Ciebie tylko byłam

A miało być tak pięknie

Byłam Twoim sensem życia, tak mi mówiłeś
że innej nie kochałeś, że o mnie zawsze śniłeś
że beze mnie nie dasz rady by żyć
że tylko mnie masz i dla mnie chcesz tylko być
Lecz teraz wiem, że kłamałeś
skrzywdziłeś mnie, świat zrujnowałeś
bo ja Ci wierzyłam i wszystko z Tobą wiązałam
teraz zostałam sama, znowu się rozczarowałam...

Dlaczego ja?
Odrzuciłeś moją miłość
nie wiem dlaczego
Zostawiłeś mnie samą
dla kogoś innego
Okłamałeś mówiąc że coś do mnie czujesz
Każdym złym słowem życie mi rujnujesz

To było raz i przegrałam
Szans żadnych nie miałam
Zbyt wiele kłamstw i planów do wygrania
Ale celu żadnego
Zaślepiło mnie jedno uczucie
Nienawidzę cię - krzyczałam
A nad życie cię kochałam

Jaka ja naiwna byłam
W miłość naszą uwierzyłam
lecz to była zwykła gierka
Gdy się skończyła, nadeszła udręka
Wraz z nią przybyły łzy
I zniknęły wszystkie sny

Leżę i zamykam oczy,
wsłuchuję się w ciszę nocy.
Czuję Twoje ciepło obok,
chociaż nie jesteś blisko, nawet o krok...

Słyszę cichy szept Twój
lecz to tylko złudzenie - to oddech mój.
Nierówno oddycham myśląc o Tobie
W ręce mam ołówek i wiersz teraz skrobię.

Zawsze zastanawiam się
Dlaczego już nie ma Cię?
Czy to jest wina moja?
Czy taka twoja wola?

Może kaprys po prostu taki?
Może odpowiedź w końcu dasz mi?
Nie chcę żyć w niepewności,
nie chcę żyć dalej w złości...

Chcę w końcu wszystko wybaczyć Ci
i mieć już spokojne dni.
Chcę tylko mieć wspomnienia
i doznać czystości sumienia.

Zastanów się, proszę Cię,
bo znów chcę zakochać się.
Bo znów chcę zaufać
i miłości prawdziwej poszukać

Kocham, lecz to już nieważne.
Zgubiłam gdzieś znaczenie tego słowa.
Chciałam poszukać, ale straciłam na to odwagę.
Powoli zabierasz mi resztki sił nawet o tym nie wiedząc.
Jak ty to robisz?
Naucz mnie żyć bez serca,
bo zgubiłam je razem z rozumem
w okolicach twojej ręki.
Po prostu ją otwórz.
Nie bój się, to nie boli.
Zabija tylko miłość.
Ty szczęściarzu, ci to nie grozi.

Kolejny dzień minął.
Udany dzień bez ciebie, kto by pomyślał...
Jeszcze rano bałam się życia,
teraz odradzam się na nowo.
Bez bólu, bez łez... prawie idealnie.
Gdyby nie fakt, że nie mogę przestać myśleć jak mogłoby być.
Co by się stało, gdybym weszła do twojego życia, nawet bez zgody.
Co byś wtedy zrobił?

Czemu mnie tak zraniłeś
i nawet nie przeprosiłeś?
Udawałeś dorosłego,
ale nim nie byłeś, mój kolego.
Może cię pokocha ta twoja Julka
i pewnie z twojego podwórka!
Byłeś żałosny,
nawet za wiosny.
Żegnaj nieudana miłości,
to mnie nauczyło wiele.

Karolina Kulig

Smutne to,
Lecz nie wiem
jeszcze co?
Coś szybko dojrzało
Serce?
O życie się roztrzaskało.
Płonne to nadzieje,
To co się działo,
Zwalnia?
Już się nie dzieje.
Ani ziębi ono,
Ani też grzeje...

Zbłądziłam w tej drodze i nie potrafię się odnaleźć,
zrobiłeś tyle przykrych rzeczy że nie potrafię się znaleźć.
Mówiłeś "kocham", ale dlaczego kłamałeś?
Ja mówiłam szczerze, a ty złudzenie mi dałeś.
Kocham cię i wiem, że ty mnie też,
ale przez to wszystko moje życie niczego warte jest.

Na krawędzi..

Na krawędzi życia i śmierci,
rozmyślam o Tobie i straconych dniach..
Zrozumiałam, że nic nie jesteś wart,
szkoda moich łez.
Wybieram życie bez Ciebie,
tak lepiej będzie mi.

Emulcia - Uwierzylam

1. Każdy dźwięk,każdy szept
Twego głosu brak mi wiem
Dotyk twój, czuły gest to niestety koniec jest
Jaka głupia byłam i uwierzyłam w każde słowo
Mówiłeś kocham i że zawsze będzie tak
Lecz to były puste słowa
Które nic nie znaczą już

Ref: Uwierzyłam w miłość twą
Uwierzyłam w każde słowo twe
Uwierzyłam, uwierzyłam byłam głupia, wiem
Uwierzyłam, że na zawsze ty i ja
To chore, lecz ja nadal kocham

2.Dlaczego w nocy nie potrafię zmrużyć oka ?
Dlaczego piękne sny zamieniają się w łzy ?
Nie wiem dlaczego tak dzieję się i nie chce wiedzieć
Moje myśli mnie rujnują cały dzień, całą noc
Mam tego dość
Chce zapomnieć o tym że istniałeś
Po prostu chce zniknąć z twego świata
Na zawsze...

