Granica.

Dni które nas dzielą są jak schody, po których wbiegnę
świeżym letnim popołudniem do jej domu...
Usiądę przy stole, naprzeciw i pić będziemy złotą herbatę z dwóch czułych szklanek.
A potem spróbuję, jeżeli starczy mi odwagi, przekroczyć zieloną granicę Jej oczu i dojść aż do warg.
Swoimi wargami, w pokoju gdzie przyczaił się zegar.
Koszula jej męża wisi ukrzyżowana na krześle i rosną bezszelestnie kwiaty, które patrzą na nas szeroko otwartymi oczami.

Szukałam bursztynów i, kiedy grzebiąc w piasku odgarniałam wspomnienia od pragnień, między ziarenkami westchnień znalazłam Twoje oczy i wyciągniętą rękę zapraszającą do tańca... Nie chciałam Cię znaleźć, ale odpinając delikatnie kieszeń przeczuwałam, że schowam Cię w niej na dłużej...

Samotność jak mgła oplata mnie… Czuję pustkę, smutek, bo wciąż nie ma Ciebie… Kiedy uświadamiam sobie , że wciąż myślę o Tobie, ganię samą siebie za złudną nadzieję, że kiedyś będzie dobrze… ;(

Smutek mój nierozerwalnie wiąże się z tym, że straciłam Ciebie. Do tej pory przeklinam każde niepotrzebne słowo, niepotrzebny gest i zastanawiam się, co byłoby gdyby …

Dziękuję ci za to, że byłaś kiedyś najdroższą mi osobą.
Przy Tobie czułam, że cokolwiek się stanie, będzie dobrze. Chciałabym jeszcze raz porozmawiać z Tobą… Wyjaśnić niedopowiedzenia i zobaczyć Twój uśmiech do mnie skierowany… Poczuć, że ktoś mnie zrozumie…

Tymczasem mgłą spowita siedzę sama, ronię łzy. Czekam do rana aż opadnie mgła, żebym jeszcze raz mogła ujrzeć szczery uśmiech.

Lecz gdy pomyślę, że to tylko bzdurna mrzonka, jak bajka o czterolistnej koniczynie, przestaję wierzyć w szczęście, tracę nadzieję na lepsze jutro, tracę wiarę w siebie. Zagubiona, szukam definicji przyjaźni ;(

Jestem do szpiku kości tolerancyjny.
Jedną z podstawowych zasad w życiu jest tolerancja. Każdy ma prawo decydować za siebie, a ja z kolei nie mam prawa ingerować w owe decyzje. Nigdy nie zabronię drugiemu człowiekowi niczego. Wyjątek od tej reguły stanowi wyrządzanie krzywdy. Możesz robić, co tylko zechcesz, pod warunkiem, że wskutek twoich działań nie cierpi inna osoba.

Czasem człowiek czuje się samotny, choć ma wokół siebie pełno bliskich osób. Czemu tak się dzieje, że choć kochamy i jesteśmy kochani, a czujemy się samotni?
Brakuje nam tylko tych paru słów, które pragniemy usłyszeć, chwili uwagi i uczucia, za którym tak bardzo tęsknimy.

Każdy w swoim życiu zostawia innym cząstkę siebie. Postaraj się by była ona jak najlepsza.

Czemu to tak boli kiedy kogoś stracimy?
Czemu to tak jest, że czujemy w sobie pustkę?
Czemu? Czemu? Powiedz.
Czemu tak jest, że mnie opuszczasz?
Czemu, gdy człowiek się zakocha, to do końca życia to boli, gdy go opuścisz?
Czemu nie ma takiego czegoś, że jak się zakochasz, to jest się razem do końca swoich dni?

Kocham Cię. Jesteś dla mnie najważniejsza.
Zraniliśmy siebie wzajemnie,
Przepraszam za wszystko,
Przepraszam, że zraniłem,
Przepraszam, że przeze mnie cierpisz,
Przepraszam za ból, który Ci sprawiłem,
Przepraszam...

Tylko Ty się dla mnie liczysz,
Moje serce Ty jedyne,
Moje skarbie ukochane,
Mój jedyny mój misiaczku,
Idź już do łóżeczka,
Główkę połóż na poduszce,
W ręce trzymaj coś ważnego,
Coś co dałem dawno temu,
Coś co zawsze mam przy sobie,
Coś co zawsze przy swym sercu noszę,
Użyłaś tego kiedyś i pomagało Ci.
Do serca mocno przytul to,
Ja tak bardzo kocham Cię <3

