Ta niedziela jest taka ponura,
siedzę w ciemnościach
Moje serce i ja postanowiliśmy skończyć z tym wszystkim.
Wiem dobrze, że potem będą świece, modlitwy i smutek
Jednak nie płaczcie,
bo ja się cieszę że odchodzę.
Śmierć nie jest snem,
po śmierci mogę cię dotknąć
I pobłogosławić mym ostatnim tchnieniem

Mijasz mnie,
omijasz,
choc odlegla od Ciebie jak slonce od gwiazd,
to bliska jak ognia blask
idziesz do niej
to nie moj swiat,
a ja wpatrzona w was
wypatruje Cie kazdego dnia.
Twój dotyk,
przyprawia mnie o dreszcz,
a rozlaka o pare lez...
To Ty jestes jak tecza wrod chmur,
jak gwiazdy wsrod burz,
jak lisc na wietrze,
jak ciasna przestrzen.
Idziesz,
patrzysz,
a tam ja,
samotna i opuszczona tak.
Miedzy nami jest ona,
to ona
wziela Cie pierwsza w swoje ramiona
i tuli Cie tak jak ja w marzeniach i snach.

Glucha i ciemna noc
- bo bez Ciebie,
Pusty i bezbarwnyu dzien
-b o bez Ciebie.
To ty nadales mu sens,
ożywiłeś jego treść.
To Ty dałeś mu smak,
pokazałeś kazda z gwiazd.
Bez Ciebie nic nie ma znaczenia
zaglebiona w smutku
szukam sensu swojego istnienia...

Gdy patrzę w okno,
widzę Twoją twarz
Idziesz do mnie,
uśmiechasz mocno tak,
Otwieram ramiona,
chcę znów objąć Cię,
a Ty odchodzisz,
zostawiasz znów mnie.
Z daleka pojawia się ona
i tuli Cie w swoich ramionach.
Idziecie razem
znikacie we mgle,
ja zostaję tam sama
i obudzić się chcę.

Jeszcze sen, sen mi został
Ślad na naszych mostach
Po których nigdy, nigdy już
Nie dojdę do Twych ust

Jeszcze w śnie, choć na krótko
Mogę uciec smutkom
Nie myśląc, że nie będę mógł
Iść żadną z naszych dróg

Dzień gdy się budzę ze snu
Pustkę niesie mi
Zamiast szeptów, Twoich słów
Słyszę tylko ciszy krzyk

Jeszcze sen tylko nie wie
Że ktoś zabrał Ciebie
Że żaden dzwonek u mych drzwi
Nie wróci Ciebie mi, nie wróci Ciebie mi.

- Czesław Niemen "Jeszcze sen"

Dlaczego ja tu jestem?
Dlaczego słyszę, mówię?
Wolałabym zasnąć i być tam na gorze...
Jesteś moją weną,
której potrzebuję każdego dnia!
Ale Ciebie nie ma...
i nie będzie...

Marzenie...

Stałam u brzegu przepaści,
na krawędzi mego losu.
A przepaść nikczemnie się do mnie uśmiecha,
szczerzy kły i paszczę otwiera.
Spadają w dół kamienie,
echo się rozlega jak wielka potęga.
Smutek, żal ogarnął mą duszę,
lecz nagle łapiesz mnie za rękę.
Odwracam się... a to Ty...
Podczas blasku księżyca przytulasz mnie do siebie,
szeptasz czułe słowa, tak ciepłe...
Aż zaspane uczucie się we mnie budzi...
W Twych ramionach czuje się tak mała,
jak kropelka deszczu...
Lecz również bezpieczna,
jak nigdy dotąd...
Zapada cisza, a my tak stoimy
wtuleni w siebie.
Ta chwila, ta jedyna...
Niestety muszę się obudzić
i nagle czar pryska...
Nadchodzi rzeczywistość i rozczarowanie.

Gdy księżyc już świeci i nadchodzi noc,
siadam przy oknie, wtulam się w koc.
Wracają wspomnienia, a w nich Ty.
W tej samotności jest ze mną nadzieja,
chociaż wiem, że przy mnie Cie nie ma,
ale wierzę, że przyjdzie dzień
i spełni się mój sen.
Będę znów szczęśliwa,
bo przy mnie będziesz Ty.
Mam nadzieję, że wrócisz,
lecz na razie przemijają dni...

