PRZEBIŚNIEG

Za śniegowej chmury
słońce ledwie błyśnie
a już się spod śniegu
przebija przebiśnieg.

Wychyla się główka
w śniegu sztywnej kryzie...
Byle na powietrze!...
Byle słonka bliżej!...

Rozgniewał się marzec
sypnął gęsto śniegu...
- Nie czas jeszcze wiosnę
witać przebiśniegu!

Lecz przebiśnieg - kwiatek
drobny, niepozorny,
przebił się na przekór.
Mały ... a zadziorny.

Ponad kryzą śniegu
białym kwiatem błysnął...
- Czas już, panie Marcu,
bo wiosna już blisko!

- H. Szayerowa

PRZEBIŚNIEG

Nigdy nie jest sam
biały kwiatek,
towarzyski - dodam,
kochany aniołek...

Z główką pochyloną
ciągle się naradza,
skupiony - inni piszą,
jak listy układa...

Rozsyła życzenia
płatkami śnieżnymi,
by samotność zniknęła,
pod listkami suchymi...

Grupą otoczony
kwitnie radośnie,
szczęśliwy - widzę,
gdy i Ty poczujesz wiosnę...

- Aleksandra Baltissen

Czas zimowy piękny bywa
kiedy bilą ziemię skrywa,
śniegiem drzewa obsypuje
i na szybach mróz maluje.

Piękna jest ta pora roku
chociaż zimno bywa wokół
i wiatr czasem mocniej wieje,
niechaj serce się nam śmieje.

By słoneczko tam na górze
co się chowa w chmurze,
radość serca usłyszało
i promienie ciepła dało.

Bo jest takim czarodziejem,
gdy się zjawia świat jaśnieje
i my przy tym korzystamy,
siły w sobie nabieramy.

Zima w bieli się ubrała
bo taki kaprys miała,
by nie zapomnieć ze to ona
śniegiem przecież naznaczona.

I sypnęła nam płatkami
puchem białym pod nogami,
zakrywając nam ulice
płoty,drzewa,kamienice.

Cóż wszak ona tu króluje
a jej figlów nie brakuje,
czasem pulsy w sobie ma
lub minusy z mrozem da.

A ty w sobie uśmiech miej,
ciepło nim do serca wlej
i rozsiewaj go dokoła,
może słońce z chmur wywoła.

W styczniu tak ma być

Zawirował cały świat,
śniegiem wieje zimny wiatr.
Zaspy puchu wokół drzew,
sikoreczki smutny śpiew.

Biały stawik pośród traw,
źdźbeł zaschniętych mroźny bat.
Nic nie kumka, ważki śpią,
Tylko ślady sarny są.

Pęka lód i szczerzy kły,
ciemna toń pod spodem lśni.
Zima w pełnej krasie jest,
To jej pora dobrze wiesz.

Autor: orszula

To nic ze zima
chłodem powiała
i mroźne dni
nam teraz dała.

Bo w swojej bieli
urok ten ma,
przykryła szarość
w jasności trwa.

Śnieg błyszczy
kiedy słońce na niebie,
tak jakby chciał
przyciągnąć ciebie.

By wyjść na spacer
radować się
że ten krajobraz
tak zmienia się..


A kiedy mrok
w oknie się zjawi,
niech ciepły uśmiech
w gwiazdach zostawi...

Witam uśmiechem choć wiatr za oknem
w listopadowy dzień deszczem nam moknie,
pora jesienna urok ma,
gdy słonce świeci w kolorach gra.

Barwne nam liście rzuca pod nogi
jakby dywanem ścieli nam drogi,
lecz najważniejsze gdy serce grzeje
rozsyła ciepło,daje nadzieje.

Że jakoś przetrwa zimowy czas
i znowu wiosna przywita nas,
z nią znów radości wypełni dnie,
a wtedy wszystko rozwinie się.

JESIENNY CZAS...

Jesienny czas
już dopadł nas
co z melancholią napływa
a smutny deszcz
kroplami łez
mocząc ziemie okrywa

Gdzie słońce gdzie
schowało się,
czy za chmurami się kryje,
spojrzę do góry
czy przez te chmury
promyk się nie przebije.

Bo kiedy lśni
blask dając mi
i ciepłem tak obejmuje,
nie straszny jest
ten smutny deszcz
gdy uśmiech twarz mą maluje.