Znaczysz dla mnie tak wiele,
Tak wiele, że nie mogę Cie stracić,
Strata Ciebie to jak przestać żyć.
Kiedyś byłem nieczuły na wszystko,
Ty pokazałaś mi jak kochać,
Jak kochać drugą osobę.
Dzięki Tobie wiem co to prawdziwa miłość,
Nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie,
Bez Ciebie to znaczy dla mnie przestać żyć,
Moje serce zawsze będzie Twoje,
Nigdy nikogo tam nie wpuszczę,
Nikt nigdy nie znajdzie tam drogi,
Tylko Ty jesteś moim skarbem którego kocham,
Nieważne co się stanie,
Zawsze będę dążyć Cie miłością,
Miłość z każdym dniem będzie coraz większa nie coraz mniejsza,
Z każdym dniem miłość wzrośnie dwukrotnie,
Poprzez chwile spędzone z Tobą i chwile tęsknoty.
Kocham Cię :*

"Kiedy patrzę w Twoje oczy wiem, że nie chcę już niczego szukać,
Wiem, że nie chcę nigdzie iść,
Wiem, że chcę Cię mieć tu dziś" <3

Dobranoc skarbie.
Słodkich snów
Kocham Cię <3
Do jutra paaaa :*

Czas mój... twój...
a może nasz

czas biegnie uliczkami
prostymi... krętymi...

omija kałuże
szczęścia i goryczy

czekamy na czas
który goni nieustannie nas

wylicza...
sekundy...
minuty...
godziny...

biegnie i biegnie
dogonić się nie może

prysła iskierka nadziei
stop, stoi czas...

Czasem potrzebna i pomocna jest spontaniczna medytacja, opróżnienie umysłu. Wystarczy na chwilę usiąść lub stanąć i pozwolić swojemu umysłowi błądzić po wszystkich zakamarkach wszechświata.

Ten, którego kochamy, krąży po naszych marzeń nieskończonej otchłani...

Mógłbym nie spać tylko po to by słuchać jak oddychasz,
Patrzeć jak uśmiechasz się, gdy śpisz,
Gdy jesteś daleko i marzysz.

Mógłbym spędzić moje życie w tym słodkim poddaniu,
Mógłbym zatracić się w tej chwili na zawsze.
Cóż, każda chwila spędzona z Tobą
Była chwilą, którą ceniłem.

Leżąc blisko Ciebie
... Słyszałem jak bije Twoje serce
I zastanawiałem się o czym śnisz,
Zastanawiałem się czy to mnie widzisz.
Kiedy całowałem Twoje oczy dziękowałem Bogu, że jesteśmy razem
I nie chciałem nic stracić.
Nie chciałem pominąć żadnego uśmiechu,
Nie chciałem pominąć żadnego pocałunku,
Chciałem tylko mieć Cię blisko,
Czuć Twoje serce tak blisko mojego
Po prostu chciałem być z Tobą
W tamtym momencie na zawsze i na wieczność.

A teraz
Nie chcę zamknąć moich oczu,
Nie chcę zasnąć,
Ponieważ właśnie kiedy śnię o Tobie,
Nawet najsłodszy sen nigdy nie wystarczy,
Wciąż będę tęsknić, kochanie!

Szukalam tej jednej, jedynej, wyjatkowej, jakze idealnej gwiazdy... A kiedy ja znalazlam zaczelam sie bac...
Balam sie wziac ja w moje male dlonie bojac sie, ze ja opuszcze i "czar prysnie". Ale gwiazda zdecydowala za mnie... Wziela sobie o tak ten skromny kawalek mojego serca, ktory nazywa sie "Milosc". Gdy weszla do mojego serca, poczulam sie jak aniol, ktory dostal po raz pierwszy swoje skrzydla i uniosl sie w niebo... Rozpalil w sercu zar...
Gwiazda zgasla... Zapomniala zgasic zar... i duszac sie w swoim duchu, czekala na strumyk trzezwosci...

Dlaczego robisz mi to?
Mało już cierpiałam?!
Wiesz, że byłeś wszystkim,
że Twoja śmierć bolała?!
Zabrała mi sens mojego życia..
Tak bardzo Cię kocham,
a ty nie chcesz wejść w moje sny.
Daj chociaż to mi!
Choć przez chwilę chcę zobaczyć Cię,
Twoje oczy, twój uśmiech,
chcę choć raz dotknąć znów twoich warg!
Chce byś popatrzył w moje oczy
byś znów był blisko mnie...
Proszę Cię przyjdź! ;( [Ł] [*]

Tu nie ma nic do zgadzania. Każde ze słów zawiera prawdę, a nic bardziej nie boli jak ona. To w końcu ona odbiera nadzieję, to ona myśli, że robi dobrze, a wszystko czego trzeba to brak uczuć.
Moja dusza spłonęła, bo poczuła miłość, a ja nie mam prawa kochać,
nie mam prawa tu być.
Jedynie czego mi trzeba to sprawić, że me ciało będzie gnić,
a dusza wróci do piekła i zapomni o ziemskich katuszach.

