"Owoce"

Owoce mogą być różne...
Owoce, które spożywamy na co dzień, jak i owoce morza.
Jednak najpiękniejszym owocem jest... owoc miłości.

"Cudowny Poranek"

Gdy budzę się rano,
mówię dzień dobry do słońca.
Z uśmiechem zaczynam, każdy dzień
i proszę by to nigdy nie skończyło się.
Taki cudowny poranek.

"Miłość"

Jeszcze mnie to nie spotkało, ale wciąż czekam.
Szukam siebie... może Ciebie...
na pewno nas
i miłości po wieczny czas.

"Szczęście"

Zawitało szczęście,
zaświeciło słońce.
Wróciłam do życia,
zaczęłam się uśmiechać.
Od teraz wszystko się zmieni,
bo zmieniłam się JA!

Zbuduj mi dom ze swojej miłości! (dla m.ł.)

Chciałabym Cię dotknąć, ale stoisz za niewidzialną szybą.
Chciałabym poczuć Twój zapach, ale to niemożliwe.
Uśmiecham się do Ciebie, ale wyraz Twej twarzy skrywa mgła.
Chcę spojrzeć Ci w oczy, ale przymykasz powieki.
Wyciągam w Twoją stronę dłoń, ale Ty odwracasz głowę..
Moje pragnienia... Twoja niedostępność.
A może moja niedostępność, a Twoje pragnienia!
Mijamy się dzień po dniu... mijamy się oplątani w swojej bezsilności.
Chciałabym dać Ci siebie... mówisz, że to zbyt mało.
Oddaję Ci swoje myśli, bierzesz je i odchodzisz.
Daję Ci swoje serce, delikatnie przesuwasz po nim ostrzem noża.
Zadajesz mi ból tłumacząc, że hartujesz moje uczucia.
Walczę z Tobą o siebie i często wygrywam... ale jakim kosztem... jakim?
Cierpienie zabija w nas tęsknotę, patrzymy na siebie wilkiem.
Przychodzisz w nocy i przytulasz mnie mocno.
Płaczę... łzy spływają z mych oczu, osuszasz je ustami.
Dajesz mi siebie na chwilkę i znowu znikasz!
Chcę smakować Twe ciało... ale znowu czuję barierę.
Boisz się? wątpisz? zamykasz wszystko w jednym słowie.
Zamykasz w sobie nie patrząc na to, że sprawiasz mi tym ból.
Odchodzisz... wracasz.. potem ja odchodzę.. wracam...
Czuję się jakbym żyła na skałach, każdy dzień przynosi inny rodzaj tortury.
W deszczu ożywam, na słońcu umieram.
Innym razem słońce pobudza mnie do życia... a deszcz powoduje gnicie,
ale zostaw mnie tam, chcę tam leżeć w bezruchu.
Odejdź, nie patrz na mnie nieprzytomnym wzrokiem.
Nie odbijaj się w niewidzialnej szybie, abym nie patrzyła w Twoim kierunku.
Oddaj mi moją duszę, zabierz ze mnie wspomnienia.
Chcesz żebym była Twoim życiem? To zbuduj mi dom ze swojej miłości.

Patrzę na Ciebie, odczuwam uczucie
Uczucie smutku.
Wspomnienia, ranią, nie dają spać
Balansuje na cienkim krawężniku
krawężniku uczuć.
Aż tracę równowagę
I spadam na grunt smutku i łez.

Gdy już odnajdę klucz do szczęścia, zawsze jakiś dupek musi wymienić zamki!

Śmierć jak pokusa kusi nas
i choć w oczach mamy strach
idziemy dalej nie patrząc na los, na nasze przeznaczenie.
I nie mów mi, że gdy ktoś umrze, że tak musiało być
że tego nie da się odwrócić!
Dlaczego nie chciałeś posłuchać nas? ...
Gdyby nie to byłbyś tu z nami, chodził naszymi ścieżkami...
i ona nie cierpiałaby tak!
Choć tyle minęło, ona wciąż wilgotne oczy ma
a w oczach strach, przed dalszym życiem
złość, bo nie przychodzisz w snach.
Wiem, że jesteś daleko tam i nie chcesz by cierpiała,
ale ona już nie daje rady, wciąż pragnie Cię tak samo jak wtedy!
Ona chce choć przez chwilę zobaczyć twą twarz!
Daj jej choć małą chwilę, by pocieszyła swe oczy,
swą duszę wspomnienia... by mogła znów
zobaczyć w twych oczach blask!

