Gra z życiem

Nie warto liczyć tych dni i lat
smagania wiatrem mojej twarzy.
Lęku, co niesie ze sobą dzień,
złych wspomnień i splotu wydarzeń.

Życie boleśnie poddaje mnie,
Niszczącej i okrutnej próbie.
Gdy wygram rundę, radości łyk,
w następnej się plącze i gubię.

I wiem, że zawsze popełniam błąd,
Nie dane jest poznać mi, jaki?
Płynę raz z prądem, to znów pod prąd,
Wskazówki źle czytam i znaki.

Kolejne wiosny, pękają kry
w środku kipieli o brzegu śnię.
Choć tchu brakuje i widzę dno,
coś na powierzchnię wypycha mnie.

To życie ze mną tak pogrywa.
Gdy ginę, rękę podaje mi.
Kiedy okruchy szczęścia zbieram,
nadciąga burza i trudne dni.

Ja wiem,to nie jest równa walka
a dobra chwila to cenny dar.
Życie mą siłą i wrogiem bywa,
uwierzyć muszę w to ze wszech miar.

Autor- mamusia45

Nie wiem czy lepiej serce mieć z kamienia
i raz na zawsze wyrzec się cierpienia,
czy może cierpieć a nawet szlochać,
lecz mieć serce i kochać.

" Mistrz życia"

Jedna chwila, a życie mogło się zakończyć
pomyłka, tak nie może si dziać.
jesteśmy tu aby się uczyć,
a nie na świat zamykać.

Uratować to jest nasz obowiązek,
a serce przywrócić do rytmu.
Mógł się zakończyć związek,
przecież Ty jesteś wytrwaniem mym.

Wszyscy patrzyli na Ciebie
dopingowali abyś żył.
Wierzyliśmy w Ciebie,
urodziłeś się aby Mistrzem być!

Szczerbate słowa

Tęga głowa – kłamstwo się schowa;
oczy szerokie i słowa głębokie.
Pustka znaczeń – Tobie przesłana;
wierzyć się chce , lecz mądrość zesłana.
Słuch Cię nie myli - serce podpowiada;
wtedy się wyda, cała sprawa.

W kręgu wspomnień

Wieczne pragnienie topienia smutków;
w cugu zapomnienia i braku uwolnienia.
Życie przelewa się przez palce - co raz to są starsze;
za jakie wspomnienia - pijesz i udajesz, że żyjesz?

Gra kolorów

Życie jest jak gra kolorów,
czasem bywa biało-czarne,
gdy świat wydaje się szary,
szanse na szczęście są marne.

Gubią się czasem kolory,
smutek nawiedza nam duszę,
choć chcemy znaleźć nie można,
barwy,co przerwie katusze.

Jak malarz na swej palecie,
tak my szukamy wytrwale,
chcemy pomalować życie,
barwami tęczy wspaniale.

Wpuśćmy malarza do serca,
niech duszę pokoloruje,
szarość upiększy farbami,
miłości barw nie żałuje!

Różnie Kochani to w życiu bywa,
Różnie się nasze życie rozgrywa.
Dla jednych pałac, drogie kamienie,
Dla innych smutek, płacz i cierpienie.

Lecz pamiętajmy, wszystko się kruszy,
Ważne co mamy w sercu i w duszy.
Cieszyć się trzeba z tego co mamy,
Co człowiekowi drugiemu damy.

Życie jest wielką zagadką
Tajemnic wszystkich matką
Nie wiemy co nas czeka
Choć czas szybko ucieka
Co nam przyniesie los
Czy radość, szczęścia moc
Czy spełnią się nam marzenia
i wszystkie ukryte pragnienia.

A może pech i nieszczęścia
odwrócą drogę do szczęścia
i nic nam się nie uda
A życie legnie w gruzach.
Chciałabym mieć taką moc,
by umieć zmienić los

Ominąć niepowodzenia
Potrafić spełnić marzenia,
lecz życie jest baśnią,
by zmienić w drogę jasną
a bramy naszego istnienia
otworzy nam czas przeznaczenia.

