Słodkości

Słodkie winogrono jak ocean uroku – dozą rozkoszy,
zawsze i wszędzie kosztować pragniesz,
lecz co słodyczy wiele... tego pragniesz?
Szmer pragnienia wzywa otchłań wyobraźni rozniecając ogień łaknienia;
zasmakować owoc fantazji – nasycić strunę uniesienia.
Pojawia się czysta i delikatna mgiełka radości, jak bukiet zapachów;
żonglując w euforii potęgi apetytu - rozbudza nawałnicę zachwytu.
Słońce na nowo maluje świat czerpiąc ze studni kolory- palety barw;
tak walorów wiele w smaku winogrona - Kobiety czar.

Kwiatuszek

Kiedy chór bogów usypiał niebo ,
gwieździsty blask westchnął na skrzydłach miłości.
Ruchem żywiołów stworzył ogród kwiecia,
potęgę swą i ilością strojów – przesycił.
Słońce złoci każdy kwiat inny,
słodką harmonię w pyłkach rozsyła;
gracją zachęca do niecierpliwych żądz.
Ostrością wzroku szukam KWIATUSZKA,
co słodyczą kochania karmi.
Moje serce z płomieni pochodni,
wędruje po schodach wiodących;
szmeru nasłuchuje i w lśnieniu żaru kwiecia – znajduje.
Serce mdleje w powiewie jasności twarzy;
udręczony brakiem rozkoszy widzę:
PANIĄ MOJEJ DUSZY
- co tęsknotę w perzynę obróci.
Wzlatuję muśnięciem JEJ spojrzenia
– symptom trwonienia miłości i radości,
do NIEJ przenika;
ONA usposobieniem Anioła we mnie wnika.

Kobiety marcowe

My nie pragniemy niczego
Poza pewnością, że kochacie.
Nie oczekujemy pęku
Krwistoczerwonych róż,
Pluszowych misiów.
Chcemy łez szczęścia,
Przyspieszonego tętna,
Pewnego schronienia
W domu z waszych ramion.

My nie pragniemy niczego
Poza pewnością, że zrozumiecie.
Przyjdźcie tak zwyczajnie
I zapłaczcie razem z nami
Na marnym romansidle.
Wsłuchajcie się w śpiew ptaka
Z parapetu szarego blokowiska.
Upajajcie się zapachem kawy
W tęczowym łóżku sennych marzeń.

My nie pragniemy niczego
Poza pewnością, że będziecie.
Nie odchodźcie
Mimo niepogody.
Nie opuszczajcie,
Kiedy stoimy nad przepaścią,
Mamy swe humory,
Rzucamy talerzami w kuchenną ścianę.
Zostańcie łamiąc zasady
Zdrowego rozsądku.

Kochajcie, zrozumcie i bądźcie.
Tak po ludzku,
Tak po prostu,
Tak na zawsze.

Autor: mrsBrightside

Na każdą pogodę

Jestem kobietą przez całe życie,
w każdą pogodę, zwłaszcza w czas burzy,
w domu , w pociągu,na wczasach w górach,
gdy wieczorami coś tam bajdurzę.

W łóżku złożona Rota wirusem,
u kosmetyczki i u lekarza,
gdy ci gotuję pyszny obiadek,
gdy swe pretensje ciągle powtarzam.

Na balu w czarnej długiej sukience,
w nocnej bieliźnie z piękną koronką,
bylebyś tylko we mnie się kochał,
i mówił do mnie myszko i słonko.

Zaproś mnie dzisiaj na długi spacer,
jest co wspominać , to nam zostało,
kup mi pierścionek z małą cyrkonią,
może być brylant, powiem nieśmiało.

Autor: fryzjerka

Zmywanie, gotowanie, pranie,
to kobiety jest zadanie.
Ciągle się znajduje w akcji,
od śniadania do kolacji.

Samo nic się nie gotuje
i choć wcale nóg nie czuje,
warzy zupę, drugie danie,
cały czas przy garach stanie.

Pranie trzeba uprasować,
coś na jutro przygotować,
w zlewie czeka już zmywanie
i dywanów odkurzanie...

Powycierać też by kurze,
wyjść z pupilem na podwórze,
wannę i zlew wyszorować,
podłogę wypolerować.

Pracy mnóstwo, droga kręta,
w domu ciągle jest zajęta
i w tym domowym kieracie,
niech zapomni o wypłacie.