Miłość jest jak dzika róża, jednych kłuje innych nie.
Nie raz chciałoby się jej dotknąć, spróbować lecz kolce wbijają się coraz głębiej, jak strzała w serce.

Bez odpowiedzi

Czy to Niebo istnieje naprawdę?
Kto był w nim i raczy mi dać świadectwo jego istnienia?
Czy Niebo dla wszystkich jest takie same?
Kto i czego tam w nim szuka?
Dlaczego są tacy co pragną żyć tylko w Niebie?
Jak poznać tych co w nim byli?
Czy w Niebie jest tak jak wszyscy myślimy?
Po co szukać Nieba gdzieś w nieokreślonej przestrzeni?
Czy Niebo można mieć tu na ziemi?
Kto jest tego godny by być w nim?
Czy są ludzie, którzy potrafią Niebo stworzyć na ziemi?
Co widać z Nieba czego nie widać z ziemi?
Czy czas w Niebie jest miarą przemijania?
Co w Niebie czujemy czego nie potrafimy poczuć na ziemi?
Czy miłość w Niebie ma ten sam smak co na ziemi?
Jak w Niebie zaspokajać można pragnienia?
Co czuje się w Niebie spełniając się w chwili uniesień?
Czy jest w Niebie miejsce na wszystkie złe ziemskie plagi?
Czy w Niebie będąc obawiać się zła musimy?
Możliwe jest równoczesne życie w dwóch światach –w Niebie i na ziemi?
Odpowiedzi na te pytania znać nie chcę,
Tym co wiedzą trudniej żyć jest na ziemi.

Postulaty Miłości

Pytać i nie bać się pytać o wszystko.
Otwarcie na pytania odpowiadać.
Ważyć słowa, bo one zabić potrafią.
Złośliwość jest najgorszym z grzechów.
Szczerość jest wartościowsza od bogactw tego świata.
Szacunek wprost demonstrować.
Marzyć przy każdej okazji.
Uwodzić ciałem, sercem i duszą.
Kląć tylko w szale namiętności.
Dbać o przyjaźń, gdyż jest drogocenna.
Zazdrosnym nie być a ufać szczerze.
Uśmiercić nudę, ona pozbawia chęci do życia.
Kochać jakby jutro był koniec świata.
Wierność nie tylko ślubować.
Flirt doskonalić nieustannie.
Spełniać marzenia gdy RAJ znajdziemy.
… oraz to że Cię nie opuszczę aż do śmierci.

Ulotnił się w przestrzeni gwiazd
Odszedł bez słowa, bezpowrotnie
Poszedł przed siebie szukając swej drogi
Nie chciał być częścią jej życia i jej samej.

Kochała Go, lecz to było nieważne
Jego słowa przeszywały jej serce
Nie potrafiła żyć bez Niego
Tak wiele dla niej znaczył.
Był sensem jej życia...

Teraz będzie kochała Go po cichu...
Tak, by nikt nie wiedział, co ma w sercu...

Granica.

Dni które nas dzielą są jak schody, po których wbiegnę
świeżym letnim popołudniem do jej domu...
Usiądę przy stole, naprzeciw i pić będziemy złotą herbatę z dwóch czułych szklanek.
A potem spróbuję, jeżeli starczy mi odwagi, przekroczyć zieloną granicę Jej oczu i dojść aż do warg.
Swoimi wargami, w pokoju gdzie przyczaił się zegar.
Koszula jej męża wisi ukrzyżowana na krześle i rosną bezszelestnie kwiaty, które patrzą na nas szeroko otwartymi oczami.

Mówisz...

Gdybyśmy byli razem
przyniósł byś rano
bułki i mleko.
Mielibyśmy
wspólne drzwi
wspólne światło
wspólną noc...

Lecz dzielą nas
klucze;
schody,
mieszkania,
oczy mężczyzny...
oczy kobiety...
nawet płacząca wierzba na podwórku,
pod którą nam nie wolno się całować.

Mówisz -
Jesteś dla mnie
jak wschód słońca...
I co...?

dla M....J....

... a kiedy wsiądę na złoty liść, pofrunę z prędkością jesiennego wiatru, to może...
Może dogonię Twój cień, majaczący w świetle dogasającego słońca, pulsująco-znikający na chodniku
miejskiej codzienności.
Może dotknę przeźroczystości Twych oczu
i zimna Twych ust, by sennym pocałunkiem przywołać lato i zamknąć je w dłoni.

