Niech gwiazdy zapłoną dla ciebie
by nocka ciemna nie była
i blaskiem takim cudownym
twój pokój w nocy zdobiła.

Niech da ci takie marzenia,
by serce się nasyciło
i miło w sobie zadrżało
pragnienia swe wypuściło.

A może w nich też się znajdzie
mały kącik czułości
dany tak prosto z serca
i będzie uśmiechem radości...

Niech gwiazdy zapłoną dla ciebie
by nocka ciemna nie była
i blaskiem takim cudownym
twój pokój w nocy zdobiła.

Niech da ci takie marzenia,
by serce się nasyciło
i miło w sobie zadrżało
pragnienia swe wypuściło.

A może w nich też się znajdzie
mały kącik czułości
dany tak prosto z serca
i będzie uśmiechem radości...

W zimie czeka nas niespodzianka.
Cóż to takiego? To "szklanka."
Szklankę mroź tworzy i wody kropelki
W podobny sposób powstają lodowe sopelki.
Szklanka to droga z cieniutkim lodem.
Zrobić może wszystko z każdym samochodem.
Szklanka znana jest pod mianem ślizgawica.
Dla przechodnia groźna jest wtedy ulica.
Ślizgawica głowy rozbija i łamie kończyny.
Z jej powodu z gipsem i laską chodzimy.
Ślizgawicę nazywamy także gołoledzią.
Dlaczego tak? Językoznawcy tylko wiedzą.
Kierowco! Przechodniu! Na szklankę uważaj!
Swojego zdrowia na szwank nie narażaj!
Oszczędź roboty chirurgowi i gipsu kilogramy!
Szklankę można przewidzieć, lecz o tym nie pamiętamy!

Kwiaty są poezją

Kwiaty są jak wiersze, to poezja ziemi,
zakochana jestem w niej po same uszy,
napisane barwą, zawsze w tle zieleni,
dostarczają zmysłom najpiękniejszych wzruszeń.

Każda kwietna fraza zapachem odurza,
roznoszonym wiatrem najsilniej wieczorem,
w lotnych aromatach myśli swe zanurzam,
niezależnie w jaką zakwitają porę.

Kwiaty są muzyką, więc ucha nadstawiam,
dźwięczą w metaforach dodając im znaczeń,
coraz inną muzę co dzień z nich wyławiam
i dopóki żyję, nie umiem inaczej...

Autor: ewa*

Hej słoneczko proszę cię
promykami ogrzej mnie,
bo tak tęsknię by na niebie
dłużej było widać ciebie.

Może wtedy smutku dni
które szarość dają mi,
łzami deszczu pokazują
albo śniegiem obsypują.

Znikną lub rozpłyną się
kiedy ty pojawisz się,
na błękicie tam do góry
i wesoło po przez chmury.

Rzucisz na dół swe promienie,
rozświetlając sobą ziemie
i napełnisz ciepłem serce,
by uśmiechu miało więcej.

Przyjdź do mnie ze świtem
i rzuć swe promienie,
w blasku się zjaw
spowij sobą ziemię.

Ty to potrafisz
sprawić by piękniało,
by radość przybyła
uśmiech sercu dało.

Bo jesteś energią
której nam potrzeba
by czasem myślami
dosięgnąć nieba..

Wsłuchaj się odgłos natury
szum wody co płynie w strumykach,
śpiew ptaków gdy budzisz się rano
to wszystko jest jak muzyka.

Co wpada do serca twojego
tak miło w środku kołysze,
wprowadza nastrój radosny
wypełnia w nim powstałą ciszę.

By zatańczyło wesoło
uśmiech z siebie wysłało
i z każdą sekundą bardziej
będzie w sobie jaśniało.

WALENTYNKI

Pszonie wielke mo i świynto
Walyntynki fto pamiynto?

Som kusiki i serduszka
Szepty gorke wele uszka

Lampka winka i świycuszka
A w szpileczkach zgrabno nóżka

Przy muzyce tańce wolne
Dekolciki tyż swawolne

Pszonio to jest wielke świynto
Tyn co pszaje to pamiynto

Barbara Politaj

Myślę sobie co ja robię
znów palcami wystukuję,
słowa serca zapisuję.

Co się we mnie nazbierały
by mi jakiś obraz dały,
więc je poukładać chcę
może wiersz zrymuje się.

To co moje serce czuje
jaki nastrój w nim panuje,
czego pragnie, co by chciało,
jakie szczęście w nim bywało.

Czy mu smutek łez nie daje
i czy miłość w nim powstaje,
piękna jak tęcza po burzy
czy się całe w nim zanurzy.

