Czas mija bezpowrotnie
Szybciej niż my chcemy,
Każdą chwilą się cieszmy,
Szczęśliwsi będziemy.

Wspomnienia chwil dobrych
Niechaj będą z nami,
Żyjmy pełniej i radośniej
I nie bądźmy sami.

Nie marnujmy żadnej chwili,
Przeżyjmy ją godnie,
Trudy życia codziennego
Upłyną łagodniej.

Życie płynie wartką strugą,
niesie radość, smutki, żale,
jesteś jego łodzią kruchą,
co przebija się przez fale.

Płyniesz z prądem - szczęście sprzyja,
mijasz głazy, pnie, zakręty,
odwaga ci pierś rozpiera,
pokonujesz więc odmęty.

Płynąc pod prąd bystrej rzeki
wiele może się wydarzyć
koniec drogi jest daleki.
o spokoju można marzyć.

Gdy do kresu łódź dobije
ponaprawiaj wszystkie szkody,
niech radością serce bije
dalej z życiem idź w zawody.

Posłuchaj serca,
ono ci podpowie
w którą iść stronę,
jaką wybrać drogę.

Poszukuj szczęścia,
zanurz się w błękicie
i prostą drogą
idź przez całe życie.

Rozdawaj miłość,
pełną blasków złotych -
żyć pełnią życia
nabierzesz ochoty.

Życie to walka nieustanna
Życie to ból i cierpienie
Życie to rozprawa karna,
która decyduje jak skończy ludzkie stworzenie
Życie to wiadra łez wylanych...
Życie jest darem, darem od Boga
Życie jest tylko dla niepokonanych..
Życie jest to bezkresną drogą,
która cię doprowadzi do nieba.
Musisz być wytrwały, po prostu tak trzeba!

Żyj kolorowo - chwilą tęczową,
chwyć każdy dzień, dopóki trwa...
i ciesz się swego życia przygodą,
życie masz jedno, a czas tak gna...

To czas robi swoje
traktuje nas jak gości,
on nie ma złudzeń ani pytań
i żadnych wątpliwości.

Bo czas nie pyta, tylko płynie
i twarze wokół zmienia,
aż nagle widzisz jak go mało
zostało do stracenia.

Zatrzymaj przy sobie
to co najważniejsze,
myśli ciepłe i czułe,
chwile najpiękniejsze.

Idziesz, choć nie wiesz co Cię spotka.
Marzysz, choć nie wiesz czy się spełni.
Kochasz, choć nie wiesz czy wzajemnie.
Wierzysz, choć nie masz pewności.
Takie jest życie.
Myślę, że piękne, choć pełne… wątpliwości!

Dziś wiem, że słowa są potrzebne,
by móc wyrazić swe marzenia,
słowa zbliżają nas do siebie,
cisza oddala, dzieli, zmienia.

Nie samą mową dom zbudujesz
i nie wypełnisz go miłością,
podstawą czyny są nie słowa,
uczuciem wsparte i czułością.

Pamiętaj, mów jak czujesz,
pragniesz, a jeśli musisz,
możesz krzyczeć, lecz słuchaj sercem,
bo jak wiesz w ciszy też można coś usłyszeć...

Posłuchaj szmeru strumyka,
co pośród kamieni się wije,
przecież to taka prosta muzyka,
dzięki której wrażliwość odkryjesz.

Posłuchaj szumu fal,
gdy o skały się rozbijają,
bo życie twe jak morska dal
i trosk kamieni w nim niemało.

Posłuchaj serca bicia
jak w tobie rytmicznie uderza,
przecież to ono napędza do życia
i w uczuciach mu zawierzasz.

Posłuchaj tego co mówią inni,
chociaż nie zawsze rację mają
i nie musisz czuć się winny
niekiedy zdanie swe zmieniając.

Posłuchaj siebie też czasami
i sobą zawsze bądź
Poszybuj za marzeniami,
choć są daleko stąd.

Nie żałuj tego, co było
nie żałuj minionych dni,
choć czegoś się nie przeżyło
i nie wszystkie spełniły się sny.

Nie żałuj młodości swej lat,
bo one już nie powrócą
los ponownie nie rozda kart,
więc nie warto się smucić.

Nie żałuj uniesień miłości,
bo miłość nie odchodzi
i może Cię jeszcze zaskoczyć
kochają nie tylko młodzi.

Nie żałuj w życiu niczego,
bo szkoda czasu na żale
przygotuj się na coś nowego,
przecież życie toczy się dalej.

Przed Tobą dni niepoznane
i wspomnienia jeszcze ukryte
życia karty niezapisane
i przeznaczenia drogi nieodkryte.

Nie żałuj więc przeszłości
i nie przestawaj marzyć
lecz sięgaj do przyszłości,
bo wszystko się może zdarzyć.

Siłaczka.

Wyjść w bezkres lasów ku swej przyszłości,
W dzień wietrzny, zimny, deszczem zroszony,
Wyzbyć się wszystkich uczuć, czułości.
Stać się jak zimny głaz nieskruszony,

Poczuć ogromną wewnętrzną siłę,
Odkryć dzwon wewnątrz głośno bijący,
Ten, który rozgrzać ma twą mogiłę,
Wzniecić żar ducha-twego obrońcy,

Aby ten bezkres lasów przemierzyć,
Twardo stąpając przed się co rano,
Trzeba Ci będzie w siebie uwierzyć,
Choć nieraz życie będzie kopało,
Dasz radę powstać i się z nim zmierzyć,

Zdarzy się czasem łzę gorzką uronić,
Nad śmiercią, miłością czy niedostatkiem,
Lecz chwile szczęścia zdołasz dogonić,
Wiatr złapać w żagle, kierować statkiem,

I gdy tak będziesz ten bezkres przemierzać,
Ktoś w gorze Twój czas Ci będzie odmierzać,
Lecz w miejscu tym w którym się znajdujesz,
Masz wiele jeszcze lat, wiele zawojujesz,

Czujesz jeszcze przecież zapach szampana bąbelków,
Tego dwudziestego pierwszego dnia kwietnia bez lęków.

