We dwoje...udręka.

uwięziony motyl
skrzydłami o szyby
tłucze z nadzieją
że się wydostanie

jestem nieobecna cicha
na wpół żywa
nie bądź więzieniem
otwórz mi okna

skrzydłami o szyby
jak więziony motyl
tłuczesz z nadzieją
że się wydostaniesz

jesteś nieobecny cichy
na wpół żywy
nie będę więzieniem
otworzę ci okna

- Maargo

Dwa światy

Gdzie jesteś ty, gdzie jestem ja?
Dziś naszych myśli światy dwa
dzielą wielkie morza zdarzeń,
różnią barwy naszych marzeń…
Naszych uczuć lądolody
odgradzają słone wody
w której głębiach knują zdrady
złe, podstępne ludojady.

A byliśmy jedną wyspą…
…kiełkowała wspólna przyszłość,
rosła jakiś czas wspaniale,
miała już korzenie, …ale
wyspa nasza ? dotąd cała
pękła i zlodowaciała…
Woda wpadła między skały,
klimat zepsuł się wspaniały…

Wszelkie próby ratowania
poczynione u zarania
na panewce się spaliły…
Wkrótce nam zabrakło siły,
by z żywiołów walczyć mocą,
gdyż zarówno dniem jak nocą
obustronny ciężar winy
łamał haki, zrywał liny.

I co będzie dalej z nami?
Na swych wyspach całkiem sami
wytężamy wzrok w dal ciemną
wyczuwając myśl wzajemną
by wpław albo na delfinie
płynąć ? zanim szansa minie
i wołamy głosem dzikim:
Wróć!… Bez ciebie jestem nikim!

- M. Urban

Blizna

Była miłość
najpiękniejsza?
strofy tkała
w snach i wierszach

Wszechświat cały
znał jej imię?
Aż chłód przyszedł,
jak to w zimie

Czarna szarfa
na mym losie?
absolutny
mróz w kosmosie

Czas jest starcem,
szron siwizną,
wiersz bolącą
nadal blizną?

- Marcin Urban

Jeszcze nie

Byłam tam dzisiaj. Na naszej ławce
już tylko liście wtulone w siebie.
Jutro je grudzień okryje śniegiem,
a nocą ostrym pazurem draśnie

mróz. Zazimowią się wszystkie ścieżki,
te które przez nas już wydeptane.
Ostatni szelest uśnie na amen.
Zaginą ślady jesieni zeszłej.

Byłam, jak wtedy, znów po kryjomu
porozwieszałam na starych świerkach
łzy. To następne bez ciebie święta...
Jeszcze nie pora wielkiego dzwonu.

- Zosiak

Odszedłeś

Nie przytrafił nam się cud, niestety,
Kilka lat dni nam biegły takie same,
Nikt nie wiedział, że podążasz do mety,
Choć to życia był dopiero ułamek.

Los napisał ten scenariusz bez sensu,
Pomijając plany moje i twoje,
I zapomniał, że przecież przez życie,
Iść powinno się zawsze we dwoje.

Łatwiej razem jest podejść pod górę,
Podnieść głowę po jakiejś tragedii,
Zlekceważyć porażki niektóre,
Śmiać się z życia, jak z dobrej komedii.

I przytulić się, gdy źle na duszy,
I usłyszeć kilka słów otuchy,
Nawet czasem zwyczajnie się wzruszyć,
Bo chwilami człowiek jest kruchy.

Czasem łzy nam płyną po twarzy,
I gdy nie ma komu ich otrzeć,
To samemu nie ma co marzyć,
Że do celu uda się dotrzeć.

Nie słuchałeś mojej prośby i błagań,
Żebyś został, zaczekał i…
Nie kazał mnie samej się zmagać,
Kto mi teraz otworzy drzwi?

Kiedy wrócę zmęczona do domu,
Kto przywita mnie słowem „kochanie”,
Co opowiem…po co…i komu?
A myślałam, że jednak zostaniesz.