A tęsknotą czy też ona
jakąś struną obudzona,
nostalgię w sercu wieje
i czy wpuści tam nadzieje.

By radości w nim też były
uśmiech mu dodawał siły,
że choć czasem w samotności
lecz wciąż myśli o bliskości.

Która dotyk ciepły daje
czarem czasem nam się zdaje,
lecz gdy podasz swoje dłonie
serce żarem znów zapłonie.

I tym właśnie me pisanie
takich myśli wylewanie,
słowem w wierszu je rymuje
to co serce w sobie czuje.

Mój czas

Mój czas jest ciężko chory
od wielu długich lat
więc mam z nim kłopot spory
wśród mijających dat?

Wciąż cierpi na zadyszkę
i sił ma mniej niż pół,
upija się kieliszkiem
nalewki z gorzkich ziół?

Porusza się ospale,
problemy ma ze snem
kurczy się, blednie stale,
maleje z każdym dniem?

Sumienie go wciąż gniecie,
w depresji jest dzień w dzień,
lecz lubię go, bo przecież
jest wierny mi jak cień?

Los nas za sobą zbratał?
czas idzie tam, gdzie ja?

?szukamy razem świata,
gdzie nie ma łez i zła?

- Marcin Urban

Zmienność

Nic nie trwa wiecznie,
wszystko się zmienia?
po czasie światła
jest pora cienia ?

po chwilach wspólnych
samotny smutek,
po śmiechu ? czasy
łzami zatrute?

są dni deszczowe
i dni słoneczne,
?wiosny i zimy
też nie są wieczne?

Lecz cóż? ta zmienność
mi odpowiada,
bo w niej tkwi szczęścia
sens i zasada.

- Marcin Urban

Cztery łzy

Każda łza - to kronika
chwil, w których się mieści
szczęścia krótka historia
lub zapis boleści.

Kiedy ludziom łzy z oczu
po policzkach lecą
nie ma dwóch jednakowych,
każda inna nieco:

jedna łza jest jak kropla
wody na pustyni,
druga jak powódź nagła
szkód wiele uczyni,

trzecia z nich w kilka sekund
w opar się przemienia,
a czwarta pozostaje
z twardością kamienia…

- M. Urban

Sobota

Kolejny dzień tygodnia
Następna sobota roku
Rodzinne wyciszenie
Błogi spokój

Radosny spacer po lesie
Z wiatrem lecą liście
Miłe spotkanie nad stawem
Pogodne i uroczyste

Małe przyjęcie czeka
Za moment wpadną goście
Kieliszek dobrego wina
To chwile przyjemności

Siedem dni w tygodniu
Każde z nich to święto
Najprzyjemniejsze godziny
Gdy jesteś ze mną

- Bella Jagódka

Lęk i samotność

Najsmutniejsza samotność - to samotność taka
gdy człowiek przypomina zranionego ptaka
który wie, że spotkanie z kotem zawsze boli
i kamieni rzucanych też unikać woli,

z ciągłą obawą myśli o tym, co go czeka,
gdy dłoń wyciągnie w stronę drugiego człowieka,
nadmiar przykrych doświadczeń zabił w nim nadzieję,
więc wybrał izolację, z wolna w niej gorzknieje…

taki ktoś woli skryć się w samotnej przystani,
niż ufnie iść do ludzi by znów dać się zranić,
serce ma ciężko chore na brak zaufania,
nie chcąc uczuć okazać - twarz maską zasłania.

Póki będą na świecie proce i pazury,
będą także samotni z wyboru, u których
instynkt obronny stawia niewidoczne ściany,
aby lęk był za nimi bezpiecznie schowany.

- M. Urban

Każda nasza łza
jest jakimś przekazem,
smutkiem rozgoryczeniem
nie spełnienia marzeń.

Tęsknotą kierowaną
bliskiej nam osobie,
zjawiając się niespodziewanie
w każdej życia dobie.

Oczy napełniając
tym mokrym doznaniem
z czasem jedna łza
potokiem powstanie.

I spływa nim wszystko
co w sercu znajduje,
oczyszcza nas sobą
spokój wywołuje.

A gdy znów się zdarzy
że łza się pokaże,
niech będzie sobą
uśmiech niosła w darze.

I nie tylko wtedy
gdy nam smutno źle,
bo szczęście i radość
też ma w sobie łzę.

Podaj mi rękę
pójdziemy śmiało
i nie jest ważne
że znów padało.

Że pora wcale
nie jest zimowa
i od tych zmian
aż boli głowa.

Bo właśnie weekend
przybliżył się,
pierwszy w tym roku
uśmiechnij się.

