Pokochaj mnie

Otwórz szkatułkę
swojego serca
cudownym kluczem
miłości
dotykiem szczęścia
obdaruj mnie
ten jeden raz
spójrz w oczy
najsmutniejsze
tego dnia
zabrakło im łez...

(A.Sz)

nie czekaj na krzyk

u mnie znowu zima obojętność studzi
ostry wzrok przenika zapałki z rąk lecą
żadna nie zapłonie gaśnie wiara w ludzi
lodowate sople mroźnym blaskiem świecą

u mnie znowu biało wyblakły kolory
drżąca namiętności skuta grubym lodem
biel mnie nie przeraża ma swoje walory
gdyby tak kochanie nie wiało tu chłodem

u mnie znowu cisza w której gorzkie krople
bezszelestnie błądzą ślad na twarzy znaczą
serce w głaz się zmienia zmęczone samotne
i najczulsze słowa delikatność tracą

u mnie zmierzch zapada i nadzieje gasną
wyciągnięta ręka zbyt późno wyrusza
jeszcze sił ostatkiem krzyk który nie zasnął
rzucę poza siebie z objęć Morfeusza

********************
zabierz mnie zabierz mnie zabierz mnie
tam gdzie rozpacz nie znajdzie drogi
ucisz lęk otrzyj łzę utul w śnie
posiej szczyptę szczęścia na progu

Autor: Austeria

w niebieskiej tęsknocie mych oczu
odkrywam wciąż na nowo
starą samotność
w malinowym kąciku mych ust
spotykam niepewność istnienia
palce mych dłoni rozkładam szeroko
by złapać powietrze
jak wiatr w żagle
i utrzymać się
ostatkiem sił przy życiu

- Ania

Cisza

Zamilkłeś...

Świat mój skur­czył się
o je­den Twój szept.

Na kla­wiaturze dni
zab­rakło półtonów.
W me­lodii uczuć
wez­brała ska­la dźwięków,
a ściśnięta klamrą ciszy
wy­daje tylko
głuche uderzenia
o ściany tętnic.
Skarłowa­ciał
mój krwiobieg.
Zmar­szczył się oddech.

Milczysz...

Autor: margot5

Brudy życia.

Ciemność otoczyła nas
ze wszystkich stron.
Wypełzły kłamstwa
ubrane w ciepłe słowa.
Niepewność wpleciona
w lepsze jutro.
Chwieją się wartości,
spadają na kark
postanowienia.
Zło przebrało się
w suknię
i kusi swoimi wdziękami.
Wszędzie zalega kurz
dawnych lat.

Autor: memoria

coraz mniej..

coraz mniej dni
czas przygalopował
przegonił sny
rozsypał słowa
po klawiaturze

coraz mniej nocy
wyblakły księżyc
kładzie twarz
na zmęczone oczy
bezlitośnie

tylko dziura w chmurze
prześwitując błękitem
nakazuje wierzyć
w szczęśliwość snów
długowiecznych

coraz mniej czasu
by dogonić marzenia
wciąż niezdobyte
gdy skala energii
nie rośnie

coraz mniej chwil
by dotknąć tęczy
serca zachwytem
i snem bezpiecznym
zasnąć przed świtem

Autor: suzzi

Jakże trudne

pokochać siebie wbrew
prawdzie
i lustrzanej szczerości

kiedy w sercu lodowa
pustynia
bez polarnej zorzy

gdzie wiatr wymiótł
wspomnienia
zmroził resztki uczuć

gdy życie w labiryncie
błądzi
z białym sztandarem

wciąż szukając wyjścia

- Marco

Udręka

zasznuruj moje usta
ciasno
mocnym węzłem
niech nie szepczą już więcej
białych kłamstw
zakryj mi oczy
zasłoń świat
ja już tak dłużej nie mogę
wszystko wokół wiruje
zabiera mi ciebie
wyrywa z rąk minione lata
pozbaw mnie zmysłów
nie chcę słyszeć jak mija czas
czuć jak wszystko się zmienia
nie chcę błądzić w ciemnościach
chcę się zatrzymać
ten jeden jedyny raz
uspokoić zmysły
zrozumieć piękno samotności

- Emnilda Amelberga

A miałem...

A miałem taki wielki talent,
I zmarnowałem go dokładnie.
Teraz zostały tylko żale,
Czas mi godziny życia kradnie.

Deszcz zmył ostatnie już marzenia,
W mgle zatraciłem orientację.
Ty potrafiłaś mnie doceniać,
Wierzyłaś, że mogę mieć rację.

A miałem taką wielką wiedzę,
I zmarnowałem ją dokładnie.
Teraz samotnie w ciszy siedzę,
Czas mi godziny życia kradnie.

Mróz zmroził łzę, co szybko spadnie,
Wiatr rozwiał marzeń zakończenie.
Ty potrafiłaś mówić ładnie,
Wierzyłaś, że życie odmienię.

