Była młoda, zakochana,
Uśmiechnięta i lubiana.
Na życie wiele planów miała,
Tak dużo zrobić chciała.
Kiedyś wszędzie było jej pełno,
Teraz... Czuje, że spada na dno,
Bo jest zbyt młoda
I jej psychika się podda,
Bo nie potrafi sobie poradzić sama,
A jej serce pęka jak obciążona tama,
Aż w końcu to się stanie,
Jej małe serce bić przestanie...
I nie spełnią się już jej marzenia
I na marne pójdą jej starania,
Wszystko to co wycierpiała,
Tylko dlatego, że została sama...

Chciałabym uciec gdzieś daleko.
Tam gdzie byłabym sama,
Nie myśląc o tym co było,
Układając sobie to co będzie,
Zatracając się we własnym świecie
I żyjąc w moich marzeniach
W końcu mogłabym być szczęśliwa,
Bo tu nie mogę, nie potrafię.
Bez Ciebie już nic nie jest takie same,
W noc wplata się dzień,
Jawa miesza się ze snem,
W marzenia wkrada się cierpienie...
I nie wiem już gdzie jestem i co robię,
Dlatego chciałabym uciec.
Tylko nie wiem gdzie,
Nie wiem jak,
Nie potrafię...

Kim jestem?
Czy odbiciem w lustrze?
Czy na piasku śladem?
Czy częściej aniołem?
Czy może częściej gadem?
Czy wczoraj na faktach opartym?
Czy jutrem na marzeniach?
Kim jestem!?
Czy tym, czy bardziej tamtym?

Jestem, jaka jestem.

Inna już nie będę
choć mam tyle lat
jestem nadal trochę
lekkomyślna i dziecinna
taka trochę...inna.
Stawiam sobie zadania
przed sobą jak ten płot
wysokie..
którego nie mogę
przeskoczyć
jednym skokiem...
Jestem, jaka jestem
i nic tu nie zmienię
kocham być kochaną
lubię zielone wiosny
i złote jesienie.
Lubię się śmiać jak dziecko
które piłką się bawi
uwielbiam patrzeć
na odlot bocianów
i klucze lecących żurawi.
Jesienne zbierać liście
w bukiety je układać
nocą spacerować po moście
posłuchać śpiewu słowika
i radia ZET z którego płynie
miłości muzyka.
Pomarzyć lubię
o księciu z bajki
i o kocie który już
nie chce palić fajki.
Latem zbierać poziomki
w lesie.....
i liliowe dzwonki
posłuchać wieczorem
rechotu żab
i gadulstwa
włodawskich bab.....
Zimą z powiek
strącać srebrzyste
gwiazdki śniegu
popatrzeć na tańczące
przed księżycem gwiazdy.
Kocham chłopaków co
do ust wiśnie mi wkładają
i szepczą do ucha mile
"Umów się ze mną tam
przy młynie... przy ruczaju..."
Jestem jaka jestem
WYBACZCIE...
Inna już nie będę...
Dopiszcie sobie sami
Jakąś fajną puentę.

Gorzka i słodziutka ...
Wredna i milutka...
Smutna i szczęśliwa...
Fałszywa i prawdziwa...
Szalona i opanowana...
Samotna i zakochana...
Tchórzliwa i odważna...
Śmieszna i poważna...
Uśmiechnięta i zapłakana...
Zdradliwa i oddana...
Biała i czarna...
Żywa i marna...
Dojrzała i niedorosła...
Złożona i prosta...
Wyniosła i skromna...
Obecna i nieprzytomna...
Pamiętana i zapomniana...
Znienawidzona i kochana...
Dobra i zła...
Oto jestem - ja

Jestem aniołem czy demonem?
Bóg stworzył mnie, a diabeł opętał...
Więc jaka jestem?
Grzeszna czy święta?
Anioł czy demon?
Sól czy miód?
Gołąb czy żmija?
Upiór czy cud?
Zdradliwa czy wierna?
Dobra czy zła?
Szczyt nad chmurami czy przepaść bez dna?
Przeze mnie uśmiech, a może łza?
Więc jaka jestem?
Czy ktoś mnie zna?

