Ciepły wiatr przywiał marzenie o Tobie. Rozpaliło się serce moje. Płonęło, ale zgasło bez ostrzeżenia...

A kiedy w końcu powiem Ci: żegnaj, coś we mnie umrze.
Zgaśnie mała cząstka Ciebie we mnie. Lunie deszcz i będzie spływał po moich policzkach.

Powoli zacznę uczyć się żyć bez Ciebie.

Miłość

Nie widziałam Cię już od miesiąca.
I nic.
Jestem może bledsza,
trochę śpiąca,
trochę bardziej milcząca
lecz widać można żyć bez powietrza!

Jestem żałosna. Odebrałeś mi siłę na moje dalsze życie. Czy naprawdę uważasz, tak jak powiedziałeś?
Kocham Cię. Czy Ty nie widzisz tego? Spójrz w moje oczy, one kochają na Ciebie patrzeć. Pragnę być z Tobą. Bez Ciebie umieram...
syzia;(

Cierpienie i ból, smutek i żal. To wszystko co mam, co mi pozostało... po nas. Mówiłeś, że kochasz, lecz blefowałeś... Nie! Ty mnie nigdy nie kochałeś, nigdy nie tęskniłeś. Nigdy! Więc teraz myślę, wiem czego chcę, nie kochać nikogo...To moje rozwiązanie.

Moje Życie

Zawsze, gdy Cię nie ma przy mnie, czuję jakby moje
życie skończyło się jak książką, którą czytam od lat. Brakuje mi Ciebie. ale wiedz, że nie przyznam się. Czuje pustkę w mym sercu, której nie mogę zapełnić. Gdy nagle zjawiasz się Ty, otwierasz na nowo moją książkę życia. Wszystko staje się piękniejsze. Spędzam z Tobą chwile urocze, ale wiem, że Ciebie nie ma w zakończeniu w mojej Książce Życia.

Nie myślałam, że kiedyś przyjdzie taki dzień,
że nasz związek rozpadnie się. Na dobre.
Brakuje mi Twojego oddechu, dotyku, pocałunku, Twej obecności. Bez Ciebie umieram jak kameleon z tęsknoty.
Myślisz, że będę żyć normalnie i zapomnę o Tobie? No co Ty... Mimo, iż zraniłeś, ja dalej kocham Cię, bo moja miłość do Ciebie jest silna i nie zmieni tego nikt, o nie!

Będę tęsknić za tym, co nas łączyło
Będę tęsknić za tym, co nas dzieliło
Lecz jedyną rzeczą będę wciąż gardzić
Tym, że zamiast kochać wolałeś mnie zostawić ...

Pamiętam jeszcze te dni, dni tylko nasze, całe wypełnione złotym szczęściem.
Kiedy Twój dotyk uśmierzał mój każdy ból, spojrzeniem w oczy leczyłeś rany.
Te iskierki w Twoich oczach utkwiły mi na dobre w pamięci.
Kiedy wystarczyło , że złapałeś mnie za rękę, bym poczuła się bezpiecznie.
Twój oddech na mojej szyi, ręce na talii i usta na moich wargach.
Wiedziałam wtedy, że wszystko mogło się zdarzyć.
Ty, ja, plaża i zachód słońca.
Twoje ciało przytulające moje.
Było tak dobrze.
Jednak wszystko ma swój koniec.
Pamiętaj. Coś się kończy, aby mogło zacząć się coś nowego.
Tak musiało być z nami.
I co by się nie działo - trzymaj fason.

Tak bardzo tęsknię za tobą, byłeś moją iluzją a ja myślałam, że to prawda. Tak bardzo cię pragnęłam, by zbić ból i samotność. Nie chciałam tego, a może tak. Marzyłam i nagle przebudzenie. To tak boli, tak bardzo boli... Chciałam, żebyś mnie pocałował, przytulił. Odrzuciłeś wszystko. Wiem, że to moja wina. Nigdy mi nie dałeś powodu, bym myślała inaczej. Sama nie wiem jak to się stało. Zadaję sobie pytanie - dlaczego właśnie ty. Przepraszam, to takie głupie słowo w tym momencie, ale za co, że jestem że się w tobie zakochałam...

- Czemu mu nie powiesz, że go kochasz?!
- Bo nie chcę tego.
- Czego nie chcesz?! Miłości...?
- Co Ci przyszło do głowy?!
Nie chcę, by znów odeszła bez wyjaśnienia.
- Skąd wiesz, że odejdzie?
- Zawsze odchodzi.
- Nie zawsze.
- Zawsze, kiedy jej najbardziej potrzebujemy.

Otwieram okno, za nim smutek i morze łez...
Jesteśmy daleko od siebie. Ty masz swoje życie, ja mam swoje... Kiedy wreszcie się to zmieni? Kiedy odejdzie niepokój, niepewność? Kiedy będziesz blisko mnie?
Chciałabym, by mój świat nabrał kolorów. Byś Ty w nim był razem ze mną...
Chcę, otworzyć okno, ujrzeć na ulicach radość, ujrzeć w oczach ludzi miłość, patrzyć na szczęśliwe pary... Na nas...
Tymczasem zamykam okno i wracam do szarej codzienności, w której jestem sama... Bez Ciebie...

