Prawdziwy przyjaciel to ktoś, kto dobre słowo powie ci,
kto nigdy pomocy nie odmówi ci.
Nawet gdy upadniesz, to zawsze, żebyś wstał, rękę poda ci.
Gdy powiesz mu o problemie, wysłucha cię
i powie, że doskonale rozumie cię.
Jeśli, nie daj Boże, w szpitalu znajdziesz się
on najdłużej tam z tobą będzie.
To właśnie prawdziwa przyjaźń nazywa się.

Kilka lat temu poznałam pewnego szatyna, pisaliśmy do siebie. Zaprosił mnie do swego świata. Napisał mi c**t BB g.20 Zaproszenie przyjęłam. Był miły, świetnie nam się ze sobą rozmawiało. Miałam parę potknięć, więc nazwał mnie gapą. Słuchaliśmy muzyki, dużo ze sobą rozmawialiśmy, śmialiśmy się, wiele od niego nauczyłam się. Lecz przyszedł ten dzień, w którym to wszystko skończyło się. Nie wiem czemu tak się stało, że odszedł. Kiedy zniknął z mego życia, szukałam go. Szukałam sercem, bo ono mi podpowiadało. Nawet najlepsza różdżka nie jest lepsza od głosu serca. Lecz niestety nie udało się. Po jakimś czasie zaskoczył mnie, odezwał się i zapytał co ja tu robię. Wtedy zrozumiałam, że to był on. Ten, którego szukałam. To nie były tylko motyle w brzuchu, ale coś więcęj. To była niestety nasza ostatnia rozmowa. Coś co czuję na każde wspomnienie o nim. Wiem, że myśli i jest blisko mnie. W nocy spać nie mogę, bo wiem, że myśli o mnie... Czuję jego obecność w sobie. Taka jest prawda. Tak zaczęła się moja cała historia. Od tamtej pory nie wchodzę tam gdzie nie chcę i nie mogę. Z tego miejsca chcę Ciebie przeprosić, jeśli uważałeś, że było inaczej oraz widziałeś we mnie potwora. Cały czas czuję Twój oddech, Twoje myśli są w mej głowie, nawet kiedy jesteś na mnie zły też to czuję. Nie wiem jak to wytłumaczyć, ale wiem, że zawiodłam Cię. Większość usunęłam ze swojej pamięci... Ale tego uczucia nie zapomnę, bo ono jest we mnie, przeminie w dniu kiedy na dobre zginę, i ślad po mnie zaginie.

Przepraszam Twoja gapa.

Pojawiają się inne postacie w moim życiu, lecz żadna z nich nie zastąpi mi mojego Małego Księcia.
Dziewczynka nauczyła się już wszystkiego, jest zupełnie inna choć wciąż ta sama.. Tylko już nigdy nie wzbije się w przestworza
to właśnie książę uciął jej skrzydła... Dziewczyna stąpa po ziemi goszcząc w innych bajkach, bawiąc się innymi postaciami.
Jednak:
Małego księcia zachowa w sercu, bo od pierwszego dnia tam jest jego miejsce.

Z miłości można wszystko.
Płakać, kochać czy też być szczęśliwym.
Wszystko zależy od tego czy druga osoba daje Ci to co naprawdę chcesz otrzymać.
Uwierzcie mi lub też nie, mam wszystko to czego chcę. A wiecie dlaczego? Ponieważ jestem kochany, jestem zawsze wspierany i ona zawsze jest obok mnie, gdy tego potrzebuję.
Dużo osób zadaje sobie pytanie "Czym naprawdę jest miłość?"
Ja już sobie na to pytanie odpowiedziałem:
kiedy myślisz o niej, gdy zastanawiasz się co robi, gdy zastanawiasz się jak ona się czuje, nie możesz się doczekać kiedy znowu ją zobaczysz. Dużo ludzi w tej chwili myśli o tym i pragnie tylko bycia blisko ukochanej osoby.
Wielu ludzi cierpi i nie może spać, gdyż brak ukochanej doprowadza ich do szaleństwa. Nie wyobrażamy sobie życia bez ukochanej osoby, jedynym sposób jaki mi przychodzi do głowy: "Skoczyć z mostu, tak po prostu"
Kochać i być kochanym to najpiękniejsze uczucie w życiu. Czujesz się szczęśliwy i nic więcej nie jest Ci potrzebne. Śnisz o niej i podarowujesz jej całego siebie.
Nie zapijaj smutków, bo jest coraz gorzej. Jeśli jest co nie tak, porozmawiaj z nią. Nie ma nic lepszego niż szczera rozmowa.
Każdy popełnia błędy, ponieważ nikt nie jest idealny.
I tutaj ten paradoks - uważasz swoją drugą połówkę za ideał.
Tak to prawda, gdyż nie kocha się za same zalety, ale także wady...

