Miłosierny Panie. Zatarłeś ślady mych potknięć, spaliłeś zdjęcia, zburzyłeś dom. Wczoraj wyrosły mi skrzydła.
Wszystko byłoby dobrze, lecz zapomniałeś nauczyć mnie latać.

Ukrywam myśli w małej główce pełnej wielu pomysłów, których nie ma jak realizować. Jak zwykle stanie coś na drodze albo ktoś pokrzyżuje plan. Mój plan, który miał się okazać najlepszym działaniem tegorocznych wakacji. Tak, ale niestety wszystko psuje jedna osoba. Toksyczna osoba... Wszystko robi na przekór życiu. Po co ona w ogóle żyje? Nie podoba jej się swoje życie i psuje życie innych. Najgorsze to, że staje nam na drodze wtedy, kiedy wszystko mamy ułożone, kiedy uśmiechamy się od ucha do ucha. Wtedy ta osoba się pojawia niszczy nam to... To co do tej pory zbudowaliśmy - szczęście...

Nic już nie ma, wszystko się skończyło. Czas pokaże zranione serce. Tysiące łez, zakrwawione ręce. Zostało nam tylko to, co sami sobie stworzymy. Nie liczmy na innych, bo ich już nie ma. Pozostały tylko złe wspomnienia...

Przytul mnie

Przytul mnie mocno i nie puszczaj, obetrzyj łzy płynące po policzku. Powiedz, że wszystko będzie dobrze, że razem damy sobie jakoś radę.
Wiem, że słowa to niewiele, ale one tak podnoszą na duchu, dodają otuchy, odwagi, sił do walki - walki o przetrwanie, o spokój i porządek w życiu.
Pragnę, by był ktoś przy mnie. Ktoś, kto pomoże mi wstać, gdy upadnę. Przyjdź, przytul mnie mocno i nie wypuszczaj ze swoich ramion, dopóki nie zobaczysz, że
wszystko jest w porządku.

Miłość, czym że jest wobec trosk świata dzisiejszego.
Czyż człowiek bezradny wobec tego, co złe na świecie tym. Czy nie lepiej duszą kierować się.
Dusza, czy ktoś wie do czego służyć powinna.
Czyż to nie diament w życiu naszym być powinien.
Czyż to nie odejście od trosk świata tego.
Mi ona służy do miłości darzeniem.
Miłością darzę dziewczynę jedną, lecz nie mam odwagi wyznać jej tego. Cóż uczynić mam w sytuacji takiej?

Nie oczekuj od życia więcej niż może Ci dać. Wszystko co ma przyjść, przyjdzie – we właściwym czasie. Po prostu tańcz, gdy masz ochotę tańcz i płacz , gdy nie możesz inaczej. Jest tylko jedna historia napisana dla Ciebie - Twoje życie.

Szukalam tej jednej, jedynej, wyjatkowej, jakze idealnej gwiazdy... A kiedy ja znalazlam zaczelam sie bac...
Balam sie wziac ja w moje male dlonie bojac sie, ze ja opuszcze i "czar prysnie". Ale gwiazda zdecydowala za mnie... Wziela sobie o tak ten skromny kawalek mojego serca, ktory nazywa sie "Milosc". Gdy weszla do mojego serca, poczulam sie jak aniol, ktory dostal po raz pierwszy swoje skrzydla i uniosl sie w niebo... Rozpalil w sercu zar...
Gwiazda zgasla... Zapomniala zgasic zar... i duszac sie w swoim duchu, czekala na strumyk trzezwosci...

