Nieważne skąd przybywa,
nieważne jaki status ma, ani jak się nazywa.
Ważne natomiast czy w sercu ma dobro, szacunek i miłość.
Ważne też jaki dla innych jest
- bo to jest ważne, a nie kim jest.

Siedzę na pomoście,
me nogi delikatnie muskają wodę,
Promienie słońca odbijają blask
i bawią się kolorami na jeziorze.
Dookoła cisza tylko szum wiatru,
który rozwiewa me włosy
i słychać szelest wśród zarośli
podchodzisz,
i delikatnie muskasz mnie
swymi paluszkami po karku...

Autor: Piękna

Poczułam życie, gdy bez życia skamlałam w poduszki spokój.
Poczułam słońce, gdy od słońc letnich promieni ukrywałam się w cieniu czterech ścian...
Poczułam radość, gdy w słowniku pojęcia odnaleźć nie mogłam.
Poczułam miłość, gdy z miłości obdartą znalazłeś mnie w trawy szumie...

Poczułam kolejny smak smutku...
gdy cisza... gdy rozpacz w nienawiści chce pływać, a miłość do ucha szepcze: "czas leczy rany..."

samotność jest jak świat bez życia,
jest jak dzień bez słońca,
jak noc bez księżyca,
jak królewna bez księcia.

samotność można porównać do pustego pudełka zamkniętego w szafie.
samotność to źródełko bez wody jak wysuszona studnia bez echa.
jestem dziś sama bez miłości, bez wsparcia , bez mężczyzny u boku.
chcę się przytulić, lecz nie mam do kogo.

chcę porozmawiać, ale nie mam z kim; pozostają mi puste cztery kąty, gdzie są same wąty...
kilka wspomnień zapisanych w obrazach pamięci...
po co mi życie takie puste, pełne beznadziei, skoro i tak mnie nie chce...

Są w życiu takie chwile, w których serce się nie myli.
Mówi kocham, lecz bez odzewu. Siedzi samo w ciszy
pragnie odrobiny szczęścia. Pragnie odnaleźć połowę,
przezwyciężyć nieśmiałość, myśli swe przemienić w mowę.
Nikt z nas nie jest ideałem. Każdy grzeszy. Niestety,
wiedz, że ja jestem inny, odpowiadam za swe błędy.
Nigdy tak nie pokochałem, nigdy się tak nie zmieniłem.
Nigdy o kimś wyjątkowym takim noc w noc nie śniłem.
Chciałbym wiedzieć czy twe serce w stanie mnie pokochać. Bo każdy dzień bez ciebie, to dla mnie jest koszmar.

Szeptaj mi zaczarowane słowa
przylgnie do nich moja nadzieja
spłyną na mnie strumieniem żaru,
którego nikt nie ugasi
schwycę je w locie
okryję się nimi
przyłożę do ran odniesionych
jak woda, która wskrzesza spragnionego
pozwolą mi się odrodzić
w nieskończoności

Baby sobotnie

wstają wcześnie pod pretekstem
rozmrożenia lodówki wyprasowania
firanki czy innej absurdalnej czynności
która nie wymaga wcale wstawania
o świcie i budzenia przy okazji
całej rodziny

burczą pod nosem marudzą
złorzeczą
podnoszą pomału napięcie
wreszcie trafiają
w temat dnia nie wyrzucone
śmieci wieczorem
trawnik nie skoszony dywan
nie odkurzony
nie ważne co aby tylko było
dramatycznie
i z wielkim kwantyfikatorem
ty nigdy ty zawsze ty
ty ty ty
a cały dom na mojej
głowie

idą na zakupy na targ do supermarketu
wracają spocone wściekłe
rzucają pod nogi wypchane siaty
i torby plastikowe
informują oficjalnie że od dzisiaj już
nie będą robić żadnych zakupów
gotować zmywać i w ogóle będą
wszystko mieć w dupie

stoją na balkonie zaglądają
w okna sąsiadom
konwersują żywo jak na
gadu gadu
baby sobotnie unikalne
jedyne
w swoim rodzaju

Budujemy wszyscy razem
ten nasz wspólny świat wspaniały.
W grupie życie jest łatwiejsze
oraz problemy mniejsze.
Gdzie ludzie dla siebie życzliwi,
tam wszyscy są szczęśliwi...

Jakby to było wczoraj...

Pamiętam ten dzień - jej pierwszy płacz,
gdy przyszła na świat,
a już za chwilę wkroczy w dorosłych świat.
Pamiętam jej pierwszy uśmiech i małe rączki,
pierwszy ząbek – to było wczoraj.
Pierwszy zrobiony krok i pierwsze "mama",
a już za chwilę przestanie być dzieckiem.
Te nieprzespane noce, troska o jej zdrowie i o nią samą
– to wszystko było tylko snem.
Pierwszy dzień w przedszkolu pełen płaczu i szloch, pierwsze zabawy z dziećmi.
Pierwsze w dni w szkole, w gimnazjum, pierwsze oceny, lekcje, pierwsze świadectwo z czerwonym paskiem - dorasta i z każdym dniem wymyka się z gniazda.
Pamiętam jej pierwszy bal, pierwsze sympatie i pierwszą młodzieńczą miłość.
To już nie dziecko, wyrosła, zmieniła się i łza kręci się w oku.
Już jest nie moja, już wchodzi w swój własny dorosły świat.
Jaki będzie? Czy spełni jej oczekiwania?
Czy nie rozczaruję?
Nic już nie zrobię, już jej nie zatrzymam, mogę tylko stać z boku.
Przyglądać się jak rośnie, jak sobie radzi.
Służyć radą i pomocą, gdy o nią poprosi - toż to zwykła kolej rzeczy…

