Idę po śladach mego życia.
Ślady są małe, kruche
Prawie nie widzialne
Lecz takie radosne, pełne życia
Pełne motywacji
Do dalszej realizacji planów.
Patrzę na me upadki
W których zawszę umiałam się podnieść
Powstać i żyć na nowo...

Spotkałam człowieka w czarnej pelerynie...
Woła mnie do siebie abym przyszła do niego
Był samotny i chciał mieć kogoś przy swym boku.

Ja odmówiłam.
Uśmiechnęłam się i nagle upadłam...
...upadłam, już nie powstałam i nie żyłam na nowo.

Śmierć zwalnia nas od wszystkich zobowiązań.

Nie śmierć rozdziela ludzi, ale brak miłości.

"Nigdy wcześniej nie zastanawiałam się nad tym, jak chciałabym umrzeć...Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć bez wątpienia. Szlachetny postępek. Coś znaczącego..."

Śmierć nigdy nie zapomina.

Tylko śmierci nie można przekupić

Kiedy końca czas się zbliża,
przed oczami ciemność staje,
kiedy życie z nas uchodzi
tylko ciało pozostaje.

W czarnej sukni, w sarkofagu
już cię widzieć chcą,
Przecież jesteś!
Już niedługo będzie to twój nowy dom.

W samotności, pełna smutku,
dziś masz oczy pełne łez,
pochowali, zakopali,
taki życia jest nasz kres.

- A jeśli cię zabiję?
- Jeśli mam umrzeć, chcę umrzeć z twojej ręki. Twoja nieobecność będzie jak trucizna, ale mnie nie zabije. Zostań, proszę, zostań ze mną. Nie chcę innej kobiety. Nie chcę innego mordercy.

— Éric-Emmanuel Schmitt
Małe zbrodnie małżeńskie

Życie jest tylko snem w drodze do śmierci.

zaskocz mnie
powiedz coś
przytul się
zrób coś abym zapamiętała

zaskocz mnie
jeśli chcesz abym
przed zaśnięciem i po przebudzeniu
maiła twój obraz przed oczyma
to zaskocz mnie
zrób coś bym mogła oszaleć
w jednej chwili
nie przejmuj się niczym
niczym się nie martw
tylko zaskocz mnie
a wtedy ja zaskoczę ciebie...
brzmi jak wyzwanie..?
...mam nadzieję...

Na śmierć nigdy nie jest za późno.

Żyletka, woda, kran - mam zarąbisty plan.

Najwięcej życia ma w sobie śmierć.

- Barbara Rosiek

Śmierć, to największa przygoda człowieka

Dzisiaj nawet w spojrzeniu słońca, każdym tchnieniu wiatru, z tęsknotą... jest obecność tych, którzy odeszli. Nikt mi nie powie, że, to było konieczne.

Przełęcz Śmierci zamyka w swych skalnych ramionach krzyk upadłych aniołów szydząc z ich niewinności i strachu. Swymi zimnymi oczami patrzy z pogardą na potęgę natury. Gardzi ogromem wszechświata, gdyż to ona pożera władzę naiwnych stworzeń. Pała wieczną nienawiścią, która wzmaga jej nieodparty głód śmierci.
A człowiek jest tylko Częścią jej bezlitosnej egzystencji.
Pamiętajmy o tych co odeszli.

To tylko krok, by granicę przekroczyć,
spuścić wzrok i nie patrzeć w oczy.

Tyle razy już chciałem umierać, że wstyd mi przed sobą jest teraz żyć.

Żyj swoim rytmem, pamiętaj o śmierci

Człowiek, który nie spojrzy śmierci w oczy nie zrozumie, ani nie dostrzeże wartości życia, mimo że chwilami wydawało się inaczej.