Pustka. Kiedyś me szczęście było nasycone, piękne i niespodziewane. Wielkie i ciepłe niczym płomień paleniska, który mnie trzymał przy życiu. Dziś to zaledwie mały płomyk, który co dzień coraz mocniej przygasa...
Światełko życia zgasnąć nie może, bo człowiek bez światła jest pusty jak wydmuszka z zewnątrz. Jakby normalny, lecz w środku rozdarty przez ciemność.
Pojawia się szansa! Dwie małe okrągłe, lecz mogące zakończyć tę farsę tabletki, niczym otwór wpuszczający malutki promień nadziei do środka pustego jajka,
które mogą zgasić serce i smutek zniknie jak zaczarowana wróżka.
Czy jest inna droga niż ta prowadząca do końca? Czy jest szansa na powiew wiatru, który rozbucha ten płomyk w to, czym był kiedyś. Kiedyś, czyli przed tym nim zapanowała we mnie pustka.

Robert Susz

Moje szczęście prysło niczym bańka mydlana, którą próbujemy złapać.

~Tomi,

Wszystko znów jest nie tak. Nie umiem się pozbierać, nie wierzę już w przeznaczenie. To są puste słowa... Ja wciąż pragnę cię, dotyku twych ust, delikatnych rąk. Czemu to życie takie wredne jest... To nie chce przestać boleć, o nie!

Gdy biegnę po krainie szczęścia czuję, że żyję. To beztroskie życie daję poczucie bezpieczeństwa. Nic nie jest w stanie tego zepsuć.
Jednak po pewnym czasie docieram co raz dalej. Docieram tam, gdzie nie ma tego beztroskiego życia, natomiast jest samotne życie i walka o lepsze jutro. Tam nie jest łatwo.
Nadmiar problemów i walące się życie nie pozwala rozwinąć swoich skrzydeł. Smutek pogrąża co raz bardziej, a szczęścia brak.
Nie wiesz co dalej robić i nie chce Ci się żyć. Pozostaje tylko czekanie, bo sama nie jesteś w stanie nic zrobić.

Dlaczego to wszystko jest takie smutne? Odnaleźć się nie mogę.
Modlę się, by Bóg mi pomógł, choć już dawno przestałam wierzyć. Przestałam wierzyć, że może być lepiej.
On zostawił mnie, a moje serce zostało z Nim. Prosiłam, żeby powróciło, lecz ono słuchać mnie nie chciało. Wraz z nim odeszło.
Siedzę sama, smutna, zapłakana, piszę literę Twego imienia na mym własnym ciele, moją własną krwią. Krwią, która leci z otwartych żyletkami ran. Ból niesamowity. Mówili, że pomoże, pomoże zapomnieć o Tobie! Lecz nie, to jest nieprawda, moje myśli jeszcze bardziej wyrywają mi się spod kontroli. Ja nie chcę tak żyć! Chcę być tą dawną Klaudią, lecz wiem, że to niemożliwe.
Miłość do ciebie mnie zmieniła. Stałam się dziewczyną smutną, jakby opętaną. Następnym razem już się nie powstrzymam, skończę ze sobą. Skończę z miłością do Ciebie, choć nie wiem czy moja miłość nie jest silniejsza od śmierci. Ja tak bardzo kocham Cię!
A Ty tak zraniłeś mnie!

Mija mi kolejny dzień podobny do innych, w którym się zanudzam.
Zamknięty mam przed sobą cały i piękny kolorowy świat.
Płaczę po nocach w poduszkę z tęsknoty. Powoli ukaja mnie sen ze zmęczenia, lecz nawet we śnie odczuwam ból.
Te dni jak skała rozbijają me serce. Nie potrafię opisać tego co czuję. Wiem na pewno, że oprócz tęsknoty, bólu, żalu są we mnie uczucia, które bardzo ranią a także odczuwam, iż noszę w sobie jakąś złość, nad którą czasami nie potrafię panować.
Po prostu nie potrafię tego opisać co we mnie tkwi i co odczuwam, lecz wiem,że kiedyś nadejdzie ten dzień, w którym powrócę do normalnego życia.
Ale czy kiedyś będę tą samą osobą co kiedyś to nie wiem.

Śmierć jak pokusa kusi nas
i choć w oczach mamy strach
idziemy dalej nie patrząc na los, na nasze przeznaczenie.
I nie mów mi, że gdy ktoś umrze, że tak musiało być
że tego nie da się odwrócić!
Dlaczego nie chciałeś posłuchać nas? ...
Gdyby nie to byłbyś tu z nami, chodził naszymi ścieżkami...
i ona nie cierpiałaby tak!
Choć tyle minęło, ona wciąż wilgotne oczy ma
a w oczach strach, przed dalszym życiem
złość, bo nie przychodzisz w snach.
Wiem, że jesteś daleko tam i nie chcesz by cierpiała,
ale ona już nie daje rady, wciąż pragnie Cię tak samo jak wtedy!
Ona chce choć przez chwilę zobaczyć twą twarz!
Daj jej choć małą chwilę, by pocieszyła swe oczy,
swą duszę wspomnienia... by mogła znów
zobaczyć w twych oczach blask!