Budujemy wszyscy razem
ten nasz wspólny świat wspaniały.
W grupie życie jest łatwiejsze
oraz problemy mniejsze.
Gdzie ludzie dla siebie życzliwi,
tam wszyscy są szczęśliwi...

Proszę! Przytul mnie ten ostatni raz. Bo, gdy tylko mnie opuścisz, ja opuszczę ten świat. Bez bólu, bez żalu. Tak po prostu zasnę w tym miejscu i nigdy się nie obudzę. Mimo wszystko będę tam czekać na ciebie, na moich przyjaciół. Na wszystkich, którym kiedykolwiek na mnie zależało.
Tam po drugiej stronie znów się spotkamy. W swoich objęciach zostaniemy na długo, na zawsze.

Widzę – ciemność, słyszę – cichy szept, czuję – zimny dotyk. To na pewno śmierć.
Tak, to ona, nareszcie do mnie przyszła. Czekałam na nią tak długo! Czekałam, aż weźmie mnie za rękę i zabierze mnie ze sobą w lepszy świat.
Kochani, to już koniec mojego nędznego żywota. Spotkamy się, mam nadzieję, że za dobre parę lat, ponieważ chcę, abyście się najpierw nacieszyli życiem, później dopiero do mnie dołączyli.
Obiecuję, będę na was czekać po drugiej stronie, choćby to miało trwać wieczność.

tysiące słów, już wiesz czego pragnę,
podaruj mi śmierć, a życiem zawładnę...

Minęło kilka lat jak pisaliśmy do siebie. Wszystko o czym pisałam było szczere i nie chciałam nikogo zranić. Nie wiem dlaczego, ale poczułam się oszukana przez Ciebie. Do tej pory nie wiem, jakie jest Twoje prawdziwe imię?! Zdjęcia też mi swojego nigdy nie pokazałeś. (Teraz jak ktoś będzie to czytał może powiedzieć: "ale naiwna") tak to prawda, byłam naiwna, bo wierzyłam w każde słowo Twoje. Za każdym razem podawałeś się za kogoś innego, ja cały czas pozostawałam sobą. To co czułam do Ciebie, nosiłam w sercu głęboko na dnie, do dnia w którym wspomniałeś mnie. Nie chcę na nowo rozpamiętywać tamtych dni, bo one tak bardzo bolą. Teraz wiem, że nie powinnam tam w ogóle wchodzić. Nie chcę byś myślał o mnie źle, więc proszę Cię zapomnij o mnie. Poznałeś nie jedną kobietę po mnie. Mamy już ułożone życie. Możesz poczuć się urażony, ale to prawda. Teraz z perspektywy czasu wiem, źle zrobiłam, że Tobie w głowie zawróciłam. Na swoje usprawiedliwienie mogę powiedzieć tylko tyle: Nieświadoma jakie będą konsekwencje tego, po spotkaniu Ciebie. Ból w sercu pozostał. Niby czas leczy rany. Tak, jeśli nie mamy do czynienia z tym o czym chcemy zapomnieć, inaczej zabliźniona rana otwiera się na nowo a ból jest jeszcze większy. Zastanawia mnie jedno, czy te wiersze, które pisałeś od iks czasu naprawdę szukałeś tej którą tak podziwiałeś i to z nią tak miło czas spędzałeś? Jeśli natomiast czytasz wiersze od tej z którą pisałeś, a w Twoje serce wkradnie się niepokój i poczujesz ciepło to wtedy wiesz, że.... Z jednym się z Tobą zgodzę - nie powinnam wchodzić do Twojego gniazda...

