Skończył się film, wracamy.
Dlaczego nic nie mówisz?
Film był przecież wspaniały
Ty takie filmy lubisz,
to był film o miłości
zupełnie takiej jak nasza
Mówiłeś, że mnie kochasz...
Dlaczego teraz przepraszasz?
Mówiłeś coś? nie słyszę...
Patrz! Tam na horyzoncie!
Widzisz?! To nasza miłość
zachodzi tak jak słońce.

Mój niedoszły Romeo
Taki byłeś wyśniony nocami,
taki idealny,
gdym Cię we śnie dotknęła ustami
Rozum
Wola
Moje grzeszne ciało
Dostało skrzydeł wolności
Tylko serce-
choćby w proch się sypało
nie uwierzy, że to koniec miłości

Siedzę teraz samotnie w domu
I piszę wiersze kolejne o Tobie
O tym co robię nie powiem nikomu
Wole tłumić złe myśli w sobie.

Przez kilka wierszy wyrazić bym chciała
Wszystkie me myśli, odczucia, emocje
Mą miłość do ciebie znowu wyznałam
Zrobię to jeszcze niejednokrotnie.

Dziękuję Ci, najdroższa,
w mym sercu najsłodsza
za chwilę spędzone
razem z Tobą,
które zostały utracone.

Chciałem Ci to powiedzieć,
lecz okazji nie miałem
i wtedy nie wiedziałem,
że najbardziej w życiu,
to Ciebie tylko kochałem.

Choć się czasem kłóciliśmy,
do siebie się nie odzywaliśmy,
to ja pamiętać będę
te dobre chwile,
gdy było bardzo mile.

Przepraszam Cię za to,
co Ci złego uczyniłem,
jakie krzywdy wyrządziłem
i co Ci źle powiedziałem,
bo tak naprawdę, mimo wszystko, Ciebie kochałem.

Byłaś moją słodką ukochaną dziewczyną,
zawszę kochaną i mile uwielbianą.

Choć już nie jesteśmy razem,
to będziesz wspomnienia darem,
który był w przeszłości
i nigdy nie zapomnę Ciebie
bo było mi z Tobą jak w niebie.

Pamiętam jak się spotykaliśmy,
cały czas rozmawialiśmy,
do siebie się uśmiechaliśmy
i mile czas spędzaliśmy.

Moje serce kochało Twoje,
Ty wypełniałaś myśli moje
i jak w bajce było
bo razem z Tobą się żyło.

Wszystko jednak przeminęło,
jak woda odpłynęło
ale w głębi serca mego
coś zostało, wspomnienie z życia tamtego.

Miłość, która jest nie udana,
a zwłaszcza zdrada,
najbardziej w życiu boli
i pojawia się w sercu rana,
która tak łatwo nie przechodzi.

Widzę jak się męczy,
nie umiem nic zrobić.
Trochę mu ulżyć,
nic przeciw sobie.
Patrzę na niego,
na siebie nie mogę,
i wciąż udaję,
że nie wiem co robię.
Odpowiedzialność przeraża,
wolę unikać,
niż stawiać czoła
i być szczęśliwa.

Twoja ręka, twoje oczy
Twa wspaniałość, tylko Twoja
Teraz za mną ciągle kroczy,
Bo co było Twoje, było moje.
Jednak uczucie to dla mnie jawą,
Dla Ciebie było codziennym snem,
Co minęło, jak rosa tuż ponad trawą,
Co wyschło szybko jak na twarzy krem.
Me serce w mym wnętrzu jest roztrzaskane,
Jego już nigdy, nigdy nie poskładam.
Twoje nawet nie podłamane,
A myślałam, że daję ci ile już nigdy nikomu nie dam...
Zabrałeś wszystko odchodząc samemu...
Miłość, radość, szczęście zaufanie,
Współczuje teraz tylko temu,
Kto będzie liczył na ich uzyskanie...

Dla wszystkich zranionych kobiet, aby wiedziały, że oni już tacy są...

„Niezapomniana”

Gdy Ciebie nie ma, odchodzę od zmysłów.
W nocy wciąż myślę i zasnąć nie mogę,
tak bardzo chciałbym być teraz przy Tobie…
Życie me szare wciąż traci kolory,
czy kiedyś odnajdzie znów swe walory?
Powiedz mi tylko co zrobiłem źle,
dlaczego w Twym sercu jestem na „nie”?
Wykonaj ten jeden ruch bądź gest,
bym mógł znów powiedzieć że życie piękne jest.

Norbert Krystman

Mówiłeś, że kochałeś,
nie żałuję, że cię znałam,
żałuję, że kochałam,
przez ciebie wciąż płakałam,
bo porzuciłeś mnie...

Ja tobie zaufałam,
dla ciebie świat zmieniłam,
tak bardzo się starałam,
lecz porzuciłeś mnie.

Tyle razy zostawiłeś
i później powróciłeś,
mówiłeś, że kochałeś,
lecz okłamałeś mnie!

Gdy patrzę na twoje zdjęcie
Nic nie powstrzyma łez.
Zakochałam się zbyt mocno,
By odwrócić szybko się.
Nie potrafię już zapomnieć
Tylu naszych chwil.
A teraz wszystko odeszło,
Pozostały tylko łzy.

Teraz jestem sama...
Nie ma przy mnie Cię...
Z oczu łzy mi płyną...
Serce rozkleja się...

Serce moje jest złamane...
po utracie snu który mi dałeś...
Oczy od łez czerwone...
Ręce od szkła skrwawione...

Kryję się, by chociaż raz ujrzeć Cię...
By ucieszyć oczy odbiciem twym...
Moja miłośćjest męką...
Krwawi...
Dręczy...
Boli...