Kobieta anioł, a niby zwykły trzpiot,
tak mówią o niej cały rok.
I wszystkim wciąż wydaje się,
że ma w głowie trochę źle.
Zaczepia nieznajome psy
i piszczy, gdy zobaczy mysz.
Mówi do drzew i słucha traw,
nad wodą tkwi po całych dniach.
Ona lubi deszcz i ciche mgły,
i ciepły wiatr, i pierwsze bzy,
gwiaździstą noc i słońca brzask,
po prostu kocha cały świat.
Lubi, gdy z rzek spływają kry,
a szczególnie, gdy obok niej wędrujesz ty.
Pogodny, letni lubi zmierzch
i ciebie trochę lubi też.
Ona może tańczyć całą noc,
a cały dzień przebierać groch.
I jeśli Ją poprosi się,
opowie bajkę, a nawet dwie.
Czasem naprawi stare drzwi,
wie w jakiej dziurze licho śpi.
A gdy jej drogę przebiegnie kot,
to cieszy się,
Bo jest z niej kobieta trzpiot.

KOBIECE ŻYCZENIA

Dzisiaj ósmy marca, święto każdej Pani,
Dane raz do roku,tak po prostu... za nic.
Jest tak już od dawna, tak ustanowiono,
Może nam cierpliwość tym wynagrodzono?

Za czyste koszule, ciągłe prasowanie,
Za smaczne posiłki, codziennie podane...
Za dobroć na twarzy, za ciepło ogniska,
Za to, że energią każdego dnia tryskasz...

Za to,że tulisz się do niej nad ranem,
Za kawy aromat o szóstej podanej...
Za to, że czasem zawracamy w głowie,
Za wszystko i za nic... kochajcie panowie!

Uwielbiamy róże, nawet tulipany,
Przynieście bukiecik, nie wróćcie "zawiani"... (czyt.na "bani")
Choć dzisiaj wieczorem wymasujcie stopy,
Dla nas jest niezbędny erotyczny dotyk...

Stwórzcie dzisiaj dla nas nastrój romantyczny,
Świece, szampan, a w tle - utwór muzyczny...
Wszak nadal jesteście bardzo zakochani,
Kobieta to będzie pamiętać latami...

Powiedzcie najgłośniej, zamiast więzić słowa,
Niech każda poczuje, że jest - WYJĄTKOWA...
Wykrzyczcie dziś - KOCHAM, każdy swojej Pani,
Czy to nasze święto jest na pewno... za nic?

Dzień Kobiet

Uśmiechnął się marzec bezchmurnym błękitem,
Dzień zdobiąc promiennie rosy brylantami,
By Tobie, Kobieto, z najwyższym zachwytem,
Swoje uwielbienie złożyć pod stopami.

Bo jesteś największym skarbem tego świata,
Jesteś jego pięknem i sercem w potrzebie,
To Ty, życia węzeł gordyjski rozplatasz,
W zamian nie żądając niczego dla siebie.

Ty jesteś miłością i sensem istnienia,
Sumieniem nas wszystkich, łzą czystą spłakana,
Więc dzisiaj serdeczne składając życzenia,
Z pokorą przed Tobą klękam na kolana.

- Jan Lech Kurek

Nie licz lat i dni..

nie licz lat i dni – dawna dziewczyno
ich nurtu nie zatrzymasz
niech płyną...
bądź jak stare dobre wino
zatrzymaj słodki jego bukiet
i w zachwycie łap chwile
jak piękne motyle
nie pozwól im
uciec

bo w zachwycie ci bardzo do twarzy
i w szalu nadziei na ciepłe dni i lata
jeszcze wszystko może się zdarzyć
niech unosi cię na fali myśl skrzydlata!

śpiewaj piękna dziewczyno mimo deszczu
i przetaczających się burz
w duszy posiej kwiaty
niech pokryją pamięci kurz
i śpiewaj...
a jutro uśmiech przyjdzie w swaty
jak kochanek
z bukietem pąsowych róż

bo z uśmiechem wyglądasz ładniej
bo uśmiech - to ust twoich kwiat
z uśmiechem wyglądasz powabniej
taka właśnie możesz zdobyć świat !

tańcz dziewczyno do póki dusza
wiosnę pamięta...
póki usta pamiętają pocałunków smak
szal nadziei zarzuć na ramiona
i tańcz harmonijnie – w takt
niech zwiędłe spojrzenie
w lustrze skona
uwierz w jutro
w wyznaczony sercem
trakt

bo z nadzieją ci bardziej do twarzy
z nią możesz marzyć, śpiewać, żyć
bez niej nie wiesz, co się wydarzy
zgubisz drogę do szczęśliwych wysp!

nie licz lat – dziewczyno!
nie licz dni!