Kiedy dopadnie Cię chwila zła
i serce będzie Ci z bólu pękało,
wiedz, że każde zdarzenie swój cel ma,
bo nic gorszego Cię nie spotkało...

Wtedy nie usłyszysz śpiewu ptaków
ani szumu wiatru, co liście kołysze...
nie zauważysz pojawiających się znaków,
słyszysz tylko złowieszczą ciszę...

Ogień w tym czasie traci swój blask,
nie widzisz nawet gwiazd na niebie...
w smugę cienia zamienia się Twój czas,
wszystko tak mocno przygnębia Ciebie...

Ale pamiętaj, że jesteś wulkanem energii,
który znowu może w Tobie wybuchnąć...
nadejdzie kres Twojej czarnej serii,
czas najwyższy świecę zła zdmuchnąć...

Po smutkach już ślad nie pozostanie,
bo znowu ktoś chwyci Cię za rękę...
doda Ci wiary, wzbudzi Twoje zaufanie,
ten ktoś zażegna na zawsze Twoją udrękę.

Bo życie nasze na tym właśnie polega,
że radość nasza ze łzami się łączy...
pozytywnie trzeba świat postrzegać
wtedy łza szczęścia z oka się sączy...

Nauczę Cię wędrować w sny
w te malowane pastelami,
rozwieję zabłąkane mgły,
pójdziemy snów drogami.

Nauczę Cię znajdować w snach,
beztroski błękit nieba,
i pokonywać życia strach,
i kochać zapach chleba.

Nauczę Cię wędrować w sny,
jak w ciche ścieżki lasu,
blaskiem gwiazd i księżyca lśnić,
strzec sennych marzeń czasu.

Nauczę Cię być dobrym snem,
dla siebie i dla ludzi,
cieszyć się kolejnym dniem,
szczęśliwym znów się budzić.

Przez życie trzeba iść ostrożnie
nie depcząc kwiatów ludzkich serc,
w oczy wpatrywać się nabożnie,
wyznawać miłość w blaskach świec.

Przez życie trzeba iść też godnie,
rąk nie odtrącać wyciągniętych,
usta i dusze karmić głodne,
nie bać się choćby i przeklętych.

Przez życie trzeba iść z uśmiechem,
odbitym w każdym ciepłym słowie
i tak po prostu być człowiekiem,
w szarego życia każdej dobie.

Żyć chwilą nam trzeba
jak wody i chleba!
Bo chwila szczęście daje
i radości nam rozdaje,
wygania smutki szare
i wszystko co jest stare!

Więc bierzmy szczęście za rogi
a zło wyrzućmy za progi
by chwile były tęczowe,
takie właśnie kolorowe
i trwały w życiu bez umiaru,
i by nie było po nich żalu!

Nie zawsze świat jest pełen kolorów,
Nie każdy przedmiot ma mnóstwo walorów,
nie każdy wie, co go w życiu czeka.
Nie wiesz, co los przyniesie Ci,
a bardzo krótkie są nasze dni.
Pokaż w swym życiu na co Cię stać,
musisz tylko przestać się bać.
Pokaż światu, że coś potrafisz,
a wtedy na pewno do celu trafisz.
Chociaż nie zawsze los sprzyja,
Ciesz się życiem, bo ONO tak szybko mija.

TRZY KWIATY SERCA

Są trzy kwiaty, które rosną,
Tylko w głębi ludzkich serc.
Z nimi życie całe - wiosną,
Bez nich w sercu pusto jest.

Jeden świeżą tchnie zielenią,
W drugim błękit nieba drży,
A w tym trzecim się czerwienią
- Wszystkich róż płomienne skry.

Pierwszy jasną przyszłość czyni;
Drugi pokój, ufność da;
A ten trzeci opromienia:
Trud i znój każdego dnia.

Pierwszy nazwę ma - nadzieja;
Drugi, wiara - jego imię;
A ten trzeci jest miłością
I on nigdy nie przeminie.

Kochasz kwiaty to je miej,
Dbaj, by rosły w sercu Twym.
Jeśli więdną wołać chciej,
Jezus da ratunek im.

Niech Twe życie będzie wonią,
Kwiatów które w sercu masz;
Słowa Twe i czyny niech miłością płoną,
Bo miłość trwa po wieczny czas.

Czas mija bezpowrotnie
Szybciej niż my chcemy,
Każdą chwilą się cieszmy,
Szczęśliwsi będziemy.

Wspomnienia chwil dobrych
Niechaj będą z nami,
Żyjmy pełniej i radośniej
I nie bądźmy sami.

Nie marnujmy żadnej chwili,
Przeżyjmy ją godnie,
Trudy życia codziennego
Upłyną łagodniej.

Życie?

Biegnę, przemykam
Na życie utykam
Spełniam istnienie
Tracę objawienie
Przebiegam, mknę
W zawirowaniu brnę
Plam, rysów świata
I nie widzę nic
I nie trafiam nigdzie
Każdego dnia
Oddalając tak sens.

Życia nie da się powtórzyć
Życie ma się tylko jedno.
Patrz, by rano, gdy się budzisz,
móc rozkwitać, a nie więdnąć.