Wmawiam sobie, że już Cię nie kocham, że do ciebie nic nie czuję. Ale gdy tylko pojawiasz się na moim horyzoncie, moje serce wali niczym młot i znów wracają wspomnienia.
Przeszłość ogarnia przyszłość.

Iskierka nadziei

Nie dam rady
nie zmienię czasu
nie wydłużę jesieni
ani śniegu zimą
zimnego wiatru
nie wywołam

Ale mogę
ogień nadziei wzniecić
ubrać się w słowa
i wyjść ku nowemu
na dzień i noc.

Modlitwa do czasu:

Czasie nieubłagany, samoistnie władający, bezstronny i nieskończony, przynieś proszę ukojenie w odpowiedziach w doświadczeniach, w Tobie samym.
Nasuń drogi, którymi mamy zmierzać, naucz nas wyciągać wnioski. Ucz nas mądrości, aby cierpienia w życiu było mniej, a my sami, żebyśmy mogli wpływać na swoje życie świadomie. Zdejmij również kamień z serca, ukój ból, żeby szanować Cię można było bardziej, doceniać każdą ofiarowaną chwilę.

Mamusiu, tak bardzo dzisiaj płakałam, znowu tak bardzo mi ciężko. Wiem, że jesteś gdzieś… Gdzieś tam daleko stąd i płaczesz razem ze mną. Ta straszna chwila dzisiaj sprawiła, że znów nie umiem żyć! Mamusiu – jesteś tu? Tak bardzo Cię potrzebuję. Ciągle w myślach przywołuję Cię, Mamusiu… Ja nie chcę tu być. Tyle chciałam Ci napisać – Ty wiesz jak ciężko mi uśmiechać się….

Życie to podróż w nieznane.

Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem: składającą się z wsiadania i wysiadania, naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami.

Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby, z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży: naszych rodziców. Niestety, prawda jest inna. Oni wysiadają na jakiejś stacji pozbawiając nas swojej czułości, przyjaźni i niezastąpionego towarzystwa. Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne osoby, które staną się dla nas bardzo szczególne.
Przybywają nasi bracia, przyjaciele i cudowne miłości.
Wśród osób, które jadą tym pociągiem, będą takie, które robią sobie zwykłą przejażdżkę, takie, które wywołują w podróży tylko smutek... oraz takie, które krążąc po pociągu będą zawsze gotowe do pomocy potrzebującym.
Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę... inni przejdą tak niezauważenie, że nie zdamy sobie sprawy, że zwolnili miejsce.

Ciekawe jest, że niektórzy pasażerowie, którzy są przez nas najbardziej ukochani, zajmą miejsca w wagonach najbardziej oddalonych od naszego. Dlatego będziemy musieli przebyć drogę oddzielnie, bez nich. Oczywiście, nic nam nie przeszkadza, by w trakcie podróży porozglądać się - choć z trudnością - po naszym wagonie i dotrzeć do nich... Ale niestety, nie będziemy już mogli usiąść przy ich boku, ponieważ miejsce to będzie już zajęte przez inną osobę.
Nieważne; ta podróż właśnie tak wygląda: pełna wyzwań, marzeń, fantazji, oczekiwań i pożegnań... Ale nigdy powrotów.

A zatem, odbądźmy naszą podróż w możliwie najlepszy sposób. Próbujmy zawierać znajomości z każdym pasażerem szukając w każdym z nich ich najlepszych cech. Pamiętajmy, że zawsze w jakiejś chwili w podróży oni mogą bełkotać i prawdopodobnie będziemy musieli ich zrozumieć... Ponieważ nam również wiele razy będzie plątać się język i będzie ktoś, kto nas zrozumie.
Wielka tajemnica na końcu polega na tym, że nigdy nie będziemy wiedzieć na jakiej stacji wysiadamy, ani gdzie wysiądą nasi towarzysze, ani nawet ten, który zajmuje miejsce przy naszym boku.
Zastanawiam się, czy kiedy wysiądę z pociągu, poczuję nostalgię... Wierzę, że tak. Oddzielić się od niektórych przyjaciół, z którymi odbywałem podróż będzie bolesne. Pozwolić, by moje dzieci pozostały same, będzie bardzo smutne. Ale chwytam się nadziei, że kiedyś przybędę na stację główną i zobaczę jak przybywają z bagażem, którego nie posiadali przy wsiadaniu. Uszczęśliwi mnie myśl, że współpracowałem przy tym, by ich bagaż rósł i stawał się bardziej wartościowy.

Mój przyjacielu, sprawmy, by nasz pobyt w tym pociągu był spokojny i wart starań. Róbmy tak, by gdy nadejdzie chwila wysiadania, na naszym pustym miejscu pozostała tęsknota i miłe wspomnienia dla tych, co kontynuują podróż. Tobie, gdyż jesteś częścią mojego pociągu, życzę...

Szczęśliwej podróży, Kochani!