Zofia Szydzik

Kobieta jest jak księżyc iskrzący na nocnej kurtynie.
Kobieta jest jak marzenie co nigdy nie zaginie.
Kobieta jest jak kwiat co rozwija się wciąż i rośnie,
śmieje się zawsze tak pięknie z twarzą skierowaną ku wiośnie.
Kobieta jest jak słońce, ogrzewa serce mężczyzny,
wygładza zagniecenia i prostuje krzywizny.
Kobieta potrafi miłością wzbudzić w mężczyźnie sens życia,
daje mu ciepło dłońmi i przywraca do życia.

O kobiecie

Kto by tam kiedyś
kobietę zrozumiał
Anioł by nie śmiał,
diabeł by nie umiał.

Czego jej w życiu
do szczęścia potrzeba?
Piekła zakątek
czy kawałek nieba?

Kto by tam kiedyś
kobiecie dogodził?
Chyba się jeszcze
taki nie urodził.

Bo któż odgadnąć
moi mili raczy
Dlaczego zwykle "tak"
odmowę znaczy.

A gdy "nie" powie
to może by chciała,
Gdyby się trochę
po zastanawiała.

I chociaż czasem
złośliwa, kąśliwa,
Nie lilia biała
a zwykła pokrzywa.

Wie to ród męski
i Ty dobry Boże,
Choć z babą jest źle,
bez niej jeszcze gorzej.

"Kobiety"

Tajemnicą tego świata i męskiej podniety
Jest sposób na zdobycie uznania kobiety
I wydawać by się mogło że to błaha sprawa
Bo gonitwa za króliczkiem to świetna zabawa
Rozczarować jednak męskie towarzystwo muszę
to najlepszy sposób by swą stracić duszę
Przygotować się więc musisz na piekielną mękę
Tam gdzie Ty dasz palec ona urwie rękę...

Jestem kobietą -
- z bliznami życia,
o prostym sercu
i zwykłych myślach,
Jestem kobietą -
- z popsutą pamięcią,
ukrytą w szufladach
na starych zdjęciach.

Jestem kobietą,
na początku drogi,
co to ma za sobą,
pierwszy poryw serca.
Czas
(choć niezwykle dla mnie szczodry),
- ucieka -
w poszukiwaniu
życiowego miejsca.

Jestem kobietą,
która w Twoich rękach,
może rozkwitnąć,
ale wcale nie musi.
Jestem kobietą,
jak pogoda zmienną,
co może mówić
lub słowem się dusić.

Jestem kobietą,
co wybacza wszystko,
gdy kocha,
gdy nie kocha -
- odchodzi...
Raz jest zbyt daleko,
raz za bardzo blisko,
Raz wzrokiem zamraża,
raz wzrokiem uwodzi.

Jestem kobietą,
co marzenia spełnia,
otula sobą
o promieni wschodzie.
Jestem kobietą,
co jest zawsze wierna:
mężczyźnie,
zasadom
i modzie...

Wielu kreśliło słowem
piękno kobiecego ciała.
czyż można je oddać opisem?
Nie można nawet gdybyś chciała.

Możesz pisać kwiatem nieba,
ziemskich rozkoszy snuć blasku nić -
czerpać ze zdroju boskiego natchnienia
albo wszystkich liryk gwiazdą być.

Nie oddasz boskiego kształtu ciała,
nie naszkicujesz smaku pełnych ust,
nie przyrównasz tęczy do ciepła uda,
powabu piersi nie wyrzeźbi nikt.

I jeszcze oczu blask co w głębię
bohaterów porywa i poetom sławę
ściele w natchnieniu koloru zieleni
Nad nimi włosów wiatr wiosnę gromi.

Aksamitem skórę czuć a dłonie
dokonują cudów. Palce zgrabne
posążkami brązu wabią codzienne
mężczyzn wyobrażenie o idealnej kobiecie.

Nikt na świecie wierszem nie odda
pożądania kobiecego ciała.
Bóg postawił tamę dla swojego dzieła
pióro jej nie przebije – próżna poeto nadzieja.

Cud ją stworzył, a grzech opętał
- jest więc odtąd po dziś dzień
raz grzeszna, a raz święta,
zdradliwa i wierna, dobra i zła,
daje rozkosz i rozpacz, przez nią uśmiech i łza.
Jest jak gołąb i żmija, jest jak piołun i miód,
jest jak anioł i demon, jest jak upiór i cud.
I szczyt nad chmurami i przepaść bez dna, jest początkiem i końcem - Kobieta .. To Ty!!!

