Drzwi...
Puk, puk - ktoś puka do drzwi serca mego...
Kto tam? To ja miłość, otwórz proszę...
Nie, odejdź, nie chcę cię...

Puk, puk - kto tam?
To ja szczęście, wpuść mnie...
Nie, nie zbliżaj się...

Puk, puk - kto tam?
To ja smutek, mogę wejść?
Tak, proszę...

(mojego autorstwa)

o czym myślę
gdy piszę do ciebie
nie wiem
czy każda wiadomość
coś znaczy dla ciebie
nie wiem
dlaczego mnie myślisz
dlaczego kochasz mnie
tego też nie wiem
te pytania zawsze
będą zagadką
bo ja nigdy nie pokocham
Ciebie

SMUTEK

tak jak ciemność ogarnia noc, tak dziś serce me
nie jestem wstanie zrozumieć mego smutku
może dlatego, że nie jest tak w mym życiu, jak bym tego chciała?
Może dlatego, że nie rozumiem ludzi którzy mnie krzywdzą
Nawet, gdy o tym nie wiedzą?
Jestem osobą delikatną i łatwo mnie zranić
dlaczego?
Bo może jestem aż tak naiwna?
Tak mogę sobie zadawać pytania do bólu,
lecz dalej tego nie zdołam zrozumieć
To wszystko jest dla mnie za trudne,
tym bardziej, że w tym wszystkim nie widzę sensu istnienia
w tym wielkim, niezrozumiałym świecie

Wybór

Czy smutek może być wesoły?
Czy mogą być głębokie doły?
Tak,
jeśli masz doła,
poszukaj sobie koła,
które,
może uratuje,
może nastrój ci popsuje,
więc,
to jest twoja wola,
czy mieć doła,
czy skorzystać z koła.

Smutno dzień dziś przeżywamy,
brak nam osób bliskich, znanych,
ale w sercach pozostają...
Tu najlepsze miejsce mają...
Pójdźmy na grób w odwiedziny,
do znajomych, do rodziny
i zapalmy dla nich znicze,
bo tak krótkie nasze życie...

Już się rozpadam jak domek z kart.
Nie mam już nikogo,
komu mogłabym wszystko co moje dać.
Jest jedna osoba, do której mogę się zwrócić..
Do Boga...
Chcę, by mi dał "brudnego" anioła.
Chcę się nawrócić i żyć tak jak ludzie.
Ale cóż, najpierw muszę stąd uciec.
Lecz to łatwe nie będzie,
bo ta buda to moje jedyne narzędzie..

Ciemna jesienna noc już nadchodzi,
Wiatr szuka wciąż gdzieś letniego dnia
pies węszy smętnie nie wiedząc o co chodzi,
Sowa tylko przeleci szukając sobie wolnego pnia

Gdzieś dalej słychać miasto tam ludzki gwar i szum
Tam człowiek w beton skryty w świetle lampowych łun
Człowiek krucha istota, lecz dumna bo rozum ma
Nie wiedząc co będzie, potem wciąż gdzieś do przodu gna

Pokonał oceany, najwyższe szczyty gór,
Wzniósł się też tam wysoko
Gdzie słychać ptasich skrzydeł szum
Lecz w pędzie zapomnienia zagubił chyba się
Bo sercem do człowieka już nie oddaje się

Kiedyś ludzka istota przypomni błędy swe
Zycie minie ją bokiem triumfalnie śmiejąc się
I tam gdzie miejsce serca w człowieku zwykle jest
Tkwić będzie czarna otchłań, boląca jak kujący cierń

Więc żeby tak nie było ja radę daję Ci
Kochaj! teraz! bliźniego jak życzysz sobie Ty

Wiersz dedykuję ludziom którzy zgubili swoje serce, a przecież nigdy nie jest za późno żeby je odnaleźć

Smutek

Kto wskaże mi drogę do sukcesu?
Kto poda mi pomocną dłoń?
Czuję się jak gdybym staczała się w dół
jakby moje życie skończyło się
i nikt mi już nie może pomóc.
Jest mi smutno, czegoś mi brak...
Kogoś mi brak...
Moje serce boleje a duszę rwie ból,
chciałabym zasnąć i być gdzieś daleko
tam gdzie zawsze świeci słońce,
gdzie szumi woda
a niebo jest jak aksamit.

Kim jesteś ?

Sam przebijasz się poprzez kolejne dni
Z uporem maniaka nie dajesz się życiu
Przeżuwasz czarny chleb
Raz po raz szczerząc zęby w uśmiechu
Przystosowałeś się do nowego " ja"
Nie pamiętasz kiedy przestałeś być sobą
We wszystkim co robisz
Nie odnajdujesz siebie
Pragniesz to zmienić
Nadać swemu życiu sens
Ale wciąż jednak nie wiesz
Jak się do tego zabrać...
Jesteś rzeżbiarzem...
Który stojąc przed bryłą gliny
Zastanawia się...jaki nadać jej kształt?
Być może zawsze byłeś takim
Jakim cię chcieli widzieć inni...
Tacy którzy rządzą światem

Od czasu do czasu...
Stać cię na rachunek sumienia
Na przyjrzenie się własnej twarzy
A wtedy pozostaje jedynie...

/Senna K./ 1988r

Wszystko wokół zbladło...
świat stracił kolor...
czemu świat tak zbladł...?
Powiedz czemu?
W sercu mam z pięknych dni
to wspomnienie, które teraz zbladło...
Czemu?