Nie wszystko, co myślimy
Jest do powiedzenia,
Lecz wszystko, co mówimy
Jest do przemyślenia.

Życie dało mi zapas
Nadziei, wiary i miłości,
Aby napotykanym
Ludziom je zanosić.

Bo jak roślina deszczu,
Tak człowiek ich potrzebuje,
Więc rozdaję jak mogę,
Niech nikomu nie brakuje.

Miłość, nadzieja i wiara
Iść przez życie pomaga,
Gdy ich zabraknie,
To człowiek w drodze upada...

Życie jest świetne..
Czasami....
Życie jest nudne..
Czasami....
Życie jest niesprawiedliwe..
Czasami....
Życie daje szczęście..
Czasami....
Życie robi pod górkę..
Czasami....

Ah... Wszystkiego po trochu..

Największa w życiu jest Miłość
a Radość - najjaśniejsza
Nadzieja jest ludziom najmilsza
Tęsknota zaś najgłębsza
jest Wiara najsilniejsza
a najcieplejsza jest Dobroć
każda z nich inną barwą znaczona
wypełniają nasze życie
malując go różnymi kolorami
bo życie pełne jest kolorów...

A kiedy w tęczy na niebie
rozpoznasz kolorów życia odbicie,
to znaczy po prostu
że kochasz życie.

Gdzieś w maleńkim serca kąciku,
W człowieku wiara się kryje.
Choć siebie niepewna i słaba,
To jednak trwa i wciąż żyje.

Jak motyl krucha i delikatna,
Każdej chwili odlecieć gotowa.
Nie trzeba wiele by ją spłoszyć.
Wystarczy jeden gest i słowa.

Bywa też czasem, że łzę uroni,
Gdy smutku dokoła jest za wiele.
A gdy nad głową słońce świeci,
Znowu na życie patrzy śmielej.

Każda chwila, każdy dzień
jest jak piękny życia sen.
Nic nie wróci drugi raz,
więc doceniaj to co masz.

Ciesz się tym co radość daje
i w pamięci pozostaje.
Nie narzekaj na swój los,
popatrz w lustro, uwierz w coś.

Wiara bardzo ważna rzecz,
przecież możesz gorzej mieć.
Gdy Przyjaciół tylu wspaniałych masz,
z wszystkim sobie radę dasz.

Żyjemy wśród zamętu i braku sentymentu
Tu sztuczny śnieg tam znów sztuczne łzy
Obłuda, fałsz, to są życia gry
Miłości szczerej nie ma epoka kłamstw, wszystkim on
Nikt nie jest sobą, czas rządzi tobą
Okrutna obojętność w krąg

Jedynie serce matki uczuciem zawsze tchnie
Jedynie serce matki o wszystkim dobrze wie
Dać trochę ciepła umie i każdy ból zrozumie
A gdy przestaje dla nas bić, tak ciężko, ciężko żyć.

Ostoją życia są dobre myśli,
otuchą w smutku są szczere słowa.
Najgroźniejsze burze, najsilniejsze wichry,
nic drzewa przyjaźni nie zdoła pokonać
kiedy oczu blask, kiedy uśmiech serca,
kiedy uścisk dłoni drzewo owe chroni.

Zapisany los, życia ścieżka wąska,
czasem kręta, czasem prosta.
Nie roń łez, odsuń smutku zimny cień,
przecież jutro też jest dzień,
piękny, nowy, jasny dzień!

Nie oglądaj się za siebie,
odrzuć myśli swe ponure,
które niszczą dobroć ludzką,
które niosą czarną chmurę.
Podnieś głowę mocno w górę,
przyjmij nowe i pamiętaj
w tolerancji i w pokorze jest potęga...

