tęsknota wbija nóż w serce...

Raz się uśmiecham, raz płaczę,
tęsknota wbija nóż w serce
i znowu jestem tułaczem,
i znowu na poniewierce.

Samotne liczę godziny
na palcach od bólu ciężkich,
bo serce mam z plasteliny,
w szarych dniach twojej absencji.

Wieczór jest długi i brzydki,
noc tylko kaszle i dyszy,
daleko kotki i rybki,
wołania zamknięte w ciszy.

Świt się przeciąga leniwie,
sam sobie robię śniadanie,
coś dzisiaj myśli mam ckliwe,
przestawiam się na czekanie.

Autor: return

Choć jesteś osobą z internetu poznaną,
Chcę, żeby to między nami zostało.
Choć znam Cię tylko z wirtuala,
Chcę, żeby nasza przyjaźń przetrwała.
Choć ja chcę czegoś więcej
Uszanuję Twoje zdanie jeśli powiesz - Nie kochanie.
Powiedziałeś - nie chcę znać cię z reala
I nasza przyjaźń została zerwana.
Pamiętać Cię będę, bo przez Ciebie cierpiałam,
A przez Ciebie nie zostałam zapamiętana.

Przez ocean miłości,
bezkresną pustynię,
wzdłuż równika,
przez południk,
krok za krokiem
przemierza świat.
Prawie bezszelestnie
i niezauważalnie.
Prawie,
gdyby nie bezsens,
rozdarcie duszy,
i łza na policzku.
Nikt nie wie skąd jest,
lecz wszyscy ją znają.
Tęsknota
w ilu sercach już mieszka...

I znów Cię widzę
I chcę biec do Ciebie,
Ale Ty oddalasz się.
Wciąż biegnąc tracę powoli siły,
Moje myśli się piętrzą,
Serce pyta dlaczego tak jest?
Już mnie nie kochasz?
Chcesz już odejść?
Przecież miało być tak pięknie,
Tak dobrze nam razem było,
Mieliśmy tak wiele planów.
A teraz... Co się z nami stało?
Mam tak wiele pytań i żadnej odpowiedzi,
Mówisz tak zagadkowo,
A ja nie rozumie, nie potrafię,
Nie chce zrozumieć Twoich słów,
Bo one tak bardzo ranią,
Tak bardzo mnie krzywdzą,
A ja nie dam rady nic zmienić,
Nie umie niczego naprawić
I mogę tylko uciec w niespełnione marzenia
I wtulona w poduszkę
Cicho wylewać swoje łzy...

Chciałabym byś tu był
Czy nie wiesz, że śnieg staje się zimniejszy
I tęsknię piekelnie za tobą
I jestem smutna...
Trzymam uczucia do ciebie
Czy wciąż czujesz to samo?
Od pierwszego razu, gdy położyłam swój wzrok na tobie
Poczułam radość z życia
Zobaczyłam niebo w twoich oczach
W twoich oczach...

Tęsknię za twoim śmiechem, za twoim uśmiechem
Tęsknię za wszystkim o tobie
Każda sekunda jest jak minuta
Każda minuta, jak dzień
Kiedy jesteś daleko...

Chciałabym byś tu był...

Senne marzenia

Na granicy cienia, wśród liści na wietrze,
nieśmiało tęsknię, dotykając powietrze.
Wzdycham niewinnie marzeniem sennym,
płaczę cichutko sercem roztargnionym.

Bólem odmierzam ziarnka naszych losów,
utulam marzenia w objęciach zbóż kłosów.
Me dłonie błądzą w blasku świecy,
szeptem dotykam mroków nocy.

Weź mnie za rękę, rozcałuj pragnienia,
żarem pocałunków rozgrzej westchnienia.
Krzycz ze mną hałasem, milcz ciszą,
niech gwiazdy na niebie nas usłyszą.

NIKT JUŻ MNIE TAK NIE POKOCHA

Tak jak Ty ,mnie już nikt nie pokocha
Tak jak Ty, nie zrozumie mnie nikt
Biedne moje serduszko wciąż płacze
Lecz nie wrócą minione już dni.
Szliśmy razem przez słoty i burze
Ile razy wiał w oczy nam wiatr
Serca nasze - gorące szlachetne
Wciąż kochały i siebie i świat.
Czy pamiętasz dzień piękny, słoneczny
Gdy spotkaliśmy się pierwszy raz
I to wtedy Twój uśmiech serdeczny
Stworzył miłość co była wciąż w nas.
I choć nieraz cień jakiś złowrogi
Chciał rozdzielić i Ciebie i mnie
Wystarczyło chwycić się za ręce,
Spojrzeć w oczy i przytulić się.
Bo gdy miłość jest wielka,prawdziwa
Gdy się kocha choć nieraz jest źle
Nic nie zniszczy tych wspaniałych uczuć
Gdy się pragnie - ja Ciebie, Ty mnie.
Lecz Ty odejść musiałaś daleko
Więc sam idę ja dalej przez życie
Ale nieraz, gdy dobrze się wsłucham,
Słyszę serduszka Twojego bicie.
I gdy słyszę jak serce Twe puka
To tak jakbym przy Tobie wciąż był
I to właśnie to takie złudzenie
To pozwala mi bym w spokoju żył.

