Czasem widać w oddali szczęście...
To, którego ja nie mam.
Radosne dzieci biegające w rzepaku.
"Dziecięce" pary spacerujące daleko od ludzi.
Grupki młodzieży śmiejące się ze wszystkiego, co ich napotka.
Wiem, że też tak potrafię.
Wiem, że chcę...
ale nie mogę...

Dom pełen ludzi - ja sama
Płaczę - ale nikt mnie nie widzi
Krzyczę - ale nikt mnie nie słyszy
Odchodzę - ale nikt mnie nie zatrzymuje
Moja dusza umiera - ale nikt jej nie ratuje
Ciemna noc, a wokół nic i nikt
tylko ja, mój ból i moje łzy...

Szukam...

Stąpam po tafli wody
bezkresnego oceanu
połyskującą skrzącą
jak mika falą.
Fale muskają
kroplami po czole,
skroniach i powiekach.
Nie bronię się..!
Bo takie są prawa natury.
Stąpam po tafli
i szukam ciebie
by odnaleźć coś...
z dawnego życia,
spragniona... samotna... smutna!

Zawsze marzylam, by sie zakochac,
miec kogoś, kto byłby w stanie mnie pokochac.
Życie jednak brutalne sie okazało,
cierpienia i bolu mi smak poznac dało.
Trudno mi wyliczyc w poduszke łez wylanych,
bo szczęscie w miłości istnieja dla wybranych.

Nie chcę... nie chcę już nic...
Optymizm życia? Banał...
Dla mnie liczysz się tylko Ty.
Chwile, w których jesteśmy blisko...
Pomóż mi się wydostać z otchłani łez,
cierpienia, braku Ciebie i miłości...
Chodź... chcę zobaczyć Cię raz jeszcze...
Chodź nim minie to, na co czekałam całe moje życie...
Wielka Miłość

Ciężki los człowieka,
co patrzy z daleka,
na przyjaźń i miłość
i żywota zawiłość.

on - sam w ludzi tłumie
tylko smutek czuje.
żal mu życia swego,
osamotnionego.

czuje się wzgardzony,
czuje odrzucony.
nie może polubić
to może go zgubić
nie może pokochać,
zostaje mu szlochać.
płakać się wstrzymuje,
bo się znów zdołuje,

nikt z nim nie pogada
czy to tak wypada?
nikt się nie przyznaje,
czy to takie obyczaje?
że głupszy uważają,
za lepszych się mają.
czy to tak uchodzi?
czy to tak się godzi?

on powtarza: „dobrze będzie”.
i powtarza ciągle, wszędzie.
mimo swej udręki,
mimo swojej męki.

i samotność go wznosi,
na skrzydłach unosi
i samotność go zrzuca,
swe skrzydła porzuca.

Tak bardzo chciałbym zostać z Nią
No ale on mi na to nie pozwoli
Codziennie chciałbym trzymać Ją za dłoń
No ale on... i to mnie boli

Okrutny los znów śmieje się
Jest mi niedobrze, jest bardzo źle
I tylko jedną myśl w głowie mam
Znów się nie uda, znów będę sam

Tak bardzo chciałbym zostać z Nią
No ale on mi na to nie pozwoli
Codziennie chciałbym trzymać Ją za dłoń
No ale on... i to mnie boli

Bo wszystko to iluzją jest i magią
I zdarza się raz na milion.

Tak bardzo chciałbym zostać z Nią
No ale on mi na to nie pozwoli
Codziennie chciałbym trzymać Ją za dłoń
No ale on... i to mnie boli

Może ja sam, wciąż wmawiam sobie
Może go nie ma któż mi to powie
Może już czas zapytać ją
Czy mnie lubi czy chce być tylko moją

Tak bardzo chciałbym zostać z Nią
No ale on mi na to nie pozwoli
Codziennie chciałbym trzymać Ją za dłoń
No ale on... i to mnie boli

Bo wszystko to iluzją jest i magią
I zdarza się raz na milion.

Zabili mi żółwia - Wiosna

Jestem smutna, jestem zła.
Bo siedzę sama i tonę w mgłach..
Ale wiem, że opadnie ona,
Słońce wyjdzie spoza chmur.
Podążymy ku sobie
będziemy razem znów..

Siedzę sobie i patrzę w okno.
Tak dawno nie byłam razem z Tobą...
Nie przytulaliśmy się ani nic.
Nie wiem co się stało..
Zamknęły się drzwi..
Do szczęścia...

Znasz już całą prawdę:
wiesz, że w głębi czuję coś..
Lecz nie mogę wydobyć z siebie więcej niż ty tego chcesz..
Nie przeczę, że nie mam Ciebie w myślach
Nie mówię, że mam czasem na Ciebie chęć.
Ale prawda jest taka,
że przez dłuższy czas czuję się źle:(
Smutno mi jest wieczorami,
wtedy gdy sama jestem gdzieś.
Ale doprowadziłam do tego własnymi dłońmi...
tak widocznie musi być.

Nie chce mi się siedzieć,
nie chce nawet spać..
Nie wiem także czemu mętlik w głowie mam..
Obecnie nie mam nikogo, za chwilę nowy dzień.
A ja siedzę w pokoju
marzę, płaczę, śnię.