Dwa swiaty na tej planecie. Czy je znasz? Czy o nich wiesz? Dorosli mowia o innych, ze sa dziwni a rzeczewistosci to oni sa sztywni! Mysla,, ze my dzieci i mlodziez nic nie rozumiemy. Nie wiedza ze przez klótnie ze smutkiem wstajemy. Sadza ze to nas nie dotyczy, bo w koncu starszy na starsza krzyczy! Chca myslec, ze nie umiemy udzielic pomocy. Gdy matka przez ojca placze w nocy. Nie chca ratunku z naszego kierunku. Bo jakby to wygladalo? Co by towarzystwo powiedzialo? Ze dziecko tlumaczy rodzicom co to uczucie? Bo wedlug doroslych nasz swiat sie nie liczy. Bo my nie wiemy nic. Czy tak jest? Czy to co robimy, myslimy jest wazne? Czy ma sens? Zyjemy nimi a oni nami! Zyjemy po to by kiedys tez doroslym byc!

Dorosli nie pamietaja, jak to jest byc dzieckiem. Naprawde nie pamietaja! Wierz mi. Zapomnieli o ile wiekszy wydawal sie im wtedy swiat. Jak trudno bylo wdrapac sie na krzeslo. I jak to bylo zawsze patrzec z góry. Zapomnieli. Juz tego nie widza. Ty tez zapomnisz. Czasem dorosli opowadaja, jak to bylo pieknie byc dzieckiem. Nawet marza o tym, by znów nim byc. Ale o czym marzyli bedac dzieckiem? Sadze ze marzyli o tym, by wkoncu dorosnac!

Moglam zrobic wiecej niz chcialam. Moglam pochlanac podmuch ognia. Moglam zatonac razem z dymem. Moglam pofrunac razem z wiatrem. Moglam zaskoczyc jak mgla. A nie zrobilam nic...

Zastanawiam sie czy zostalam oszukana, oklamana? Moze w cos tak slepo wierzylam, w swoje pomysly, ze zapomnialam o reszcie? Czy to jest zle? Mialam miliony marzen, tysiac pomyslow na godzine a jeszcze wiecej snow. Ale czy one sie spelnia? Moze inni nabijali sie ze mnie czekajac na ten moment kiedy upadne. Kiedy przegram a inni beda mieli satysfakcje z tego, ze sie staralm, robilam, a oni korzystali sobie o tak z zycia... A gdy wszystko strace? Bede mogla nadal marzyc? Ale ja wciaz patrze na moje marzenia, sny, daze do celu powoli ale ide. Bo jestem inna niz wszyscy? Moze jestem zbyt naiwna?... Moze mnie latwo oszukac? Ale nadal wierze w cos czego nie ma...? Staram sie doceniac kazda chwile jaka przezyje, cieszyc sie z rzeczy malych, bo to one sa dla mnie wielkie. Chce sie uniesc gdzies tam ponad chmury. Byc szczesliwa. Kiedy cos robie to od poczatku do konca. Kiedy sie bawie to juz na calego. A kiedy placze... to cala noc.
Chce byc lepszym czlowiekiem. Kochac, nie zazdroscic i zyc w swoim zyciu!

Oddychajac w podwodnym swiecie

Ostroznie plynie do przodu w dzikim, pieknym i nieznanym swiecie glebi. Unosze sie w ciszy, ktora przerywa jedynie moj oddech. Nade mna jest tylko polyskliwa jasnosc. Stamad przybylam i tam wroce kiedy skoncze. Jestem w morzu, nurkuje pod woda. Zanurzam sie glebiej wsrod pomarszczonych skal i mrocznych wodorostow. Gleboki blekit, gdzie czeka lawica srebnych rybek, kiedy plyne przez wode, wypuszczam babelki unoszac sie w gore. Kolysza sie jak meduzy. Sprawdzam powietrze. Nie mam dosc czasu, by wszystko objerzec. Dlatego nurkowanie jest takie wspaniale!

Zapach milosci.