W życiu jest ważne, każdy to powie...
miłość, uczciwość, prawda i zdrowie.
Czasem majątek, nierzadko praca,
tego nie wolno, to się opłaca,
tamto po łebkach, to należycie...
z tylu wartości składa się życie.
Nie trudno zgubić w tych spraw natłoku,
co ma być w centrum, a co na boku.
Więc raz w tygodniu warto dla zdrowia,
wszystko ułożyć sobie od nowa.
Co jakiś czas odświeżyć plany...
pierwsze - by kochać,
drugie - by być kochanym!

Pozostać człowiekiem.

Pytasz czy jestem
dobrym człowiekiem
i kiedy trzeba
otaczam ramieniem
tych w których oczach
łzy tylko zostały
i w których duszach
ból i cierpienie.

Lecz kiedy życie
pokaże swą ciemność
i kiedy pętlę
zaciska zły los,
to wtedy łatwiej
zrozumiesz innych
i wtedy prędzej
podasz im dłoń.

Bo dzisiaj każdy
zajęty jest sobą,
a tak niewiele trzeba
by dostrzec potrzeby
drugiego człowieka,
pomóc osuszyć
płynące łzy.

Lecz kiedy będą
na nogach już stali
i kiedy wiarę
wpompujesz w nich,
nie zawsze będą
już pamiętali,
że to Twą rękę
kiedyś złapali,
że Twoje słowa
podniosły ich.

Lecz nie o wdzięczność
tu przecież chodzi,
nie o to by
dziękował ktoś.
Pozostać trzeba
dobrym człowiekiem,
choćby Ci życie
dawało w kość.

To miasto podobne do innych:
zwyczajne ulice i place.
Lecz zło tak zaczęło tam boleć,
że ludzie żyć chcieli inaczej.

I wtedy odkryli w swych sercach,
że jest tam nadzieja i miłość.
I wtedy wyrosły im skrzydła,
bo tyle wiary w nich było.

Serce przy sercu, słowo przy słowie.
Człowiek - anioł, anioł - człowiek.
Jeszcze możliwe niebo na ziemi,
póki wierzymy, że można coś zmienić!

A kiedy entuzjazm opadnie,
choć życie ukąsi złośliwie,
nie dajmy aniołom odlecieć,
nie dajmy skraść sobie skrzydeł!

Być może szukam naiwnie
diamentu na dnie popiołu,
wierząc, że miasto, gdzie żyjesz
też może być miastem aniołów.

Serce przy sercu, słowo przy słowie.
Człowiek - anioł, anioł - człowiek.
Jeszcze możliwa prawda, jak piołun:
miasto aniołów!

Jeszcze możliwe niebo na ziemi,
póki wierzymy, że można coś zmienić.
Jeszcze możliwa prawda jak piołun:
miasto aniołów...

Co naprawdę warto?

Warto żyć, sięgać nieba,
Kochać ludzi, bo tak trzeba!
Być człowiekiem pracowitym,
A nie leniem jadowitym.

Zdobyć wiedzę i szczyt góry,
Mieć przyjaciół cztery fury,
Garść cukierków dla osłody,
Kilka lodów dla ochłody.

Mieć osobę bardzo bliską,
Może być troszeczkę niską.
Wygląd się nie liczy wcale,
Kochać można mając cale.

Warto cieszyć się z niczego,
Skakać, śmiać się z byle czego.
Dobro czynić cały rok,
Radość sprawiać robiąc krok.

A czy warto się przejmować?
Martwić, nie spać, się dołować?
To nie warte jest niczego,
Nie prowadzi do dobrego!

Trzeba życie wziąć w swe dłonie,
Bo z tęsknoty całe spłonie.

Życie nie jest takie proste,
Bywa przykre i żałosne.
Lecz, gdy będzie ukochane,
To zostanie Ci poddane.

Na rozstajach życia stoję
Gdzie mam iść mój Panie?
Jaką drogę ją mam wybrać
By minąć karanie
Krzyż tak ciężki
Drogi Boże
dla mnie przeznaczyłeś
bo wiedziałeś, że uniosę
bo we mnie wierzyłeś