Księżyc swoją bladą twarz pochylił nisko,
nie chce widzieć w moich oczach gorzkich łez.
Byłaś ze mną, poświęciłaś dla mnie wszystko,
lecz odeszłaś, choć nie chciałaś... ja to wiem.

Ja zostałem no i błąkam się po ziemi,
ty z miłością na mnie z nieba patrzysz wciąż.
Nieraz myślę czy naprawdę zasłużyłem,
że przelewasz wciąż ty na mnie miłość swą.

Wiesz, kochałem cię najlepiej jak umiałem,
chociaż nieraz więcej mogłem szczęścia dać.
Teraz właśnie to dokładnie zrozumiałem,
że straciłem miłość wielką, życia smak.

Ciągle myślę, wciąż pamiętam ja o tobie
i wspominam nasz przeżyty wspólnie czas.
Kochające dwa serduszka blisko siebie
i wspominam miłość, która była w nas.

Ty w ogrodach tych niebiańskich teraz jesteś,
ja na ziemi wśród szarości moich dni.
Spraw, by uśmiech zapanował na mej twarzy,
spraw, by nigdy nie płynęły gorzkie łzy.

Gdzie jesteś moje serce, gdzie
Musiałaś odejść daleko gdzieś hen
Odeszły z Tobą radość, piękne dni
A tylko wspomnienia pozostały mi.
Wiem, moje serce, jak bardzo kochałaś
Wiem, że odejść ode mnie nie chciałaś
Lecz to się stało wbrew naszej woli
Boże, jak smutno-Boże jak boli
Boże, Ty zawsze wspaniały byłeś
Lecz czemu, Boże, samotność stworzyłeś.
W miłości razem chcieliśmy żyć
Cały czas kochać i kochanym być
Lecz nas rozłączono - pogodzić się trzeba
Że Ciebie Aniołku wezwano do nieba
A ja tu zostałem i wspominam Ciebie
Kocham Cię najdroższa -spotkamy się w niebie...

/własne/

Żono te słowa poświęcam Tobie

Miłośc - wspaniałe uczucie, Ty jesteś jak życie
Nieraz jesteś burzliwa, nieraz cierpisz skrycie,
Jak Cię trzeba szanowac - ja to zrozumiałem
Gdy Ciebie straciłem - choc tego nie chciałem.
Ile to szczęścia w szlachetnej miłości mi dałaś
Nieraz już wątpiłem, a Ty wciąż kochałaś
Nieraz już myślałem, że miłośc mijała
Lecz Ty byłaś przy mnie-najdroższa,wspaniała.
Teraz gdy ma miłośc już w dal odpłynęła
Smutek i tęsknota w me serce wtargnęła
I nie wiem czy jeszcze to się kiedyś stanie
Że pokocham kogoś jak Ciebie kochanie.........
własne 20.05.2008

Zabierz mnie!

Zabierz mnie ze sobą; schowaj, ukryj, utul
w kieszeniach głębokich od wspomnień
Gdzie żółta kanapa jęczy z rozkoszy,
i kwiaty spragnione wody jak ja ust Twoich,
Gdzie błękit oczu synka i kawa naprędce parzona,
A okulary samotnie zerkają z komody
Gdzie oddech Twój moim się staje
Gdzie wzwody, zawody, rozwody, powody
by Kochać Cię!!!!!

Powiedz, dlaczego na świecie
tak dziwnie toczą się dni?
Dlaczego ktoś za kimś tęskni,
dlaczego ktoś za kimś śni?
Dlaczego szczęście ucieka
gdzieś w mroczną ciemną dal,
a w sercu drugiego człowieka
zostaje smutek i żal?
Dlaczego czas wszystko zmienia,
dlaczego zostają łzy?
Dlaczego o Tobie i o mnie
nie można już mówić - my?
Dlaczego szczęście ucieka,
gdy blisko wydaje się być?
Powiedz... czy Ty mnie kochasz,
czy mi pozostaje śnić?

Przytul mnie

Przytul mnie lesie zielony,
przytul mnie gałęziami troski
obejmij mnie.
Potrzeba mi oddechu,
potrzeba mi czułości,
spokoju szukam w tobie,
zgubionej gdzieś miłości.
Czasu, którego tak nie wiele mi zostało,
czasu, który minął bezpowrotnie.
Tęsknoty za tym, co nigdy się nie stało,
co uleciało przelotnie...

Wspaniale jest kochać
wspaniale dla kogoś żyć,
miłość czerpać i dawać
warto potrzebnym być...

Czasami warto zatęsknić,
by miłość umocnić w nas,
ale tylko na krótko,
by nie byłby długi to czas...

Tęsknota otwiera oczy,
serce chce mocniej bić,
dlaczego musimy tęsknić?
A wtedy nie chce się żyć...

W głowie kłębią się myśli
sięgamy do starych dat
z żalem mówimy sobie,
ileż przybyło nam lat...