Niedziela

od rana
pachnie rosołem i schabowymi

w południe mężczyźni duszą się
w czarnych garniturach od ślubu

kobiety w sukienkach z powiatu
wietrzą kolana

dzieci pocą się
w zimowych czapkach

wszystkie ławki w farze zajęte

przed kościołem młode dziewczyny
modlą się o uwagę chłopców
na sobotniej dyskotece

chłopcy kilka metrów za nimi
mierzą wzrokiem ich nogi

proboszcz zza ołtarza
groźnie spogląda
na braci i siostry

niedziela zwykła
nie będzie nikogo oszczędzać


Autor- Miłosz Kamil Manasterski

Baby sobotnie

wstają wcześnie pod pretekstem
rozmrożenia lodówki wyprasowania
firanki czy innej absurdalnej czynności
która nie wymaga wcale wstawania
o świcie i budzenia przy okazji
całej rodziny

burczą pod nosem marudzą
złorzeczą
podnoszą pomału napięcie
wreszcie trafiają
w temat dnia nie wyrzucone
śmieci wieczorem
trawnik nie skoszony dywan
nie odkurzony
nie ważne co aby tylko było
dramatycznie
i z wielkim kwantyfikatorem
ty nigdy ty zawsze ty
ty ty ty
a cały dom na mojej
głowie

idą na zakupy na targ do supermarketu
wracają spocone wściekłe
rzucają pod nogi wypchane siaty
i torby plastikowe
informują oficjalnie że od dzisiaj już
nie będą robić żadnych zakupów
gotować zmywać i w ogóle będą
wszystko mieć w dupie

stoją na balkonie zaglądają
w okna sąsiadom
konwersują żywo jak na
gadu gadu
baby sobotnie unikalne
jedyne
w swoim rodzaju

W wolną sobotę jesienią

Siedzę sobie na progu domu
dzieciństwa
obok przysiadł zaspany poranek
sobotni
dzień dobry ziewnął
od ucha do ucha
witaj śpiochu
pozdrówmy wszystkich
którzy do kawy na śniadanie
przegryzają wiersze
z żółtym serem i wędliną
oraz konfiturą
łakomym okiem zerkają
jeszcze
na zielone pomidory
które leżą na parapecie
i czekają
aż się pełnią jesieni zarumienią.

I tak sobie siedzimy
i bajdurzymy
wolni od trosk i zmartwień
rozpolitykowanego narodu
i ocieplonego przez podróże po kraju
wizerunku wieszcza
w wolną sobotę
w wolnym kraju
w wolnym czasie i przestrzeni
bezgranicznie wolne ptaki
w złotej aureoli jesieni.

samotność jest jak świat bez życia,
jest jak dzień bez słońca,
jak noc bez księżyca,
jak królewna bez księcia.

samotność można porównać do pustego pudełka zamkniętego w szafie.
samotność to źródełko bez wody jak wysuszona studnia bez echa.
jestem dziś sama bez miłości, bez wsparcia , bez mężczyzny u boku.
chcę się przytulić, lecz nie mam do kogo.

chcę porozmawiać, ale nie mam z kim; pozostają mi puste cztery kąty, gdzie są same wąty...
kilka wspomnień zapisanych w obrazach pamięci...
po co mi życie takie puste, pełne beznadziei, skoro i tak mnie nie chce...