Jestesmy tutaj. Piekna pogoda. Gwiazdy, plaza, morze, ksiezyc i my. Widze to naszymi wspolnymi oczami. A twoje bursztynowe oczy zaczarowaly mnie. Slysze szum fal i twoj cudowny szept, ktory namietnie piesci moje ucho. Poriwisty podmuch wiatru rozwiewa mi wlosy. Ogarniasz mi wlosy, uwielbiam jak ty to robisz. Usmiechasz sie do mnie. Kocham twoj usmiech.
Czuje sie silna kobieta przy twoim boku. Idziemy po zlotym piasku. Woda zmywa nasze slady stop. Patrzymy w gwiazdy. Marzymy. Wedrujacy ksiezyc rozswietla nam droge. Droge do naszych serc. Milosc zakwitla tej nocy. Najpiekniejszym kwiatem rozy. Od tej pory nosze twoje serce przymoim. Nosze je w moim sercu. W tym momencie nauczyles mnie wszystkiego. O zyciu, o nadziei, o naszej wspolnej drodze. Nie wierze, ze ta noc jest przypadkiem. Nie wierze w przypadki. Nie znalezlismy sie tu przypadkiem. Twoje silne ramie przytula mnie. Czuje sie bezpieczna i kochana. Kladziesz dlon na ustach mych i nastaje cisza. Tylko miedzy nami pachnie coraz bardziej. Podarowales mi to za czym tesknilam - szczescie i milosc. Najwspanialsze uczucie na swiecie - miec ciebie! Czego moje serce moze jeszcze pragnac?

Za bardzo sie balam porazki, zeby zaryzykowac. Poprostu sie balam stracic to, co osiagnelam wlasnymi silami. Ale gdy pewnego jesiennego dnia sie obudzilam,
poczulam sie soba i ze mam sile. Ten dzien byl wyjatkowy,
bo tym razem posluchalam serca a nie rozumu. Zaryzykowalam. Moze i stracilam wiele, ale zyskalam to czego mi brakowalo - doswiadczenie.
Teraz przynajmniej wiem, ze czasami jest warto "cos" stracic, by dowiedziec sie, czego tak naprawde sie szukalo.

Jedno marzenie

Serce bije mocno. To ten czas, ta jedna chwila, kiedy marzenie może spełnić się. To ta muzyka, która unosi, ten parkiet, który wzywa tylko jeden serca rytm.
Płynąc w odgłosie muzyki, porzucić rzeczywistość, znaleźć się we własnym świecie, w którym muzyka będzie
otaczać Cię!

Droga przeznaczenia

Puszysta korona drzew wywołuje wiatr unoszący me włosy w górę. Zamykając oczy unoszę się cała podążając tą drogą, gdzie wiatr mnie poniesie. Droga ta jest kręta i niebezpieczna. Unoszona przez wiatr, wiem, że przez nią przejdę bez potknięcia. Nikt nie może mnie zatrzymać, bo wkraczam do swojego świata, gdzie panuje tylko magia. Bo to właśnie jest ma droga przeznaczenia prowadząca do własnej krainy pełnej magii i zapomnienia.

Czymże byłby człowiek bez duszy? Wszystko co jest na tym świecie przemija, tak samo człowiek i wszystko co osiągnął tu na ziemi. Ale dusza nie umiera. Ona wędruje dalej i ten jest mądry, kto za życia kieruje się duszą, słucha tego wewnętrznego głosu, wsłuchuje się w niego i podąża za nim. Większość ludzi tłumi go, bo chce żyć po swojemu, zaspokajać potrzeby swojego ciała nie rozumiejąc, że to nie ma sensu. Tak więc lepiej dbać o duszę, o to co nie przemija i nie umiera, o to co wieczne.

Chcę uścisnąć śmierci dłonie,
w jej ramiona schronić się.
Jednak serce moje płonie
i nie podda nigdy się!

Jeśli nadzieja jest matką głupich, to jestem największym głupkiem na świecie.

Plaża, gdzie jesteśmy razem. Patrzymy sobie prosto w oczy. Jesteś kolo mnie i dotykasz mnie swą gładką dłonią, a potem całujesz mnie delikatnie. Moje usta spragnione twoich. A potem kładziesz mnie na piasku i zaczynamy się kochać a fale nasze ciała obmywają. Jestem szczęśliwa u boku Twoich silnych ramion. Wiem, to co przeżyliśmy razem, to na długo zostanie w naszej pamięci.