Dzieci urosły nam szybko,
jakby to było we śnie,
często mówimy sobie
nie jest wcale tak źle...

Czasem wzdychamy z żalem
do tamtych minionych lat,
gdyby nie to co minęło,
cóż wart byłby świat...

A życie dalej się toczy,
zatacza swój własny krąg,
tak jak rozkwita róża,
rozchyla swój piękny pąk...

Potem jest cała w krasie
dumna w swej dostojności,
tak człowiek powinien być dumny
do późnej starości...

Bo tylko wtedy powiemy
iż tęsknić nie mamy co,
przez życie przeszliśmy godnie,
choć było dobro i zło...

Jedynie łezka w oku
czasami zakręci się nam,
kiedy tęsknota ożyje,
gdy człowiek zostanie sam...

Ty jesteś daleko za górą, za rzeką,
A mi tu tak smutno i źle.
Wypatruję Ciebie aż oczy pieką
Wieczorna szarość otacza mnie.
Czas wlecze się bardzo powoli
I zegar tyka ze smutku cichutko,
On wie, że czekanie strasznie boli
I popędza wskazówki wolniutko.
Tęsknota jest teraz mą siostrą
I ze smutkiem za pan brat
Lecz gdy zobaczę Ciebie radosną
Znów piękny stanie się świat!
Wróć jak najszybciej do mnie
I ulecz rany tęsknotą zadane!
Pocałunek sprawi że zapomnę
Te wieki za Tobą wypłakane.

Nad ranem, tuż o świcie,
wymknęła się cichutko,
by brodząc boso w trawie,
spowiadać niezabudkom.
Na skraju zagajnika,
przysiadła zadumana
i wianek z własnych smutków,
splatała na kolanach.
Miast mówić, wciąż słuchała,
jak dzień się ze snu budzi.
Wiatr ucichł, a w oddali,
skowronek tęsknie nucił.
Słuchała i patrzyła,
w zachwycie oniemiała
i tylko łzy tęsknoty
ukradkiem ocierała.
I nagle przerwał spektakl,
ryk nadchodzącej burzy.
Wróciła więc z pospiechem,
w samotność… pośród ludzi.

Niczym roślina zwyczajnie usycham
Z bólu, tęsknoty - w pustce umysłu wzdycham
Pełne trucizny są moje łzy…
A moją trucizną… jesteś Ty
Niczym świeczka co noc prawie gasnę
Ciernie w serce mnie biją nim zasnę
Nadzieja się rodzi i szybko umiera
Rośnie i rośnie Ciebie potrzeba…
Za magicznym oceanem się może spotkamy
Przeprowadzisz mnie wtem przez swoje bramy
Ambrozji dasz się napić odrobinę mej duszy...
Co Bóg nie błogosławi, tego człowiek nie ruszy.

Gdziekolwiek jestem, cokolwiek robię,
czy dzień się budzi, czy spać się kładę,
sercem, myślami jestem przy Tobie
i choć mi tęskno, muszę dać radę,
bo warto czekać na Twe ramiona
i uśmiech, który przegania smutki,
na pocałunek wielce stęskniony,
co zawsze będzie dla mnie za krótki!

Dla mojej miłości...

Leżę w łóżku sama, samotna...
Wokół mnie cisza głucha się ściele,
tęsknota skrada się z każdego kąta,
czemu tak jest mój Aniele...
Gdy przy mnie jesteś,
żar ogarnia moje ciało.
Dotykasz namiętnie, delikatnie
tak, że we mnie coś zagrało.
Zadrżało, zaszumiało
już nie tylko serce,
ale skóra i moje ręce
i w głowie myśli wciąż krzyczą o więcej...
Dotykaj, muskaj każdy nawet kawałek...
Nie przestawaj... nie przerywaj...
aż odpływamy... nawet wtedy nie ustawaj...
Ten ogień, który parzy, gdy czuję Cię przy sobie,
to ogień naszej miłości.
To głód naszych ciał
splątanych w miłosnym uścisku.
To słowa bez słów,
tak niepotrzebnych, bo znanych
w czułych pocałunkach,
uściskach skąpanych,
otulonych ciepłem i nagością
w uczucia ubranych...
A teraz znowu sama tu czekam,
nie ważne jak długo.
Wiem, że się doczekam.

Gdybyś tu był...
Choć na chwilę...
Mam Ci do powiedzenia aż tyle...
Gdybyś choć na chwilę był blisko...
Prostsze by było życie,
Prostsze by było wszystko...
Gdybyś tu był i mnie obejmował...
Gdybyś tu był...
Gdybyś mówił "kocham" i namiętnie całował...
Gdybyś wiedział, jak mi, samotnej, jest ciężko nocami...
Gdybyś wiedział, jak jest ciężko żyć marzeniami...
Lecz ja wciąż czekam na dzień, w którym się spotkamy...
Tak co noc w niebo się wpatruję...
I serce z bólu kołacze...
Co dzień, co noc na Ciebie wyczekuję...
Tak czekam na chwilę, kiedy znowu Cię zobaczę..