A miałem takie wielkie chęci,
I zmarnowałem je dokładnie.
Teraz nie mogę to odkręcić,
Czas mi godziny życia kradnie.

A miałem wszystko ponad miarę,
I zmarnowałem tak dokładnie.
Zamiast radować szczęścia darem,
Teraz mi czas godziny kradnie.

Autor: Grand

niepewność

pełno barw jesieni w poskręcanych liściach
harmonijne żółcie nabrały rumieńców
pobliski zagonek doszczętnie wyłysiał
słonecznik za wróblem dostał sercoskrętu

spąsowiała róża zawstydzona zmierzchem
w macierzyńskim stanie panna pełna grzechu
do pierwszych przymrozków ziarnem się rozeschnie
upadnie na ziemię w błagalnym przyklęku

pełno nas a nigdzie życia nie uświadczysz
tu cień tam wspomnienie formę mgieł przybiera
tacyś my jednacy a odlegle rzadcy
boleśni jak kolec co pewnik rozdziera

- melisa

Już nic

Zabrakło światła
znowu nie widzę twoich oczu
spadam do wnętrza
niczego już nie ma
nicość ogromna powstaje
w zaułku przenikam
nie będąc
brak tchu i słów
znów zagubiona
Teraz od nowa wszystko buduję
powstaję powoli z kolan
robię małe kroki
kolejny raz uczę się oddychać
w ciszy, smutku i pokorze
przyjmuję kolejny dzień życia...

- k.m

dokąd

gasną myśli jak światła
zzamknięte w kloszach lamp

części snów w których pasma szarości
na przemian z wisienkami na torcie
lub szklanką dobrej whisky
proponują niemoralne rozwiązania

w śmietnikach uczuć czas się zatrzymał
rozrzuconej pościeli
oczach które były tak bliskie zdziwienia

może jednak warto posłuchać
co mówią do nas mijane chwile
szelest przewracanych stron

- skot

Jak będzie Ci źle...

Jak będzie Ci źle,
pomyśl wtedy,
że morze smutku
zabiorą modre fale...

Ból odpłynie z czasem,
gdy powieje wiatr
razem z przeznaczeniem,
by iść pod prąd do gwiazd...

Jak będzie Ci źle,
pomyśl wtedy,
że otuli Cię ciepła bryza
i uniesie we mgle...

Nie będziesz sam,
wyciągnij tylko dłonie,
a anielska opieka
uzbroi Cię w miłość;

do ludzkich spraw, to balsam...

- Aleksandra Baltissen

Cienie w Szarości Dnia

Codzienność,
Szara codzienność,
Bez sensu, bez celu,
Dokąd mam dążyć ?

Mijam się z cieniami świata
Codziennie widzę je na swojej drodze
Upadłe, płytkie i bez głębi,
Puste jak ten świat

Podnosząc głowę wysoko
Widzę słońce, które cienie spala
Stają się bez sensowne
Wyrzucam je jak śmieci ze swojego świata

Świat zmieniają osoby które znam
Które wyszły z szarości dnia
Z blaskiem nadziei w dłoni
One mi pokazują sens życia

A cienie znikną wraz z tym światem
Znikną gdy śmierć po nich przyjdzie
Nikt o nich nie będzie pamiętać
Znikną jak powietrze

Są śmieciami, niczym
Jak mrok, życia nie przynosi
Nie przynosi życia
Jest po prostu bezwartościową barwą czarną
Wraz z nimi na czele.

- komp-13-13

Plastikowe spojrzenia ulicy.

Otwieram oczy bez nadziei na miły dzień.
Kierat codzienności,
tą samą jednostajnie wydeptaną ścieżką.
Mijam znane smutne twarze, przygniecione życiem.
Uśmiech nie wraca, bez echa rozbija się o mur.
Za szkłem dostrzegam cieplejsze rysy,
sztuczną radością wabią plastikowe postacie.
One widzą więcej ,kolorami kuszą spojrzenia.
Pozbawione pragnień na wyrost, za cenę przyjaźni.
Trwają bez wyrzutów sumienia w ciszy.
Odporne na samotność.

- mayka

Kołysana żalem

Cztery puste ściany
obdarte czasem dnia
moja samotność na fotelu smutku
oparta cierpieniem
kołysana żalem
pustka
czarna dziura w sercu
cerowana nadzieją
bezradność
kamienny krąg myśli
wieczna nicość
smak popiołu w ustach

- Anna Futyra

Są dni kiedy wydaje się,
że wszystko
w smutek obraca się,
za oknem deszcz pada
świat szary się staje,
gdzieś znika ta radość
co słońce nam daje.

I w sercu pragnienia
znów się odzywają,
co były zamknięte
miłości szukają.
Takiej która sobą
uśmiech nam przynosi,
ciepłem nas otula
i o serce prosi.
Bo uczucie musi
wzajemnie być dane,
jeśli chcemy by szczęściem
było wypełniane.