Wiara jest jak powietrze. Nie dotkniesz jej, ale poczuć ją możesz.
Nadzieja jest jak woda, tak ważna, że życie bez niej nic nie jest warte.
Miłość jest jak ogień czerwona, wieczna i zawsze gorąca...
My, ludzie, jesteśmy jak te żywioły, nieokiełznani i piękni.
Piękno jest wszystkim, duszą i ciałem, księżycem i niebem, ciszą, spokojem, harmonią i magią.
Jednak czasem oczy zbędne się stają, gdy tego nie dostrzegają...

Słuchaj, proszę Cię, posłuchaj mnie raz. Nie musisz nic mówić tylko posłuchaj mnie. Chciałabym Ci tylko powiedzieć, że są ludzie na świecie, którzy Cię zrozumieją i tacy, dla których będzie liczyła się twoja pozycja w towarzystwie. Dla których będzie ważna twoja uroda a nie stan psychiczny, które będą Cię kochać za to kogo zgrywasz, a nie kogo ukrywasz w najgłębszym wnętrzu. I wiesz co? Wybierz taką, która Ci pomoże, która pokocha Twoje wady na równi z twoimi zaletami ... jeśli nie chcesz mnie to wybierz taką...

dla m... (ty wiesz)

Chodzę boso
po posadzce
głaszcząc kotka
Schrodingera
Wznoszę się
i opadam
na palcach
by dojrzeć kwintesencję
nierealności świata
i siebie
Krążę w nieskończoności
domysłów
pozorów
i rozczarowań
dochodząc do
molekuł emocji
wiążących wszechświat

Odkrywam chemiczne zauroczenie
tę magnetyczną siłę
tak ulotną jak wczorajsza mgła
Tą magiczną chwilę
zatrzymującą Twoje
spojrzenia
i mój dech
Uchwyć w dłoń
trochę chemii
i odnajdź
jutrzejszy dzień
pełen niespodzianek....

W sercu ogromną pustkę mam, bo odeszłaś i zostawiłaś mnie całkiem samą na tym beznadziejnym świecie. Całe noce wyję, bo brakuje mi ciebie. Chce być przy tobie, byś przytuliła mnie. Chcę być razem z tobą w niebie, chcę oglądać świat z góry tak jak ty. Chcę cieszyć się twoim szczęściem. Chce być przy tobie już zawsze. Nie chcę rozstawać się z tobą nawet na chwilę. Nie chcę już cierpieć. Chcę być szczęśliwa i wiem, że bez ciebie jest to niemożliwe. Bo jesteś całym moim światem i nie rozumiem dlaczego Bóg zabrał cię tak szybko. Wiem, że jak będę z tobą w niebie, to nikt już nas nie rozdzieli i nareszcie będę szczęśliwa. Za parę miesięcy, może nawet dni, będę z tobą obiecuję ci to mamo.

Posłuchajcie-
A ludzie mówią, że miłość silniejsza nad śmierć... On - J. Paweł 2 - nasz papież jest wieczną krucjatą miłości.
Bo przecież uczucia jakie żyją w naszych małych serduszkach, zawsze wzrastały z Jego słowem, czynem, gestem.
A teraz, kiedy już cieszy swego Ducha w rajskim Edenie, może nie tylko myślę być przy każdym z nas, lecz Duchem w naszym Duchu.
Każdego dnia więc modlę się, by moi bracia i siostry, doświadczali miłości, tej nieograniczonej logiki boskiego bytu.
W Bogu jest wszystko!
I jeśli tylko chcemy zbliżyć się do Niego, to właśnie ta nieogarnięta przez ludzkie mózgi potęga, trafia Jego dotykiem w całość drogi naszego istnienia.
Uwierzcie mi, że nie trzeba wiele. Po prostu wystarczy chcieć, by nie być jedynie jak lekkość wichrem trącona w nicość zapomnienia.
A jeśli dodamy do tego - Chcieć - odrobinę więcej, to już mamy namacalne owoce Pana naszego.
Warto więc kochać i być kochanym, bo wówczas każdy lęk niepowodzenia, a nawet śmierć..., powiększa Ducha Miłości, będąc jej wiernym odbiciem, gdyż dla niej żyjemy i jej się poświęcamy.
To Ty, Karolu, papieżu, drogowskazem do Boga mym jesteś.
Tak dużo już przeszłam... Tyle odcisków dziś we mnie, a pomimo tego, idę dalej, by uczyć siebie miłości...
...-żyć tak, by łez nie ujrzeć w oczach innych co krzywdą zrosiły policzki, w chwilach niechcianej mej złości.
Trwać tak, by piołunowy zapach bytu, w koszyku przyniósł maliny.
Czynić tak, by żaden paragraf powstały na fundamencie krzywdy, nie przezwyciężył dobra,
by każda następna droga była błogosławieństwem reszty.
A miłość wykładnikiem wielkości ducha mojego.