Nadzieję mam w dobrej myśli
i ufność mam w dobrym słowie
i radość w tym co się wyśni
i spokój w tym co nie powiesz...

Miłość mam w drżeniu powieki
i czułość w ciepłym spojrzeniu
i przyjaźń mam w innym człowieku
i ciepło mam w Twym milczeniu...

Tęsknotę mam w tym co minione
i smutek w tym co nie było
i rozpacz w tym co stracone
i pustkę w tym co skończyło...

W pajęczej sieci zaplątuję się,
Nie wiem jak uciec mam z niej,
Kłamstw potokiem zalewają mnie,
Ludzie którym bardzo wierzyć chce,
Muszę tu zostać jeszcze przez chwilę,
Lecz świat nie będzie czekał tyle,
Jak czas zatrzymać mam dziś,
Nie chce dłużej marzeń śnić,
Mam zamiar żyć we własnym świecie,
Bo wiem, że nic o mnie nie wiecie,
Życie nie z samych pięknych chwil się składa,
Nie raz czarny scenariusz nam układa,
Tylko wiara można zdziałać dużo,
A i tak nie raz pokłują nas różą,
Więc nie bądź katem życia własnego,
Nawet, gdy zabraknie w nim dnia dobrego.

Ani ze mnie królewna,
ani też lalka z drewna.
Rude loki na twarz mi spadają,
znakiem moim się stają.
Z zacięciem na twarzy,
czekam co mi się przydarzy.
Interesuję się modą stale
ale ciuchami rzadko się chwalę.
Wiersze piszę czasami,
przeważnie smutnymi chwilami.
Przejmuję się złymi snami
czasem też amorami.
Nie szukam sobie królewicza,
czy tez z dobrego domu panicza.
Od dawna me serce czeka
na bliskiego mu człowieka.

Jestem...
Sobą - kim innym mogę być?
Wesoła - uśmiech to podstawa!
Delikatna - niczym porcelanowa lalka...
Malarką - rysuje obraz mego życia...
Pisarką - piszę wiersz o moim życiu...
Zimą - daję radość narciarzom...
Wiosną - pozwalam kwitnąć kwiatom...
Latem - zabawa, radość, oczekiwany czas!
Jesienią - pozwalam opadać liściom z drzew.
Bo tak widocznie musiało być!
i nie mam zamiaru się z tym kryć!

W wirtualnym moim świecie
jawa wciąż ze snem się plecie,
klikam, piszę, myśli zbieram,
w piękne słowa je ubieram.
Czasem poflirtuję sobie
i pomyślę ja o Tobie.
Dużo serca swego daję
czasem ktoś mi swe oddaje.
Trwaj cudowny mój ty śnie!!!
nie chcę z niego budzić się...

Nie jestem realna,
nie jestem prawdziwa.
mą postać..mgła okrywa,
i deszcz oczy rozmywa.. .
nie jestem jeziorem,
którego nie zmąci żaden deszcz.
przypominam raczej słone morze
co zatopić cię może falą łez..
nie jestem drzewem,
którego żaden wiatr nie poruszy
podobna raczej do kwiatu,
..co ginie podczas burzy..
jestem jak powietrze..
ulotne, co dech zapiera
jestem jak jasny blask..
..co oślepia i oczy otwiera..
jestem jak woda...
zatruta, lecz niezbędna do życia
jestem jak zagadka...
nie do końca do odkrycia..
nie jestem realna
ma osoba to szary cień...
który znika cichutko,
gdy nadejdzie dzień..

Jestem jaka jestem
i nikt tego nie zmieni.
Nikt nie będzie na mnie
pluł i mi rozkazywał.
Mam swoich przyjaciół
nikt ich mi nie odbierze!
Nie jestem dla idiotów
ani dla lalusiów...
OK, może nie jestem
najpiękniejsza ale
zawsze to coś...
Może ubieram się brzydko
ale mam ZŁOTE SERCE.
Nie pozwolę bić niewinnych zwierząt.
Jestem jaka jestem
i nikt tego nie zmieni.