Być Kobietą...
Nie do końca przemyślane
Z natury upozorowane
Delikatna i krucha
jak chińska filiżanka
ale przetrwać musi wszystko...
Czy ma wolną wolę?
Czy musi, bo tak być musi
Czy musi, bo tak chce...?
Pytanie głupie i bezzasadne
Bo kto pierwszy rzuci kamień...?

Kobieta - to anioł na ziemi.
Ma w sobie siłę przetrwania.
Piękna twarz w słońcu się mieni.
szczęśliwy, co wart jej oddania.
Życie nie zawsze ma wspaniałe,
los kręte ścieżki przed nią stawia.
W życiu do celu dąży wytrwale,
nie jednej radości sobie odmawia.
Nie żąda dla siebie zbyt wiele,
jej wiara w ludzi jest prawdziwa.
Pragnie od życia tak niewiele:
chce być kochana i szczęśliwa.

Wielu kreśliło słowem
piękno kobiecego ciała.
czyż można je oddać opisem?
Nie można nawet gdybyś chciała.

Możesz pisać kwiatem nieba,
ziemskich rozkoszy snuć blasku nić -
czerpać ze zdroju boskiego natchnienia
albo wszystkich liryk gwiazdą być.

Nie oddasz boskiego kształtu ciała,
nie naszkicujesz smaku pełnych ust,
nie przyrównasz tęczy do ciepła uda,
powabu piersi nie wyrzeźbi nikt.

I jeszcze oczu blask co w głębię
bohaterów porywa i poetom sławę
ściele w natchnieniu koloru zieleni
Nad nimi włosów wiatr wiosnę gromi.

Aksamitem skórę czuć a dłonie
dokonują cudów. Palce zgrabne
posążkami brązu wabią codzienne
mężczyzn wyobrażenie o idealnej kobiecie.

Nikt na świecie wierszem nie odda
pożądania kobiecego ciała.
Bóg postawił tamę dla swojego dzieła
pióro jej nie przebije – próżna poeto nadzieja.

Kobieta,,, to osoba która ciągle się zmienia,
Ma wiele twarzy i nie ma jednego imienia.
To płeć piękna która seksapilem męski wzrok pożera.
Kobieta, to osoba bez której nie da się żyć,
Nie znając tej jedynej – możemy tylko o niej śnić..
Lecz gdy w śnie znajdujemy spełnienie,
One dają nam sens życia jednocześnie spełniając nasze marzenie.
Kobiety są piękne, często nadzwyczaj pociągające i ponętne,
Choć jest ich wiele ja przed najpiękniejszą dziś klęknę.
Daj mi rękę, chodź ze mną , powiem Ci kilka rzeczy tworzących jedność..

DriftIsPassion

Od wieków matką byłaś
starożytna Pani,
Tych co w nieszczęściu
zostawali sami.
I tych co piękno świata
odkryć, potrafili w Tobie.
Piękni myślami,
doskonali w mowie,
Co mądrość
i rozkosz przeplata.
Suknia Twoja zwiewna
słowami zdobiona,
Ślicznie na Twym ciele
była ułożona.
Włos w warkocz spleciony,
Jasno wszystkim świecił.
Metaforą ład oznajmiał,
I że chaos szpeci...
Dziś wszelkiej
pozbawiona cnoty,
Przez poetów zhańbiona.
Z diabłem samym
poszłaś w zaloty,
I zostałaś jego żoną.
Odtąd mącisz
ludzkie myśli
Ciemną pokazując drogę,
Którą niegdyś
tamci przyszli,
Co nieśli pożogę.
Piękno miałaś głosić!!!
Lecz w niecnej swawoli.
Zgubę na ludzi przynosisz,
Których w duszy boli.
Dlaczego?
Dlaczego o Pani
Gwiazdy ukochałaś sobie?
Którymi wędrują zakochani,
Na kirze nieba ku Tobie.
Dlaczego?
Dlaczego szum drzewa
W ciemności tak mroczne
myśli budzi?
Czy tego ludziom potrzeba?
A przecież być miałaś
dla ludzi!!!
Dlaczego kołtun
twych włosów
Świat jasny
i piękny przysłania?
Miast chwalić
zbożowe kłosy,
I być jak leśna łania
Gdzie ta suknia zwiewna,
Słowami zdobiona.
Dziś naga stoisz
- niepewna
Dziś naga stoisz
- zhańbiona