By ci radośnie
dni te mijały,
a w sercu dużo
ciepła dawały...

Ile razy
można umierać z miłości
odgrywać wielkie sceny
na świecie za małym....
Nawet imiona kochanków
są wciąż takie same:
Romeo,
Desdemona.
Krewni odwracają się plecami,
rodzą się dzieci.
Bezdomność zagląda do drzwi
ziewają ściany,
i...
miłość
umiera z miłości....

- Ewa Filipczuk

Nie zapomnij o mnie....

Nawet jeśli
mgła spowije
świat....
i trudno będzie
ci odnaleźć
drogę....
zrobić... kolejny krok...

Nawet jeśli
burza... i wiatr..
nie zapomnij o mnie...!
Me serce...
jak spłoszony ptak
czeka na ciebie
każdego dnia...

w oknie życia.

Nie zapomnij o mnie....

♥ Urszula

Kołysanka Matki Bożej

nad kołyską
Jej Dzieciątka Najświętszego

Bieluśkie obłoki, niby owiec stado,
na błękitnej łące pasą się gromadą.
Choćbym je posiadać wszystkie była w stanie,
tylko Tyś Jagniątko moim jest Kochaniem.
Śpij, mój Synku, śpij,
sny czarowne śnij!

Gwiazd srebrzystych mnóstwa wirujące roje
pragną pięknem bawić jasne oczy Twoje;
powiedz, Synku, Mamie, czyją to jest winą,
że z Twych ócz krynicy łzy perliste płyną?
Śpij, mój Synku, śpij,
sny czarowne śnij!

Wszyscy Aniołowie w Domu Ojca w niebie
swymi piosenkami chcą pocieszać Ciebie;
Ty zaś rzewnie płaczesz, że chcesz Mamy Twojej,
bo Ja, Mama, tylko - smutki Twe ukoję.
Śnij, Syneczku, śnij,
Mamie uśmiech ślij!

Niebo już jaśnieje różnobarwną zorzą,
łez zaś Twoich perły wciąż swe blaski mnożą;
gdy się zbudzisz, powiedz: „Moja słodka Mamo,
Tyś jedyna w świecie jest miłością samą\".
Śnij, Syneczku, śnij,
Mamie uśmiech ślij!

Ja zaś Ci odpowiem: „Synku mój Jedyny,
Mama wnet usunie Twoich łez przyczyny,
da Ci miłość wierną poprzez całe życie,
tylko nie płacz więcej, łez już nie roń skrycie\".
Zbudź się, Synku, już,
Tyś Zbawieniem dusz!

Ja, Najświętsza Mama, w ramion mych kołysce
sny o Twym zwycięstwie współofiarą ziszczę,
razem pokonamy zdradę złego ducha,
by już nikt na ziemi jego kłamstw nie słuchał.
Zbudź się, Synku, już,
Tyś Zbawieniem dusz!

Z Tobą będę zawsze! Tyś Miłością moją!
Współzwycięstwa Mamy boleść Twą ukoją.
Moje łzy współsprawią, Synku mój i Panie,
że Królestwo Prawdy wkrótce już nastanie.
Próżno drwi z nas wróg,
Tyś Zwycięski Bóg!

- Jan Herbich

Weźcie ode mnie opłatek

Kochani moi!
Weźcie ode mnie opłatek.
Zaproście mnie do stołu.
Nie powiem wam już życzeń. Już nie mam siły.
Przyjmijcie tylko odrobinę mojej miłości.
Gdybym miał ostatni kawałek chleba,
to się z wami podzielę,
bo jesteście Kochani moi!

Nie wiem tylko, czy będę miał siłę
do wszystkich wyciągnąć ręce
i podzielić się opłatkiem.
Jeśli kłamiesz, nie śpiewaj kolęd,
bo będziesz fałszował.
Jeśli masz brudne ręce, nie bierz opłatka,
bo mi go pobrudzisz.
Jeśli jesteś oszust, to nie składaj mi życzeń,
bo ci nie uwierzę.
Ale kocham was wszystkich.

Zanieście moje pozdrowienie do tych,
z którymi jutro będziecie świętować,
do tych, których kochacie;
do tych, którzy są wam bliscy.
Niech się stanie Maleńkie Dobro pośród nas,
a wtedy trochę lepszy będzie świat.
Przekroczcie Próg Nadziei.
Wszystko okaże się lepszym.

Wyciągam do was ręce!
Weźcie ode mnie kawałek chleba!
Więcej ci już nic nie powiem.
Bo dzielić się chlebem
to znaczy powiedzieć każdemu bez słowa,
że cię kocham.

- ks. Józef Zawitkowski bp