Gdzie jesteś kiedy wołam cię?
Gdzie się podziały usta twe?
Nie czuję twojego dotyku już,
a w moim sercu brak ciebie zadaje mi ból....
Moją nadzieją jest tylko sen.
Łudzę się myśląc, że zjawisz w nim się!
W śnie jestem ślepa, łzy przysłaniają twą twarz,
a gdy chce cie dotknąć znikasz jak mgła.
Leże sama w kałuży krwi, a tą kałużą jesteś ty!
Budzę się krzycząc imię długie twe!
Czemu nikt nie rozumie mnie?!
Mówią: zapomnisz, pokochasz innego!
Nawet głupie żarty stroją z tego:
Śmierć i tak dopadnie każdego.
Mam tego dość!
Miłość na wieki - tak ci przysięgałam,
gdy w naszym kierunku ciężarówka zmierzała.
Teraz już nie wiem czy warto żyć!?
Tego co kocham, nie zwróci mi nikt...

Wierzyłem, że piekło z Tobą nie będzie piekłem,
że niebo bez Ciebie nie będzie niebem.
A teraz gdzie jestem... skoro jestem bez Ciebie :(

- Tee, Mała. Nie rycz! - podszedł do mnie jakiś menel, z butelką taniego wina w ręku i przerwał moje rozmyślania. - Żaden facet nie jest wart twoich łez.
- Pff... i kto to mówi...
- Posłuchaj rady starego człowieka. Wiem coś o tym, bo sam jestem facetem. Widzisz... Nie zawsze byłem taki jak teraz. Kiedyś byłem młody, szczęśliwy, skończyłem studia, miałem dobrą pracę i kochającą dziewczynę. A kiedy wspomniała coś o małżeństwie, przestraszyłem się, nie wiedziałem, czy jestem gotowy na taką odpowiedzialność. Powiedziałem jej o tym, poprosiłem o czas na zastanowienie i stwierdziłem, że powinniśmy trochę od siebie odpocząć. Biłem się z myślami, a ona myślała, że przestałem ją kochać. Gdy postanowiła odejść, nie zatrzymałem jej. A potem ona płakała przeze mnie tak, jak teraz ty przez tego swojego. Zacząłem topić smutki w alkoholu. Bo przecież ją kochałem. Zapomnieć tak na dobrą sprawę nic nie pomoże. Ale wódka koi wyrzuty sumienia, pomaga zatracić się w beznadziejnej obojętności.
Ale co ja Ci będę truł. Już zostawiam Cię w spokoju.
Oddalił się parę kroków, odwrócił się i powiedział jeszcze:
- Dla mnie jest już za późno, ja już swoje życie przegrałem. Ty możesz ciągle walczyć o szczęście.

Pamiętasz jak w kółko powtarzałeś mi ile dla Ciebie znaczę, jak mocno kochasz mnie? Wtedy nie sądziłam, że to co nas łączyło tak szybko rozsypie się.
Po prostu z minuty na minutę przestanie istnieć, zniknie.
Byłeś ostatnim powodem dla którego żyłam. Bez Ciebie zaczynam umierać. Czuję się nikomu nie potrzebna, jak zabawka, która Ci się po prostu znudziła. Może i powinnam być teraz silna i wszystko przetrwać, ale tę siłę zabrałeś z sercem mi. Mam już gdzieś to co będzie jutro. Dla Ciebie byłam w stanie zrobić wszystko. Odszedłeś. Odchodzę i ja.
Teraz zastanawiam się czy to co łączyło nas miało jakikolwiek sens. Wmawiam sobie, że Bóg chciał tylko czegoś mnie nauczyć. Nie! Mam już dość myślenia o tym co by było gdyby. Mam dość rozpamiętywania o tym co nas łączyło. Mamy być przyjaciółmi, chcę tego, ale nie wiem czy tak potrafię. Dziś wiem na razie jedno, pragnę przestać w końcu istnieć. Już na zawsze. Zrozum to kochanie. Wiesz co zabolało najbardziej? Twoje słowa: Nas już nigdy nie będzie.
Wtedy dotarło do mnie, że to na zawsze koniec.
No dobrze, ale zapal choć jedną świeczkę, gdy zniknę z cieniem, pogrzebana ze skruszonym we mnie sercem.
Do zobaczenia w piekle.

Byłeś dla mnie wszystkim.
Byłeś słońcem, które przeganiało burze w pochmurny dzień. Byłeś dla mnie całym światem, chociaż o tym nie wiedziałeś.
Jak mogłeś nie zauważyć, że tyle dla mnie znaczysz, że tyle bym ci oddała? Jak to się stało że z dnia na dzień się odkochałeś? Wczoraj tak czule do mnie mówiłeś, dziś jestem dla ciebie jak jeden malutki płatek śniegu w srogą zimę, jak mały listek w dużym lesie.
W serce moje małe zakrwawione wbijasz mi co dzień cierniową koronę. Nie zdajesz sobie sprawy jak cierpię, gdy widzę jak trzymasz ją za rękę i mówisz do niej tak pieszczotliwie. Nie taki miał być koniec naszej miłości. Teraz będę żyć długo sama w samotności.

Samotność białego gołębia...
Kochałam?
Może, ale zapomniałam.
Wszystko przemija, pozostaje to co boli,
bo me serce zranione, przez osobę która kochałam,
a która kochać nie chciała... Podobno nie umiała.
Byłeś, zraniłeś, zostawiłeś i odszedłeś... Na zawsze!

Paulina - Zs

Były słowa jak wulkan,
Były czyny pełne hipokryzji,
Były spojrzenia pełne...- nie wiem czego,
Było tak dużo, lecz nie było Twojej decyzji....