Panie Boże, Ty masz Jego duszę pełną miłości. Serce swoje zostawił tu dla ludzi, dla nas, by zbawienie nasze spełniło się.
Czyńmy dobro, dla siebie i dla wszystkich. By czyste serce zostało a dobra dusza do nieba się wzbiła i na zawsze tam utkwiła.

Dotknij promieni słońca. Niech przeszyją twoje dłonie,
uleczą zranione myśli. Pozbieraj je jak okruchy chleba
i pomnóż je tak, by starczyło każdemu. Gdy będą oczekiwać nadejścia deszczu, pielęgnuj je jak nowo narodzone kwiaty, którymi cieszysz swoje oczy. Przygarnij je do swojego serca. Niech je rozgrzeje i przyniesie ulgę po lodowatej nocy.

Czuję w sercu taką przerażająca mnie pustkę...
Kiedy z kimś piszesz całymi dniami a później tak nic.
Po prostu koniec... nie ważne czy z własnej winy czy jego. Ważne, że ta pustka dalej pozostaje... tylko czekasz, czekasz. Czekasz aż ktokolwiek napisze myśląc, że to właśnie on. On, za którym tak tęsknisz a wiesz, że masz tego dosyć co on ci robi. Masz dość tych kłamstw jak mówi, że tęskni i że zależy mu na tobie. Mówi tak a tego wcale nie widać. Tęskni a nie pisze godzinami. Zależy mu na tobie, ale cię nie słucha. Dba tylko o swój własny interes.

Szeptaj mi zaczarowane słowa
przylgnie do nich moja nadzieja
spłyną na mnie strumieniem żaru,
którego nikt nie ugasi
schwycę je w locie
okryję się nimi
przyłożę do ran odniesionych
jak woda, która wskrzesza spragnionego
pozwolą mi się odrodzić
w nieskończoności

Szczęściem może być każdy uśmiech, każdy dobry uczynek, nowy dzień, nowa wiadomość, dobra ocena, przyjaciel, spełnione marzenie... A moim szczęściem jest to, że żyję wśród Was!

Są w życiu takie chwile, w których serce się nie myli.
Mówi kocham, lecz bez odzewu. Siedzi samo w ciszy
pragnie odrobiny szczęścia. Pragnie odnaleźć połowę,
przezwyciężyć nieśmiałość, myśli swe przemienić w mowę.
Nikt z nas nie jest ideałem. Każdy grzeszy. Niestety,
wiedz, że ja jestem inny, odpowiadam za swe błędy.
Nigdy tak nie pokochałem, nigdy się tak nie zmieniłem.
Nigdy o kimś wyjątkowym takim noc w noc nie śniłem.
Chciałbym wiedzieć czy twe serce w stanie mnie pokochać. Bo każdy dzień bez ciebie, to dla mnie jest koszmar.

Natalio, słyszysz mnie?
Nie wiem, czy mnie słyszysz, ale mówię to do Ciebie.
Wiesz, jak bardzo Cię kocham?
Od pierwszego wejrzenia.
Od pierwszego pocałunku.
Kocham Cię teraz i zawsze będę kochał.
Nie będzie pożegnania.
Jest tylko miłość, Natalio. Tylko miłość.

Znikam jak poranna mgła...
jestem już tylko cieniem kogoś, kim kiedyś bylem.
Odchodzę...
odchodzę szczęśliwy, bo było dane mi Ciebie kochać.
Trzymać Cię w moich ramionach.
Wiem, że tam gdzie pójdę będzie mi dobrze...
na pewno, całkiem dobrze.
To był piękny sen, Natalio...
z którego nie chciałem się obudzić.
Teraz chcę zasnąć, aby nie czuć tego bólu...
śnić o Tobie i Cię nigdy nie stracić.

To jest fantastyczne uczucie...
odchodząc bierze się cała miłość ze sobą.
Me serce zostawiam u Ciebie.
Tobie je oddałem...
i u Ciebie zostanie.

Pamiętaj, że zawsze będę Cię kochał.
Teraz i zawsze.
Nie będzie pożegnania, Natalio.
Tylko miłość.