Prócz Ciebie

Gdy byłeś tak blisko
Czułam, że mam wszystko
Kochałam Cię cała
Mówiłeś-"To banał"
Prawda to była, a Ty się z niej śmiałeś
Twierdziłeś, że kłamię i coś ukrywałeś
Przestań tak mówić, bo ranisz me serce
Prócz Ciebie ja wtedy nie chciałam nic więcej

Czy warto myśleć...?

Przyjacielu...chodż ze mną
Śmiertelnego napić się napoju
Zamocz usta
Zwilż dawką alkoholu
Nie zastanawiaj się
Jak polepszyć świat
Złudzenia pozostaw za sobą
Nie bij się z myślami
Wypuść je jak ptaki na wolność
Czy warto myśleć...?
Skoro wszyscy dokoła
Już dawno przestali

Pozostań bezwładny i pusty
Jak wydrążone
Przez korniki drzewo
Które zakończyło życie
Pod siekierą drwala
Nie wij się jak glizda
Zachowaj spokój
Ból przezwyciężymy razem

Poraz któryś napełniam kieliszek
Boję się pustego dna
Nawet nie wiem kiedy odeszłeś
Być może nie było cię wcale

Odpycham przykre wspomnienia
Krążące jak sępy nad padliną
Bezwładne ciało czucia już nie ma
Samotność dopija resztkę alkoholu.

/Senna K./ 1986r

Obok

I wciąż świat przechodzi obok...
Otwarty dla wszystkich....
A jednak, zbyt bardzo obok.
Niezauważane ludzkie cierpienia
Samotność długiego milczenia
Przede mną znów...
Rozwartych oczu nagłe olśnienie
Jest niemą prośbą o zbawienie
Rzuca cień na cienie
Szukając w nich iskry
Tak potrzebnej do wskrzeszenia.
Zamkniętej przestrzeni głuchy odgłos
Miażdży każdej myśli tchnienie
Wtapia się w miejsce szarych komórek
Wypełnia je, a jednocześnie
pozostawia pustke....

/Senna K./ 1986r

Czemu...
Czemu ludzie sa tacy smutni?
Czemu taki smutny jest świat?
Czemu jest tak źle, gdy kogoś ci brak?
Czemu - to pytanie wciąż sie powtarza,
I jakos nikt sie nie stara znaleźć odpowiedź,
I jakoś nikt jej nie szuka...
Czemu...
Czemu ludzie sa tacy smutni?
Czemu taki smutny jest świat?
Czemu jest tak źle, gdy kogoś ci brak?

SOS

Otwarta dłoń oczekuje pomocy
Nie znajdując jej zaciska się w pięść
Nie oszczędza swej siły na siłę
Bo nie warto litości mieć
Usta twoje słowa wypowiadają
Wylana żalu czara
W krzyk je zamienia
Choć uszy słyszą
A oczy widzą
Na hasło odzewu nie ma
Zamknięte na głucho serca
Nie śpiewają już na nutę miłości
Przyciszone sumienia
Nie odbierają sygnału z zewnątrz
SOS wysłane zamiera...

/Senna K./ 1986r

Są łzy co jak ognień palą,
są serca które się nie żalą.
Są serca dla których nie ma nigdy ukochanego,
więc jeśli ktoś szlocha i płacze, nie pytaj dlaczego

Jakoś się toczy powoli me życie
Muszę żyć sam muszę żyć skrycie
Nie ma osoby,która mnie rozumie
Nie ma takiej która pocieszyć umie
Moje życie ciężkie jest
Ja już o tym przekonalem się
Chciałbym żeby wszystko było lepiej
Chciałbym żyć w tej radosnej strefie
Ale to nie jest takie łatwe
Nawet jak się tego bardzo pragnie
Lecz ja się nigdy nie poddaję
To ciężkie życie toczy się dalej
Żyję jak tylko najweselej mogę..
I dlatego przechodzę przez trudną drogę...

Czasem...

Czasem jest taki czas...
Tyle smutku wzbiera w Nas...
Im bardziej szczęścia czekasz
Im bardziej pragniesz... kochasz
Tym większa żałość, boleść, płacz
Gdy nastaje smutny smutku czas...

Łzy kapiące jeszcze... z deszczem..
A już oczy nadziei pełne...
Na lepsze jutro... cieplejsze słowo
Twoje słowo ku mnie nie wypowiedziane
Brak Ciebie i oczu Twych kochanych...

Niech odejdzie już zła chwila
Niech odejdzie smutny czas...
Niech nie wraca nawet czasem
Niech omija zawsze Nas...

Gdy jestem daleko, myślę o tobie.
Gdy jestem sama, jest mi ciebie brak.
Gdy płaczę, czekam, aż mnie pocieszysz.
Boję się, że pewnego dnia, gdy się obudzę,
Ty nie bedziesz chciał mnie już znać;(

Szczęście...
Te kilka liter które potrafią zmienić komuś życie...
To te krótkie chwile, które pozostają w pamięci...
Wspólne marzenia...
Wymiana spojrzeń,
dotyk dłoni...
bliskość drugiej osoby...
Świadomość że komuś na Tobie zależy...
To wszystko, a nawet jeszcze więcej
Sprawia że człowiekowi chce się żyć
Daje mu skrzydeł i wiary do życia...
Daje mu poczucie, że jest ktoś komu może zaufać...
Ktoś, komu może powierzyć swoje maleńkie serce...
Serce, które zawsze będzie tęsknić i kochać...
Tak łatwo być szczęśliwym, gdy ma się dla kogo żyć!
Lecz ciężko się podnieść gdy to wszystko się traci...
Gdy odejdzie ktoś na kim nam zależy...
Wtedy te kilka liter traci sens...