Rozpacz wciąż mnie dotyka
Radość często umyka
Ból zawsze mnie goni
Uśmiech mnie przed tym uchroni
Smutek łzą się przykrywa
Miłość z tym zawsze wygrywa
Cierpienie robi nadal swoje
Wiedza sprawia, że się niczego nie boję.

Oto mój świat,
wesoły niczym uśmiech gwiazd,
smutny jak serca rozkruszony głaz,
w nim łąka pełna barwnych traw,
złocony las niczym stado świecących lamp,
słońca blask rozświetla nas,
wirujące motyle lecą w twarz,
odsłaniają drogę pełną głębokich prawd,
w niej tęcza barw, mój pastelowy świat,
lecz czasem zakrada się tam ponury skrzat,
zabiera mnie w krainę czarnych snów i słów,
a ja lubię ten czas, otwieram bramę pełną kłamstw,
a tam łąka przekwitłych traw,
ponury las niczym stado różnych ras,
ciemności czar zasłania nas,
pędząca szarańcza leci w twarz,
odsłania drogę skrywanych prawd,
a w nim cała ja, ułamek sekundy i we włosach wiatr.

Nie obchodzi mnie,
co o mnie myślicie.
Czy mnie lubicie,
czy nienawidzicie.
Czy dla was jestem inna,
czy może trochę dziwna.
Czy jestem naiwna,
a może dziecinna.
Czy jestem zwykłą lalą,
czy może myszką szarą.
Lecz prawda jest inna,
jestem taka jaka według siebie być powinnam!

Tak pragnę uwierzyć w życie,
by móc się topić w jego zachwycie
Tak pragnę uwierzyć w cuda,
bym była pewna, że coś się uda
Tak pragnę uwierzyć w miłość,
by to co piękne się nie kończyło
Tak pragnę uwierzyć w szczęście,
bym nie wątpiła, że zawsze będziesz
Tak pragnę uwierzyć w słowa,
by ktoś we mnie uwierzyć zdołał

ZROZUMIEĆ SIEBIE

Znów mi świat zawirował w koło,
poczułam, że mogę być obok
Myślę jednak, że to i tak chyba za mało,
by to co boli, od razu boleć przestało

Tak trudno jest siebie zrozumieć,
a jeszcze trudniej jest sobie ulec
Dotrzeć gdzieś głęboko do wnętrza
i odkryć kto naprawdę tam sobie mieszka

Czasem po prostu boję się siebie,
że coś powiem, zrobię,
a za moment się z tego zaśmieję
I jak ja mam sobie zaufać,
by znów nie być tylko cieniem własnego ducha

W życiu tylko sercem można się kierować,
bo rozsądek to dla mnie ślepa jednak droga
Nie tracić przy tym wiary i nadziei,
że to co raz minęło, nie da się odmienić...

Chyba jestem niebios
Głodna

I nawet chmura na niebie
Sunąc cichutko
Spogląda na mnie...

I słońce zachodzące
Śmieje mi się prosto w twarz:
Głupiaś - mówi

A ja w blasku promieni
Bosa, myślami koło zataczam

Nie płacz - szepta mi księżyc-
Tyle jest piękna, pamiętaj

I gwiazdy swój udział w morale mają,
Niosą pieśń o nadziei

Więc zmysły karmię swą duszą
A duszę poję zmysłami...

Chcę poznać to co dla mnie jeszcze jest niezrozumiałe
Zobaczyć to co niewidzialne jest
Oczami dziecka, które tak nieśmiało
Okazuje światu każdy gest

Chcę jak dziecko żyć beztrosko
Nie przejmować się jutrzejszym dniem
Iść mą drogą ciągle prosto
Wyśnić życie pięknym snem

Każdy dzień kroplami rosy
Naszkicować lekko chcę
By im nadać kolor kłosów
Zbóż złocistych w słońca tle

Chcę też poznać ludzkie drogi
Wyrzeźbione ściegiem łez
Chcę przekroczyć śmierci progi
Poznać co to życia kres

Mieć w kieszeni garstkę szczęścia
W chwilach, gdy świat przyćmi Zło
gdy pozwolisz szczęściu przetrwać
Razem pokonamy go

W chwili, gdy świat się zawali
Kiedy nagle straci sens
My pozornie tacy mali
Odnajdziemy to co sensem jego jest..