- Kasyda

drugie ja

północne wiatry
przywiały zimne słowa
smutkiem okrywając uczucia

rozdzieliłaś świat na pół
wyznaczając granice dostępu
można żyć z jednym płucem
ale nie można oddychać pełną piersią

miłość potrzebuje przestrzeni
uwięziona w klatce tajemnic
zdrętwieje jak ptak

już nie uleci w przestworza

- kasztan

Była całym światem

Cały świat miał jej imię
była dlań jak powietrze
jego muzą, natchnieniem
to dla niej pisał wiersze.

Teraz zamierza je spalić
a popiół wiatr rozwieje
słowa obrócą się w nicość
chociaż niosły nadzieję.

W jej oczach zimna zieleń
nie ma już w nich czułości
kiedyś widział tam miłość
dziś symbol obojętności.

Nie będzie robił wymówek
po męsku żal w sobie zdusi
zostanie przeświadczenie
okrutne, potrafią być kobiety.

Autor: zdzisław

Siedzę sam u boku bram,
Smutku, nienawiści,smaku zmian,
niewiele mam, niewiele znam,
coraz więcej fal,
a fale niszczą,
jestem nisko,
rozpalam ognisko,
może ktoś zobaczy,
dym rozpaczy,
może ktoś usłyszy,
jak majaczy ,
wszystko partaczy.

Otworzyłam serce uczuciem
tęsknotą na to czekało,
tych pustych nocy i dni
teraz nie będzie myślało

Ciepło, które miało w sobie
chciało podarować tobie,
namiętnością wypełnione
kochać chciało jak szalone

Lecz pomyłkę tu zrobiło
słowom twoim zawierzyło,
co tak pięknie wyglądały
radość w sobie mu dawały.

I złudzeniem się karmiło,
bo nieważne serce było,
swoje ciepło w głąb schowało
chłodem teraz będzie wiało...

Niechaj serce nie tęskni
za tym co już skończone,
smutku w sobie nie chowa
nie wróci co już stracone.

Choćby w głębi swej chciało
odwrócić bieg tych zdarzeń,
nie ma co żyć złudzeniami
ze to się wszystko wymaże.

Trzeba pozbierać się w sobie
by w sercu miej rys powstało,
podnieść się i unieść głowę
jeszcze będzie kochało....

Sama siebie oszukuję,
wmawiam sobie, że już nic do Ciebie nie czuję.
Te chwile spędzone z Tobą wspominam
i te wszystkie popełnione przez błędy sobie wypominam.
Dobrze się przy Tobie czułam, czas miło spędzałam,
jak nigdy otwarta byłam, ale jak zawsze się spażyłam.
I gdy teraz myślę o Tobie,
łza po policzku spływa sobie,
pragnę jak najszybciej o tym wszystkim zapomnieć,
i ostatecznie powiedzieć sobie 'to koniec'...

Malowałeś mój świat

Byłeś artystą
i szary ołówek
potrafiłeś zmienić
w barwną mnie

Zmieniłeś kolor moich
włosów tak że do dziś
o niego pytają

Moim oczom nadałeś
błękit jaki ukradłeś
niebu nad nami

Twój dotyk szorstką
skórę zmienił w
miękki jedwab

A twoje słowa
rozświetliły moją
ciemną duszę

Przy Tobie prześiąkłam
kolorami które przypadkiem
rozlałeś

Byłam pewna siebie.
wierzyłam w me siły

Oddech z trudem łapałam
w natłoku Twoich
rysunków i mieszanin barw

Czułam życie przepływające
z Twoich do moich rąk

I szarość którą starłeś
jednym gestem

A dziś znów zlewam
się z otoczeniem które
maluje szary samotny
deszcz

Bez Ciebie

Chciałem być
Jej oddechem
Orfeuszem
oddanym
zapachem uniesień
i laską
ślepca
Ona przeszła
przez moją miłość
wycierając w nią
zabłocone
kłamstwem
buciki