"K" jak kochać...
dwie kreski przychodzące z daleka
w tej pierwszej, która była przed ich początkiem, złączone
a może?
dwie kreski odchodzące...
każda w swoją stronę...

przyjdź do mnie zimą
z zziębniętym ciałem
ze śniegiem we włosach
nie przyszedłeś...

przyjdź do mnie wiosną
z bukietem przebiśniegów
z naręczem konwalii
z pomysłem na cały rok
nie przyszedłeś...

przyjdź proszę latem
z bukietem z bukietem polnych kwiatów w dłoni
ze słonecznikiem, kukurydzą
i kłosami złocistych zbóż
z sercem rozgrzanym od słońca
nie przyszedłeś...

przyjdź do mnie jesienią
z bukietem astrów
z kolorowymi liśćmi we włosach
z kasztanami i żołędziami w kieszeni
tylko przyjdź....

Tak boli ta niewidzialna rana
nie rana nawet,
tylko miejsce we wszechświecie,
które tak nagle przestało być tobą
szukam gwałtownie, szukam na oślep
A był przecież ten deszcz
i my byliśmy sami
I był jeszcze ten śmiech
ten śpiew Tobie i we mnie
I to zielone zawirowanie świata
który zatracając się
trwał...

No i co z tego
że potykam się na schodach
że serce mi zamiera kiedy Cie widzę
że męcze się , męcze nic nie mówiąc do Ciebie
choć najprostsze słowo olśnienia to Ty
nasze ramiona
nasze skrzydła
naze oczy
przebywają w całkiem innych stronach widzenia
wyciągam dłoń i staje między nami
jasne zwierciadło swobody
otwieram oczy i łąka zielona
otula brzegi naszych powiek
Wciąz widze jak twoja ręka
kreśli w powietrzu słowo,,jestem\'\'
I Jeszcze wszystko może sie zdarzyć
pomiędzy ziemią a niebem
pomiędzy ciszą a słowem
dopóki mój oddech odkrywa w ciemności
Blask naszych dziecinnych modlitw...

No i co z tego,
że potykam się na schodach,
że serce mi zamiera kiedy Cię widzę,
że męczę się, męczę nic nie mówiąc do Ciebie
choć najprostsze słowo olśnienia to Ty
nasze ramiona
nasze skrzydła
nasze oczy
przebywają w całkiem innych stronach widzenia
wyciągam dłoń i staje między nami
jasne zwierciadło swobody
otwieram oczy i łąka zielona
otula brzegi naszych powiek
Wciąż widzę jak twoja ręka
kreśli w powietrzu słowo "jestem"
I Jeszcze wszystko może się zdarzyć
pomiędzy ziemią a niebem
pomiędzy ciszą a słowem
dopóki mój oddech odkrywa w ciemności
Blask naszych dziecinnych modlitw...

Nowy dzień nie zaczyna się ślicznie
Miało być pięknie, a skończy się tragicznie
Wiadomość wysłana, już nie odpowiadasz
Wiem jednak, nic już nie zdziałam
Tak niewiele miałem
Wszystkiego się bałem
Za mało się starałem
Tak niewiele dawałem
Za głośno cię wołałem
Za dużo dzieli nas
Ty zostałaś już sama
Nie ma więc już nas
Poszedłeś nie pytając mnie
To musi być zły sen
To stan, którego nie chcę znać
Chcę serce twoje kraść
Rękę gonić twą
Nazywać cię mną
Budzić cię co rano
Iść przez życie śmiało
Dajesz mi tę moc
By śnić o tym co noc
O tym co nas minęło
Co nigdy już nie wróci
Co przeszło obok nas
By było tak jak wtedy
Bym mogła cofnąć czas
I zmienić coś w nas
Boże pomóż mi ty dodajesz mi sił
By trwać w nadziei sto lat
I czekać aż zmieni coś czas.

To miało urok tajemnicy
Spojrzenia nas nie zdradził głód
Gdy mnie mijałaś na ulicy
Ja grałem obcość, a ty chłód

Może poczułaś się znużona
To w końcu dość banalna gra
Tak łatwo o fałszywe tony
Tylko o jedno czuję żal:

Znałem cię przecież i się dziwię
Może się bałeś głośnych scen
Wolałeś głupio i tchórzliwie
Bez pożegnania rozstać się...

Mówiłeś – mamy swoje życia
Zbyt późno już na zmianę ról
I naszą miłość do ukrycia
Po co nam jeszcze cudzy ból

Ty ją zdradzałeś, a ja jego
I wiedzieliśmy, ty i ja
Że nie umiemy zmienić tego
Że wiecznie to nie może trwać

Znałam cię przecież i się dziwię
Może się bałeś głośnych scen
Wolałeś głupio i tchórzliwie
Bez pożegnania rozstać się

O tej miłości, jak była
Wiem wszystko, gdy już za mną jest
Nie powiedziałeś – żegnaj miła
Może się bałeś moich łez...

szelest sukni
delikatny podmuch wiatru
zapach jaśminu
zagubione wspomnienia
gdzieś...
gdzie nigdy nie byłam
podaj mi rękę
pójdę
bez lęku.
On odszedł...
została euforia

i pustka...

Jesteś cwelem, jesteś zerem,
jesteś chamem i frajerem!
Jesteś wstrętny, jesteś nudny,
obrzydliwy i paskudny.
Jesteś podły, jesteś draniem,
lecz to tylko moim zdaniem.
Po tym wszystkim co zrobiłeś,
dojdź do wniosku jak ty żyłeś!
Tylu ludzi okłamałeś,
sam się również okłamałeś.
I to tylko twoja wina,
że kochałam skurczysyna!