Wino, martini?

Czerwone wino
mieszka w nas...

Po każdym kieliszku
stajemy się coraz lepsi..

Po całej butelce
będziemy jak święci niebiescy.

Głaszczesz moją rękę...

Muzykanci wzlatują
do nieba
na złotych trąbach
i spadają na ziemię
z hukiem bębnów...

Podłoga ugina się
jak obłok

Na ulicy
gwiazdy rzucają w nas
kasztanami...

Niesiesz mnie
po schodach
prosto na księżyc.

Dla Ciebie;) J...U

Czas mój... twój...
a może nasz

czas biegnie uliczkami
prostymi... krętymi...

omija kałuże
szczęścia i goryczy

czekamy na czas
który goni nieustannie nas

wylicza...
sekundy...
minuty...
godziny...

biegnie i biegnie
dogonić się nie może

prysła iskierka nadziei
stop, stoi czas...

Wybacz mi...

Wybacz mi, moja miłości,
Że nie widzą ciebie moje oczy, które są pełne ciebie,
Że budzę się obok ciebie tak cudownej,
A nie widzę tej cudowności, tak jak kwiat,
Nie dostrzegający jutrzenki, która go dotyka.

Wybacz mi, jeśli oczy moje dzisiaj
Nie odróżniają ciebie od światła,
A twojego uśmiechu
Od twoich łez, pełnych zdumienia..

Wybacz mi, jeśli ciebie słucham,
Nie słysząc cię, że nie wiem,
Czy to ty, moja miłości, mówisz do mnie,
Czy moje serce, które wzdycha cichutko.

Wybacz mi, jeśli słowa twoje
Unoszą się dookoła moich uszu...
Jak śpiew w błękitnym powietrzu,
Albo skrzydło wiatru w moich włosach.

Wybacz mi, jeśli dotykam ciebie w słońcu,
Jeśli moje usta
Dotykają cię wśród świeżości zmierzchu
Mimo woli.

Wybacz mi, kiedy wydaje mi się,
Że jestem blisko ciebie tam, gdzie ciebie nie ma...
Jeśli szukam cię, kiedy być może
Ty właśnie spoczywasz w moich ramionach.

Róża.

Miłość ma wiele odcieni i barw.
Jest jak kwiat róży,
Pomimo swego piękna zadaje ból.

Róża szkarłatna to miłość gwałtowna,
Burzliwa, pełna emocji i żaru.
Przychodzi niezapowiedzianie
I równie szybko odchodzi.

Różowa jest miłością słodką i delikatną,
Pełną romantycznych uczuć, czynów i wyznań.
Najczęściej jest miłością młodzieńczą - nietrwałą...

"Czarna" róża to miłość gniewna, rozgoryczona,
Żądna zemsty, zimna i mściwa.
Jej kolce ranią i pozostawiają blizny.
Taka jest miłość nieodwzajemniona.

Niebieska to jedynie pozory.
Jest miłością sztuczną, kłamliwą, na pokaz.
Naiwna... okłamuje sama siebie.

Najpiękniejsza jest zaś róża biała.
To miłość czysta i prawdziwa.
Kwitnie najdłużej.
Powoli usycha, lecz nigdy nie więdnie.
Zostaje w sercu na zawsze.

Oszołomiona miłością i pożądaniem
stoję przed Tobą...
Jestem naga...
Zbliżasz się...
dotykasz mojej twarzy, ust...
Gładzisz delikatnie piersi
rozpalając mnie tą pieszczotą.
Czułość i miłość jawią się w Twoich oczach.
Twoje usta dotykają moich warg
najpierw lekko...
odwzajemniam każdą pieszczotę...
Dłonie wędrują zdobywczo po moich
plecach w dół aż do pośladków...
Przygniatasz mnie do siebie
i stapiasz obydwa nasze ciała w jedno...
- Jesteś moim życiem - szepczesz ochryple,
a potem powoli znowu opadasz wargami na moje usta,
pogłębiasz pocałunek
aż w moich żyłach rozlewają się płomienie
I przyciskam się do Ciebie jeszcze bardziej...
Głaszczesz delikatnie moje piersi wokół różowych sutków,
aż unoszą się dumnie.
Drżę...
Kocham Cię - szepczesz w moje usta...
Obejmuję Cię jeszcze mocniej i...
zatracam się w pragnieniu...

Dla..M.....