Ref: Uwierzyłam w miłość twą
Uwierzyłam w każde słowo twe
Uwierzyłam, uwierzyłam byłam głupia, wiem
Uwierzyłam, że na zawsze ty i ja
To chore, lecz ja nadal kocham

3.Nie pozwolę by ktoś
Znowu zranił mnie
Tak jak ty to zrobiłeś
To już koniec nasz jest i nie chce
Od ciebie nic więcej
Więc zniknij z mego życia
Na zawsze...

Ref: Uwierzyłam w miłość twą
Uwierzyłam w każde słowo twe
Uwierzyłam, uwierzyłam byłam głupia wiem
Uwierzyłam, że na zawsze ty i ja
To chore, lecz ja nadal kocham

Proszę posłuchać, panowie i panie,
jakie to było przysięgi złamanie.
Kochałem panienkę jak biała lilija,
co się zaraz na wiosnę na wodzie rozwija.

Buzia malowana a oczy niebieskie,
sama była cudna jak stworzenie anielskie.
Nikt nas nie rozłączy przyrzekliśmy sobie,
jeden tylko Pan Bóg, drugi ksiądz przy grobie.

Przyrzeczenia nasze nam się nie spełniły,
znaleźli się ludzie co nas rozłączyli.
Zaraz na jesieni, jak pola pokryły się śniegiem,
wzięli mnie młodego w ułańskie szeregi.

Jak ja odjeżdżałem to ona płakała,
na konia wsiadałem pierścionek mi dała.
Główkę uchyliła
i ze łzami w oczach, do mnie przemówiła.

Ach, ty już odjeżdżasz na krwawą wojenkę,
przyjmij że ten pierścień na swą białą rękę.
Pamiętaj najdroższy żem ja twa kochana,
będę ciebie kochać pięknego ułana.

Będę ciebie kochać, pamiętać o tobie,
nigdy nie zapomnę może w ciemnym grobie.
Na koniec wojenna muzyka zagrała,
ja na nią spojrzałem, a ona zapłakała.

Zabębniły bębny, trąba zatrąbiła,
nasza kawaleria w drogę wyruszała.
I tak żem się rozstał ze swoją dziewczyną,
jam jechał gościńcem, ona szła drożyną.

Ona szła ode mnie z płaczem i ze łzami.
Już po kochaniu wszystko teraz znika,
słychać brzęk szabelek i głos pułkownika.

Marsz nam chłopcy młodzi,
marsz nam w świat szeroki,
pozostaje się nam tylko ziemia i obłoki.

Przesłużyłem roczek, przesłużyłem drugi,
a bez mojej luby jakiż mi świat długi.
Och jak żesz mi tęskno już nie mogę czekać,
muszę ją odwiedzić, muszę do niej jechać.

Jadę ja do domu z wesołą nowiną,
bo mam się zobaczyć ze swą lubą dziewczyną.
Przyjeżdżam do domu, a tu zła nowina,
wyszła za drugiego ta moja dziewczyna.

Spotkałem się z nią, podszedłem blisko,
podałem jej rękę, skłoniłem sie nisko.
Jak się masz dziewczyno i czyś mnie poznała?
Jak żeś przysięgi słowa dotrzymała?

Tak jak ściana zbladła, gdy na mnie spojrzała,
ach, ja nie szczęśliwa - rzewnie zawołała.
A więc mi się spełnił sen przepowiedziany,
że tyś się powrócił ułanie kochany.

Prędzej się zawalą te góry ogromne,
niżeli najdroższy o tobie zapomnę.
Jeszcze na tym miejscu góry z dolinami,
to się nie zawalą tu zaraz przed nami.

Niegodziwa była twoja mowa,
kiedyś nie umiała mi dotrzymać słowa.
Ty już z innym żyjesz od półtora roku,
a ja jeszcze noszę szabelkę u boku.

Pamiętasz dziewczyno jak muzyka grała,
jak żem ja odjeżdżał tyś mi przysięgała.
A świadkiem była ta gwiazda ognista
i ten pierścień co na palcu błyska.

Złamanie przysięgi z tej było winy,
z mojej koleżanki, z mojej rodziny.
Przeklęta ta matka co cię urodziła,
przeklęta ta ziemia co ciebie nosiła.

Że była mi głowę kula strzaskała,
jeżeli ty najdroższa mnie zdradzić miała.
O wybacz ułanie i bądź przebłagany,
daruj że ty, daruj dziewczynie kochanej.

O wybacz ułanie i bądź przebłagany,
Bóg mnie karze śmiercią za cie zagniewany.
A potem westchnęła zamknęła powieki,
śmierć ją ogarnęła zasnęła na wieki.

I tak miłość moja smutnie się skończyła,
przez zdradę dziewczyny śmierć nas rozłączyła.
Wszyscy ludzie widzą i ojciec niebieski,
żem ją szczerze kochał do grobowej deski.

Na wiekim pożegnał dziewczę swoje mile,
gorącymi łzami zlałem jej mogiłę.
A na tej mogile stoi krzyż złocony,
złocony srebrzony na obydwie strony.

A pośrodku krzyża ozdobna korona,
własną moją ręką z kwiatów ułożona.
A w koronie marmur w ramie pozłacanej,
a na tym marmurze słowa wymazane.

O, zgasłaś dziewczyno, tęskno po tobie,
ten co cię kochał płacze na twym grobie.
Miałem cię prowadzić dziewczę do ołtarza,
przyszło cię pomieścić w tych bramach cmentarza.

A wy kawalerzy ze mnie przykład bierzcie,
nie każdej panience nie zawsze wierzcie.
O królu nieba z wysokiego tronu,
broń każdej panienki od takiego zgonu.

Panienka cię kocha, miłość przepowiada,
a jej serce mówi ZDRADA będzie ZDRADA.