Jego zimna dłoń dotknęła moją twarz
spojrzał mi w oczy i ujrzał w niech strach
powiedział tyko nie bój się
ja jestem twym aniołem na dobre i złe.
jego skrzydła kołysały mnie do snu
jego dłonie prowadziły przez życie dzień po dniu.
ostatniego dnia powiedział
"kończy się twój czas, zabieram cię będziesz jedną z nas"
wziął mnie za rękę i spojrzał mi w oczy
wtedy zrozumiałam, że me życie się kończy.

Gdy nadszedl ten dzien rozstania
serce me pekalo z bolu
a oczy moje
zalane byly lzami,
lecz jego kamienne serce,
go nie wzruszalo
jedna mysl tylko mialam,
dlaczeg mi to robisz
lecz nie moglam tego wypowiedziec
patrzac na niego,
coraz bardziej mi go brakowalo,
lecz on z zimna krwia
wychodzac z domu
szepnal tylko zegnaj,
to bylo ostatnie slowo,
ktore wypoiedzial i odszedl
a serce moje bylo bardzo smutne,
tak skonczyly sie te wspolne lata.

Gdy ciemna noc zapada
dom staje sie smutny
bardzo smutny,
gdyz Ciebie tu nie ma,
wiec chodze po domu
szukajac Ciebie,
chociaz smutek serce ogarnia,
wiem ze Ciebie tu nie znajde
ale wiem,ze jedna z Gwiazd
zawsze swieci dla Ciebie,
wiec prosze Cie spojrz
w te Gwiazdy na Niebie
i pomysl ze jest ktos,
kto bardz Kocha Ciebie.

Pustka ,cierpienie
Ból, niezrozunienie
Kropla i łza
Moje cierpienie jak klątwa trwa.


Ada

Idę w gęsty las
Idę i szukam Ciebie!
Idę i wołam:
Gdzie jesteś?!
Gdzie?!

Myślę, że uciekłeś...
Uciekłeś i nigdy nie wrócisz.

Kochałeś las,
Kochałeś łąki i pola,
Kochałeś każdy kwiat,
Kochałeś cały ten piękny świat!

A teraz nie ma Cię!
Nie ma i nigdy nie będzie!
Zniknąłeś gdy zamknęłam na chwilę oczy.

Jesteś tam...
Tam gdzieś pośród nich!

Z góry opiekujesz się mną...
Mną i tym pięknym światem.
Opiekujesz się:
Tym kwiatem,
Tym polem i lasem,
Tym strumieniem, w ktorym
moczyłeś zwe suche usta!

Lecz pytam się...
Pytam się czemu?!
Czemu Bóg zabrał mi Ciebie?!
Ciebie i ten piękny świat,
Ten piękny kwiat,
To piękne pole
I ten piękny las?!

Bo bez Ciebie...
Bez Ciebie wszystko traci sens!
Nawet najmniejsze me westchnienie
Nie wróci Ci życia!
I tej pięknej drogi,
Którą tak uporczywie szedłeś!

"Za wcześnie na śmierć,
za późno by odzyskać więź,
Walczę o to co cenne,
o ciepłe słówko choć jedne."

>>To Jest mój tekst z mojej własnej piosenki ...

Ile to już trwa?
Mi wydaje się, że tysiąc lat...
Te męki, ból i cierpienie,
Myślę o tym, choć i tak nic nie zmienię.
A tak bardzo bym chciała
Poczuć jeszcze raz dotyk Twego ciała.
Pytasz , czemu to zrobiłam...
Dlaczego wyjechałam i Cię zostawiłam...
Ja tego nie chciałam,
Bo zbyt mocno Cię kochałam.
Tyle łez wylanych w ten dzień.
Już wiem, ze nigdy nie odnajdziemy się.
Zostaną tylko zdjęcia i wspomnienia,
I myśl, że czas nic nie zmienia.
Wkrótce przekonamy się, jak bardzo się myliliśmy.
Spojrzysz na Naszą wspólną fotografię
Już nie powiesz: 'Ja bez Ciebie żyć nie potrafię.'
Odłożysz ją i przytulisz się do Swej ukochanej,
Szepcząc do ucha o miłości nieskończonej.
Wtedy wszystko się skończy...
Nigdy więcej nic nas nie połączy.
Zapomnisz, że istniałam i całym sercem Cię kochałam...
A choć Ty Swoje szczęście odnalazłeś,
Nie odzyskasz tego, co już dawno straciłeś.

Jestes jak bialy golab lecacy po niebie,
moje serce umiera z tesknoty do ciebie.
Jestes jak roza czerwona,
ktora potrafi kochac i rzucac.
Kiedy cie widze w otoczeniu ludzi
moje serce zaczyna sie ludzic
czy jeszcze kiedys zlaczy nas milosc,
ktora odeszla z chwila smutku.

zapukał do mych drzwi,
spytał czy może wejść...
oznajmił, że napije się tylko herbaty i ruszy dalej.
Przycupnał w kącie
z jego oczu płynęły łzy
Poczułam je na policzku
WYJDŻ ! krzyknęłam
proszę cię wyjdź!
nie chcę cię... smutku...

wiersz własny