Pamiętam ten dzień to było wczoraj...
/TENI 5.10.2008

„Pamiętaj, że cisza jest czasem najlepszą odpowiedzią”.
Kiedy uczeń zadaje pytanie mistrzowi, zawsze otrzymuje odpowiedź. Nawet jeśli jego uszy nie zarejestrują żadnego dźwięku, odpowiedź zawsze wisi w powietrzu. Otrzymanie odpowiedzi nie zawsze jest równoznaczne z jej przyjęciem. Dlatego powinniśmy uczyć się słuchać pozazmysłowo.

- Dalajlama

„Ucz się zasad, abyś wiedział jak złamać je we właściwy sposób”.
Postępowanie zgodnie z zasadami czasami przeczy zdrowemu rozsądkowi. Mądry człowiek łamie przyjęte normy w taki sposób, by nikogo nie skrzywdzić i nie narazić się na gniew. Głupiec za każdym razem zostaje ukarany, gdyż nie chce mu się zastanowić nad swoimi działaniami.

- Dalajlama

Zastanawialiście się kiedyś, jak można zmienić świat? To wcale nie takie trudne zadanie, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Niestety, aby tego dokonać, musimy zastosować się do jednej fundamentalnej zasady: trzeba zacząć od siebie.
Zgadza się. Nie narzekajcie na to, że inni nie będą przestrzegać tych samych reguł. Nie koncentrujcie się na myślach, że to inni powinni coś zrobić, żeby świat był lepszy. Świat zaczyna się od was. W waszym sercu i umyśle bierze swój początek i stąd wypływa na zewnątrz, kształtując się wedle waszych emocji i myśli. Nie patrzcie zatem na innych, patrzcie na siebie.

Porażka jest ważnym elementem odnoszenia sukcesu, a w szczególności w kwestii rozwoju osobistego. Człowiek, który chce się rozwijać, musi od czasu do czasu zarobić glebę. Bo jak nauczyć się wstawać, jeśli się nigdy nie upadło? Jak nauczyć się rozsądnego gospodarowania finansami, jeśli choć raz nie umoczyło się gotówki w beznadziejnej inwestycji?

Otwierając oczy, widzimy swoje możliwości.
Słuchając, uczymy się idei oraz myślenia.
Jeśli nauczymy się tej sztuki dobrze, zawsze dostrzeżemy prawdziwą naturę rzeczywistości.

Wszelkiego rodzaju stereotypy ograniczają nas. Jeśli przyjmujemy cudze poglądy za własne, blokujemy swoje możliwości. Przestajemy się rozwijać. Zamiast tego powielamy utarte wzorce. To nie jest dobre ani dla nas ani dla ludzkości jako całości.

Dostosowując się do ogółu, człowiek ujmuje swoje myśli i uczucia w sztywne ramy nijakości. Przestaje być oryginalny. Zamiast tego robi z siebie kopię; produkt masowej świadomości.

Perfekcjonizm.
Ludzie często pragną osiągać coś doskonałego. Uważają, że ich działania muszą być idealne. Dlatego odkładają coś na później. Żeby nie okazało się, że nie będą w stanie wypełnić zadania wystarczająco dobrze...błędne myślenie.
Nie wszystko musi być doskonałe. Ani ty ani czas czy miejsce twoich działań. Nie musisz być lepszy niż jesteś, by poczynić postępy. Wystarczy, że jesteś taki, jaki jesteś teraz. Zresztą, nawet teraz jesteś lepszy. Możesz się więcej nauczyć będąc niedoskonałym.

Bądź wolny.
Fałszywe, nieszczęśliwe ,Ja”, które uwielbia pławić się we własnej niedoli, rozżaleniu bądź litości nad sobą, nie zdoła przetrwać – Na tym polega poddanie się. Nie jest oznaką słabości, lecz niesie z sobą wielką siłę. Tylko ktoś, kto się poddał, ma duchową moc. Kiedy się poddasz, uwolnisz się wewnętrznie od sytuacji. Może się wówczas okazać, że zmieni się ona bez żadnego twojego udziału. A zresztą tak czy owak będziesz już wtedy wolny.

- Eckhart Tolle

Nasz dom jest tu i teraz i tylko od nas zależy czy będzie to kurna chata czy pałac. Budzimy się do tego by widzieć rzeczywistość taką, jaka jest, by ją świadomie kształtować, przez miłość, współczucie i pomaganie innym, tym zagubionym we własnych złudzeniach.

Uwolnij się od niepokojących myśli, tak sobie zawsze mówiąc: ode mnie to teraz zależy, aby w tej oto duszy nie przebywała złość, ani żądza, ani żaden w ogóle niepokój, lecz abym widział wszystko tak, jak jest, i używał poszczególnych rzeczy podług ich wartości. Pamiętaj o tej mocy danej ci przez naturę!