Iza z Łodzi

Czasami mam ochotę po prostu odfrunąć, od zmartwień, życia, okrucieństwa. Jedyne co mnie tu trzyma, to chęć bycia blisko. Blisko moich przyjaciół.

Miłość jest jak instrument - gdy grasz na nim to się roztroi i nigdy nie wiesz gdzie tkwi błąd.
A w miłości - gdy złamiesz mi serce, nawet po latach nie dowiesz się dlaczego:(

Powiedz mi gdzie znaleźć miłość
Pójdę tam.
Rzucę się jej na szyję
I nie puszczę.

Gdy mój świat się zawala, wystarcza jedno twoje słowo, żeby mnie uratować.

Czekam, czekam na Ciebie już wieki całe. Czekam w noc, czekam w dzień... Twoim imieniem umilam, ogrzewam sobie to moje czekanie. I choć sto razy liście z drzew spadają, wciąż będę czekał na Ciebie, kochanie. Jesteś mym snem przepięknym, marzeniem ulotnym; boję się budzić, byś mi nie umknęła. Twe złote włosy jak anioła dotyk muskają twarz mą w moim szczęściu sennym. Marzę o Tobie... nieważne gdzie jestem, modlę do losu aby nas połączył. Skróć me cierpienie, nie zadawaj bólu, pozwól, by szczęście wzięło nas w ramiona... Czyż me kochanie tak mało oznacza, czy moja miłość tak niewiele znaczy? Pozwól nam w końcu pić z tego źródełka, pozwól szczęśliwym być po krańce świata... Popatrz co ze mną zrobiłaś, Uleńko ;) twardziel w poetę nagle się przekształca. To moja miłość do Ciebie przemawia, duszę otwarłem do samego końca... Kocham Cię nad życie.

Byłeś Ty... byłam ja... Ktoś mógł pomyśleć, że byliśmy razem... Nic bardziej mylnego. Kochałam Cię i ty (prawdopodobnie) mnie też. A jednak miałam w sobie tyle odwagi i pewności siebie, aby Cię zostawić... Wiesz dlaczego? Bałam się... Bałam się, że to wszystko jest wytworem mojej wyobraźni... Byłeś przy mnie przez kilka nocy... Letnich nocy!!! Zasypiałam przy Tobie i budziłam się w Twych ramionach! Byłam małolatą, zakochaną w Tobie bez pamięci... Miałam 15 lat!!! Nie chciałam, abyś tak na mnie działał, ale działałeś i nie było odwrotu. Twój uśmiech i blond czupryna działały na mnie "odstresowująco". Przez jakiś czas byłam tylko ja, potem pojawiła się ona... Wioletta! Lawirowałeś między nami i nie wiedziałeś którą wybrać... Raz ja, raz ona... Pogubiłeś się! Zresztą ja też...
Pamiętasz, gdy mi się oświadczyłeś? Nie były to słowa, które chciałam usłyszeć. Nie tak to sobie wyobrażałam, a mimo to byłam szczęśliwa... Byłam szczęśliwa i narozrabiałam. Chciałam dać ci nauczkę a zrobiłam krzywdę sobie. Już nic nie było takie "fantastyczne". Tylko Ty zostaniesz niespełnioną miłością mojego życia... Kimś ważnym, Panie Bogdanie.

To nie jest tak, że ja już nie pamiętam. Pamiętam każdą przepłakaną przez niego noc, pamiętam po jakich słowach płakałam najbardziej. Każdą obietnicę nadal noszę w sobie z nadzieją, że jeszcze kiedyś ją spełni. Każdy szept, każde wypowiedziane prosto w oczy słowa odtwarzam czasami w pamięci nikomu o tym nie mówiąc. Pamiętam jak mnie przytulał, jak trzymał za rękę, jak utwierdzał w przekonaniu, że kocha. Pamiętam jak odszedł nic nie wyjaśniając. Jak kłamiąc prosto w twarz układał sobie życie z inną.

Chciałabym znowu cieszyć się wschodzącym słońcem.
Tak siedzieć przy jego blasku z uśmiechem na twarzy,
wiedząc, że jest ktoś, kto daje mi radość codziennego życia i wzmaga się z różnymi trudami razem ze mną.
Chciałabym usiąść przy "jego" boku i zapomnieć się chociaż na chwilę, poczuć że jestem bezpieczna, nie muszę martwić się o nadchodzące jutro.
Chciałabym zakochać się na nowo, poczuć smak prawdziwej miłości, żeby nie liczyło się nic innego,
tylko dwoje kochanków siedzących przy swoim boku,
nic innego nie miało by znaczenia, tylko oni...
Dwie dusze splecione ze sobą na zawsze!