To tylko wiatr,
śpiewa wciąż te kilka nut.
to właśnie dziś,
smutek mnie odnalazł znów.

jak późny gość,
w szyby znów zadzwonił deszcz,
to z dawnych dni,
przyniósł mi wspomnienia zmierzch.

był taki ktoś,
kogo nie zastąpi nikt.
był taki dzień,
minął tak jak wszystkie dni.

był taki list,
który nie zawierał słów.
był taki ktoś,
kto nie wróci nigdy już.

to tylko wiatr,
śpiewa wciąż te kilka nut.
to tylko deszcz,
w okna me zadzwoni znów.

lecz to nie ty,
przyjdziesz tu któregoś dnia.
to tylko zmierzch,
który dziś rozłączył nas

Spoglądam w Twoje źrenice,
Zgadując co z nich wyczytam,
Twe smutki i zmartwienia,
W swe palce dumnie chwytam.
Widzę trzęsącą się dłoń,
Tą moją, tak kruchą...
Przełykam głośno ślinę,
Bo w gardle jakoś sucho...
Stąpam za Tobą powoli,
Śledząc każdy twój ruch,
Właśnie zapinasz swą kurtkę,
Otulasz się w miękki jej puch...
I wzywam me anioły,
Choć przecież wiarę straciłam,
Bym mogła poczuć Twój zapach,
Bym ja Twym okryciem była...
I nagle nastała ulewa,
Nie... Nie zobaczysz jej Ty.
Twe ciało suche zostanie,
Bo krople to moje łzy.

Jestem jak liść na wietrze,
ciągle mną nosi,
chciałabym móc choć przez chwilę być w dwóch miejscach naraz...
może bym temu zaradziła.
nigdy by się to nie wydarzyło...
ale już na to za późno.
Muszę żyć dalej ,nie mogę się poddawać...
choć mogłabym nie raz.
-jedynym lekarstwem jest śmierć. ..

Inni grają moim losem - ja milczę, jak pies.
Jeszcze chwila, jeszcze trochę...
I zapomnisz mnie...
I tak na koniec, Wysoki Sądzie,
zanim wszystkich pożegnam:
duszą i ciałem kiedyś kochałam -
dziś bez tego umieram.
Gdzie jesteście Przyjaciele moi?
Odpłynęli w sinej mgle.
Kogo to obchodzi, kiedy boli...?
Tylko Ciebie, Boże - kiedy idzie źle...

Dziś, gdy Ciebie mi brak
I gdy stało się tak,
Że odeszłaś już i nie wrócisz tu
Muszę być sam...

Że nie wrócisz - ja wiem...
Czas upłynął jak sen
Zgubiłem Twój ślad
I teraz w świat pójdę już sam

Źle mi tak... bez Ciebie być
Szare są dni, słońca w nich brak
Gdzie jesteś, gdzie jesteś ty?

Chciałbym Cię widzieć tu
Mój jedynym śnie
I przez życie tylko z Tobą
Tylko z Tobą iść...

Lecz nie wrócisz - ja wiem...
Czas upływa jak sen
Zgubiłem Twój ślad
I teraz w świat pójdę już sam...

Zgubiłem Twój ślad
I teraz w świat pójdę już sam..

Tak bardzo mi Ciebie na co dzień brakuje,
tak bardzo samotna bez Ciebie się czuję.
Tak bardzo chcę poczuć Twą dłoń w swojej ręce.
Och, kiedy los wreszcie położy kres męce...

(...)
Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
W świecie, gdzie nikt nie kocha róż
Na zawsze ktoś pozostał sam.

"serce"

Dawniej pełne nadziei, radości i czułości
Gorące z miłości
takie czerwone, kochające i szczęścia pragnące
Wiele dobra dające.

Dziś pełne myśli samotnych
Niewinnych łez przelanych
Takie stłuczone, połamane i zranione
W pył zmiażdżone
Śmierci oczekujące
W bólu tonące.

Jutro w desperacji umierające...
Może zawał...
Może to o czym myślisz.

Kiedy poczujesz miłości brak,
kiedy wali się cały świat,
wszyscy mówią: "wierzę w ciebie",
ale ja chcę być już tam w niebie.
Mieć mężczyznę, mnóstwo dzieci
i się pytać: "jak tam leci?"
- U mnie dobrze, po staremu,
tylko nie mam tego dżemu.
Nie mam pieska, nie mam domu...
Taka niepotrzebna jest nikomu.

Miłość to rzecz piękna,
tak magiczna i zaklęta.
Pełna bólu i cierpienia,
a tez czasem zapomnienia.
Jest jak sen pełny marzeń,
jak bieg czasu, bieg wydarzeń.
W moim sercu nadal pustka.
Ciągle wilgotna chustka.

Czarna
Idz na straty, idz na marne,
przeciez jestes dziecko czarne.
Czarne zle, czarne szatana,
jeszcze w szmaty jest ubrana.
-Co ty dziecko z zycia masz?
co ty w sercu jeszcze masz?
Mam tam pustke, droga pani.
Teraz wszystko jest do bani.
Hula wiatr i nic juz wiecej,
chce to skonczyc jak najpredzej.

Jak trudno jest mi się nie tulić do Ciebie,
Jak trudno jest mi Ciebie nie całować.
To tak bardzo boli,
gdy nie pozwalasz zbliżyć się do siebie.
Patrząc na Ciebie,
zaciskam dłonie,
bo wiem gdy zbliżę się do Ciebie,
Ty odsuniesz i odwrócisz się ode mnie.