JESIEŃ...

Jesienne dni przed nami
z kolorowymi drzewami,
co liście swe rzucają
jak w dywan układają.

Choć nostalgią okrywa
nasze serca i twarze,
to urokiem przyciąga
gdy promienie ma w darze.

Które obraz malują
tak przepięknej jesieni,
że się uśmiech pojawia
gdy tak złotem się mieni...

To jesień

Wolno liść za liściem
Spada
Za liściem liść jesienny
Opada
Trawniki, chodniki
Rudością się
Cieszą
Pieszego, każdy krok
Wśród liści szeleści
Jesień złocista Pani
Z paletą farb jak
Malarz
Maluje, ubiera, stroi
Każdy krzak,
Każde napotkane drzewo.
Dni coraz krótsze
Noce długie jak
Stąd do nieskończoności
Nici babiego lata
Wraz z mgielnym welonem
Oplatają kępy traw
Na południowych stokach
Wiatr i deszcz na przemian
Ze słońcem
W ciuciubabkę gra
Nocturno
Niebawem przyjdzie pora
Ubierać ciepłe szale
W kolorze burgunda
Liści coraz więcej
Dywanem się ścieli
Na gałęziach drzew
Każdego dnia
Coraz mniej zieleni.

- Cz

Sierpień

Soczysta zieleń pól lipcowych
W złoto się zamienia
W dni sierpniowe.
Do końca wakacji
Coraz bliżej i bliżej
Słońce wolno orbitę zmienia,
Księżyc nocą
Bezczelnie, w każdą
Szczelinę się wdziera.
Obłędny zapach lawendy
Kochanków nad ranem
Zniewala swą mocą.
Z pobliskich wzgórz
Dobiega na przemian
Odgłos kosiarek i cykad
Zmieszany z ptasim trelem.
W sadach drzewa
Brzemienne w owoce
Obficie napełniają kosze.
Sierpień miodny winny i mączny
Jest kwintesencją lata.
Wakacyjne miłości
Studzi poranna rosa.
Wśród traw czterolistna koniczyna
Obwieszcza szczęścia moc.
Sierpień wolno odchodzi,
Wrzesień niebawem
Zapuka do drzwi.

- Cz

Jak co roku

Rozszalała,
Rozbuchała się wiosna
Tej wiosny… właśnie
Brzozy puściły liście,
Kasztany coraz śmielej
Pokazują kwietne pąki.
Wiatrem smagana
Płacząca wierzba
Wyczesane gałęzie
Pochyla ku ziemi.
Słoneczne promienie
Rozświetlają mroki
Zakamarków,
Nawet starsza pani
Z naprzeciwka
Laseczkę zamieniła
Na parasolkę.
Ptaki radośnie
Od rana śpiewają
O wiośnie, o miłości.
Na skwerach wiosną,
Każda ławka
Zachęca, zaprasza,
Serca biją radośniej.

- Cz

Już wiosna

Już zaraz wiosna, jeszcze chwilka,
Ptaki już swoje gniazda wiją,
To dziś o pszczółkach i motylkach,
Co swej miłości już nie kryją.

Na ich przykładzie od zarania,
Wszyscy uczyli się miłości,
Patrząc na pszczółek poczynania,
Tłumaczyć życie było prościej.

Ich delikatność w tym temacie
Na tle budzącej się przyrody,
Do każdej ludzkiej duszy trafia,
Uśpione budzi w nas tęsknoty.

By się przytulić i pomarzyć,
W promieniach wiosennego słońca,
Że piękna miłość się przydarzy
I będzie z nami trwać bez końca.

Kasyda

Wiosna

Przybiegła wiosna cichutko
Pokradła się na paluszkach
Jeszcze otula się mgiełką
Jeszcze zieleni nie wpuszcza.
Rankiem zagrzewa ptaki
By świergot ich zabrzmiał głośno
Zachęca słońce, by grzało,
A deszczyk siąpił z radością
I ludziom daje nadzieję
Na kwiaty i zapach ziemi,
Na nowe życie co nagle
Świat cały zazieleni
Na miłość, co głaszcze serce
Wywoła uśmiech i wzruszy
Na wszystko, za czym tęsknimy
Co jest pokarmem dla duszy...
Tak bardzo jej pragniemy
Że kiedy wreszcie nastanie
Pomyślisz, że na tę wiosnę
Cudowne jest nawet czekanie...