- Ryszard

Stoję na skraju rozpaczy...
jeden krok i spadnę
w otchłań zapomnienia.
Pogrążona w bólu, tęsknocie pragnienia...
Jeden krok i spadnę
w otchłań nicości.
Sama, smutna z wyciągniętą dłonią
na ratunek czekam...
Jeden krok...
I już mnie nie ma...

to niemożliwe

Nie
To niemożliwe
Byś był szczęśliwy
Teraz, tam, z nią
Wiedząc, że ja płaczę

To niemożliwe
Byś mówił KOCHAM
Teraz, tam, jej
Musi być inaczej

To niemożliwe
Żebyś mógł zobaczyć
Teraz, tam
W jej oczach – moje oczy

To niemożliwe
Że na Twoją dłoń
Teraz, tam
Z jej oczu – moja łza się stoczy.

Autor- szybcia

nie istnieję ...

nie istnieję
dla Ciebie
nie ma mnie
nie zauważasz
mych oczu
wpatrzonych w Twoje
nie słyszysz
mego serca
mego tętna
oddechu
nie widzisz
mych łez
nie ma mnie
nie istnieję
dla Ciebie

Autor: Lil Kim Lee

Zawiedziona miłość

Gdzie utopić smutki swoje
wszystkie takie szare dni
swe tęsknoty niepokoje
drżenia serca słone łzy
Gdzie pogrzebać marzenia
i zapomnieć Twoją twarz
kiedy żywe są wspomnienia
w sercu miejsce ciągle masz
Gdzie zapisać Twoje słowa
i ust dotyk czułe ciepło
jak być na to gotowa
gdy miłość nagle uciekła
Komu zwierzyć się z rozterki
aby z serca zrzucić głaz
czym uśmierzyć ten ból wielki
gdy tak wolno płynie czas
Któż współczuciem mnie okryje
i obetrze z oczu łzy
gdy Twój obraz ciągle żyje
i w pamięci jesteś Ty.

Autor: ciesliklucyna

Tak bardzo...

Zakłamałeś mnie śpiewaną poezją,
winem i kawiarnianym gwarem.
Nie wiadomo, gdzie koniec i początek
dnia, snu, życia...

Ukryłeś kalendarze w tysiącu
zachodów słońca.
Nie zauważyłam, gdy minęłam
drogowskazy na szczęście

Chciałabym teraz
pocałować dym z twoich ust
nie zbliżając się do nich.

Tak bardzo
znów upajać się zapachem perfum,
udusić zmysłowością raz jeszcze

I szeptem
przekrzyczeć cały sens tego świata
pod jednym parasolem
chronić cienie
wspólnych marzeń.

Żałuję, ale
my już nie jesteśmy swoi.
Popielniczka jest już pełna
wystygłych nocy.

Autor: ansue

Ja nie chcę Cię ranić, więc Ci już nie mówię
Bo wiem, że nie chcesz słyszeć, co do Ciebie czuję
Zmarnowałem swe szanse teraz jest za późno
Ale nadal Cię kocham, i Ty wiesz to... na próżno
Przestać ja nie mogę, bo jest to za silne
Uczucie do Ciebie, choć niby niewinne
Taka mała miłość mówisz, "zauroczenie"
Lecz ze wszystkich dziewczyn tylko Ciebie cenię
Kończąc to, chcąc nie chcąc ja Ci to napiszę
Kocham Cię dziewczyno! Kocham Cię nad życie!

Cóż mogę zrobić

Muszę nauczyć się żyć jakbyś
nigdy nie pojawił się
w moim życiu

zacząć patrzeć na świat bez ciebie
poruszać się jak ślepiec
pośród nocy

wspomnienia schować do szkatułki
otwierać ją zawsze gdy
będzie mi źle

a gdy będę czuła, że mam dość
pozwolę sobie na płacz
by ukoić żal

Autor: iwona15162