Człowiek, który nie spojrzy śmierci w oczy nie zrozumie, ani nie dostrzeże wartości życia, mimo że chwilami wydawało się inaczej.

Odchodząc w ciszy pozostaniesz w pamięci. W pamięci, która za każdym razem powróci pod wpływem chwili emocji, które w danej chwili dawały nam chwile ukojenia.

Bolą mnie oczy od płakania...
Bolą mnie policzki od łez wycierania...
Boli mnie serce, bo wiem, że jestem nikim...
Boli mnie dusza, bo wiem, że jestem złem najgorszym...
Boli mnie ciało, bo płynie po nim krew...
A gdy przyjdzie ten moment...
Już nie będzie nic bolało...
Już nie będzie nic dręczyło...
Po prostu będzie błoga cisza...

M.D.M.N.I

Człowiek musi pracować, żeby śmierć nie zastała go siedzącym.

- przysłowie mołdawskie

Człowiek nigdy nie zrozumie, że rodzi się po to by umrzeć - trudno też wytłumaczyć, że są ludzie martwi za życia.

Kiedy końca czas się zbliża,
przed oczami ciemność staje,
kiedy życie z nas uchodzi
tylko ciało pozostaje.

W czarnej sukni, w sarkofagu
już cię widzieć chcą,
Przecież jesteś!
Już niedługo będzie to twój nowy dom.

W samotności, pełna smutku,
dziś masz oczy pełne łez,
pochowali, zakopali,
taki życia jest nasz kres.

Tyle razy już chciałem umierać, że wstyd mi przed sobą jest teraz żyć.

To tylko krok, by granicę przekroczyć,
spuścić wzrok i nie patrzeć w oczy.

Bać się śmierci, o szlachetni, jest tym samym co mieć się za mądrego nim nie będąc; gdyż jest to mniemać, że się wie to, czego się nie wie. Nikt nie wie, czy śmierć nie okaże się największym błogosławieństwem dla ludzkiej istoty, a jednak ludzie boją się jej, jak gdyby posiadali niezbitą pewność, że jest największym z nieszczęść.

- Sokrates

Cierpiąc, przypominamy sobie o życiu. Ciesząc się, o śmierci...

Dzisiaj nawet w spojrzeniu słońca, każdym tchnieniu wiatru, z tęsknotą... jest obecność tych, którzy odeszli. Nikt mi nie powie, że, to było konieczne.

Śmierć poluje na daną istotę każdego dnia, ale tylko raz jej się udaje wygrać. W końcu i jej starania zostają wynagrodzone.

Kamila H. Stanicka

Choć kroczę doliną śmierci, zła się nie ulęknę.

Tylko śmierci nie można przekupić

Najwięcej życia ma w sobie śmierć.

- Barbara Rosiek

Przełęcz Śmierci zamyka w swych skalnych ramionach krzyk upadłych aniołów szydząc z ich niewinności i strachu. Swymi zimnymi oczami patrzy z pogardą na potęgę natury. Gardzi ogromem wszechświata, gdyż to ona pożera władzę naiwnych stworzeń. Pała wieczną nienawiścią, która wzmaga jej nieodparty głód śmierci.
A człowiek jest tylko Częścią jej bezlitosnej egzystencji.
Pamiętajmy o tych co odeszli.

"Nigdy wcześniej nie zastanawiałam się nad tym, jak chciałabym umrzeć...Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć bez wątpienia. Szlachetny postępek. Coś znaczącego..."

Śmierć przychodzi po nas wiele razy, ale zabierze tylko raz. Trzeba pamiętać aby był to dobry moment.

Idę po śladach mego życia.
Ślady są małe, kruche
Prawie nie widzialne
Lecz takie radosne, pełne życia
Pełne motywacji
Do dalszej realizacji planów.
Patrzę na me upadki
W których zawszę umiałam się podnieść
Powstać i żyć na nowo...

Spotkałam człowieka w czarnej pelerynie...
Woła mnie do siebie abym przyszła do niego
Był samotny i chciał mieć kogoś przy swym boku.

Ja odmówiłam.
Uśmiechnęłam się i nagle upadłam...
...upadłam, już nie powstałam i nie żyłam na nowo.

Nie lękam się śmierci. Bo gdy ona przyjdzie ja odejdę.