- maluna21

Zima

Zima ma swoje dobre strony,
Bo gdy już śniegiem sypnie,
Pobieli nagie drzew korony,
Wszystko co szare, zniknie.

Płatki zasypią zmarznięte trawy
I kwiaty przykryją kołderką,
Odejdą w niepamięć nieważne sprawy
I już nie będą naszą rozterką.

Tylko ciepełka będziemy szukać,
Bo tak nam go w zimie potrzeba,
Czekać, aż ktoś w serduszko zapuka
I zaprowadzi do nieba.

W dalszą już drogę pójdziemy razem,
Parkową aleją zimową,
Patrząc czule w zmarznięte twarze
Malutkie szczęście odkrywać na nowo.

Ogrzejesz moje zmarznięte serce,
By znowu mocno zabiło,
Rozgrzejesz moje zziębnięte ręce
Przywrócisz znów wiarę w miłość.

- Kasyda

Śnieżny tuman

Płyną, płyną płatki po niebie
zasypały drogę do ciebie
jak odnaleźć w tej zawierusze
ciepłe dłonie, co lody skruszą?

Wiatr tumanem drogę zamotał
siadł pod płotem i zachichotał
idę ciągle sama przed siebie
w biel co łączy niebo i ziemię.

Jak latawce, białe latawce
śnieg wiruje a drzewa tańczą
wyciągają gołe ramiona
śpi pod lodem ziemia zmęczona.

Cała przestrzeń ciszą pokryta
ja cię wołam a echo skrzypi
zaginąłeś w śnieżnej otchłani
już do wiosny tam pozostaniesz?

Płyną, płyną płatki po niebie
zasypały drogę do ciebie
jak odnajdę w sinej zawiei
promyk słońca, garstkę nadziei...

- Honoratka

O czterech porach roku

Zima tka
misterny płaszcz
i szczelnie otula
każdy zaułek

wiosna wszystko odziewa
w potok zieleni
radośnie go tocząc
strumieniem nadziei

lato zalewa słońcem
od końca do końca
i ogrzewa
tych co chcą i nie chcą
bo im gorąco

jesień
boski cykl zamyka
purpurowo - złotym kluczem
żeby go potem
wielokrotnie powtórzyć

Park jesienny

Z poszumem wiatru przyszła pani
Złote dywany w parku rozłożyła
Czy ją kto za to gani
Przecież ona taka miła

Gradem kulek brązowych
Ścieli nam drogi wśród drzew
Zapachem szyszek sosnowych
Daje nam radość i śmiech

Wśród tych jesiennych gałęzi
Mały rudzielec pomyka
Coś tam się w liściach szeleści
Wystaje ogon szybkiego smyka

Ptaki wiosenne dawno już odleciały
Został wróbelek nasz taki mały
Ćwierka i stroszy piórka szare
Zaraz rozpocznie w kałuży swoje bale

A my jesienni wciąż wspominamy
A my wczorajsi za wygrane nie damy
Każdy dzień dla nas to promyk słońca
Nawet jak krople deszczu nie mają końca.

- Iwona Derkowska

jesienne...

od przesytu barw
jesiennej melancholii
prześwitu nadziei
spływającej po liściach
wirują marzenia
jak płatki
śniegu

odbijając od słońca
pogrążonego w zadumie
zamyślone obłoki
płyną po niebie
szukając chwili
zapomnienia..

Autor: suzzi

Cicho, najciszej.

Wirują liście akacji
falują głogu korale
w jesieni czas się zatracić.
W purpurze ranka odnaleźć

drogę z wiewiórek orszakiem.
Rude kasztany przy płocie
szaleją wichrowym szlakiem,
ze strachem w lichej kapocie

tańczy wiatr taniec brzucha.
Parkiem tęczowym pójdziemy
cicho, cichutko posłuchaj
koncertu liści.Jesienny

dzień jeszcze piękny, choć chłodny.
W otchłani twojego serca
zatopię duszę łagodnie,
przykryję mocno kobiercem

myśli cieplutkich. Wśród wrzosów
wiatr zasnął, tu cisza głucha.
Dłoń twoja pieści mi włosy...
Cicho, cichutko. Posłuchaj.

- Stella-Jagoda